Pizzoccheri

Με την πάροδο των ετών τα εδέσματα που τείνουν να εξαφανίζονται είναι συνήθως τα υγιεινότερα και οικονομικότερα στην παρασκευή τους. Καθώς τα βιομηχανοποιημένα προϊόντα ακμάζουν και οι έντονοι ρυθμοί ζωής μας αφαιρούν ελεύθερες ώρες, κάποιες τροφές καταντούν ντεμοντέ. Περνούν στο περιθώριο, ξεχνιούνται ως τελικά να χαθούν. Σε μιά τέτοια αραχνιασμένη στοίβα βρήκα και ανέσυρα τούτη τη συνταγή. Ήμουν έντονα συναισθηματικά φορτισμένη όταν η δεκάχρονη ανηψιά μου με ρώτησε: “Θεία, τί είναι pizzoccheri;”. “Της θειάς σου”, μου ήρθε ν'απαντήσω. Με μία δεύτερη, ψυχραιμότερη σκέψη με συγκράτησε. Ήταν η ανάμνηση των παρακαλετών ως να δοκιμάσω αυτά τα ειδεχθή, στην όψη, επίπεδα κορδελάκια. Ζυμαρικά δε τα λες αφού φτιάχνονται από φαγόπυρο αντί σιταριού. Βέβαια, ζυμαρικά λέμε και τα gniocchi πατάτας οπότε ας ανεχθούμε την κατηγοριοποίηση μιάς που συμβαίνει.