Στο «42»

Ναι, το ομολογώ. Είμαι από εκείνους τους εκνευριστικούς πελάτες που πρέπει να διαβάσουν 3 και 4 φορές τον κατάλογο οποιουδήποτε μαγαζιού προτού αποφασίσουν τι θα πάρουν. Πάντα έτσι έκανα. Ακόμη και χρόνια πριν, που οι μόνες μας επιλογές όταν βγαίναμε για ποτό ήταν ουίσκι ή βότκα. Φανταστείτε τη χαρά μου -και τον προβληματισμό μου ταυτόχρονα- στις σπάνιες περιπτώσεις που κάποιο μαγαζί σέρβιρε κάτι πιο προχωρημένο: μαργαρίτες αρχικά, μοχίτος αργότερα και καϊπιρίνια.

Δε θα μιλήσω για νέα τάση, ούτε για μόδες· θα

πω μόνο ότι τελικά τα πράγματα γίνονται έτσι όπως πρέπει. Οι μιξόλοτζιστ έχουν πάρει τη θέση των όμορφων μεν, με περιορισμένες γνώσεις πάνω στο θέμα «αλκοόλ» δε, μπάρμεν και οι κατάλογοι των μπαρ έχουν εμπλουτιστεί με πολύ περισσότερες σελίδες. Αυτά διαπίστωσα πριν μερικές ημέρες που με έβγαλαν για «κοκτέλια» η Νένα και η Χριστιάνα. Παρακολουθούσα τις ενορχηστρωμένες κινήσεις του Δημήτρη Γκούμα (φωτ.) στο 42 όσο ετοίμαζε τα ποτά του καταστήματος και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου. Μη φανταστείτε Τομ Κρουζ στο «Cocktail»· ήταν όμως πολύ πιο ενδιαφέρον. Το μοσχοκάρυδο τριβόταν απαλά πάνω από το έτοιμο κοκτέιλ, το πορτοκάλι λυγιζόταν με μαεστρία έτσι ώστε να ψεκάσει σαν κολόνια, το καρδάμωμο αποτελούσε αρωματικό μαζί και διακοσμητικό συμπλήρωμα. Να μη μιλήσω για το δυόσμο που μύριζε από την είσοδο.

Κάθε ποτό και μια ιεροτελεστία. Το δικό μου ήταν απλά καταπληκτικό. Λέγεται Amanda και σύμφωνα με το Δημήτρη είναι από τα καλύτερα του καταστήματος. Αποτελείται από τζιν, μανταρίνι, τζίντζερ και λεμόνι. Είναι ευχάριστα ξινό (χωρίς να σου βγάζει ξινίλα) δροσερό και αφήνει ένα ευχάριστο κάψιμο από το τζίντζερ που πραγματικά είναι ό,τι πιο ευχάριστο έχω δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό. Καμία γεύση δεν επισκιάζει την άλλη και όλες αλληλοσυμπληρώνονται αρμονικά.

Αν αποφασίσετε να επισκεφτείτε το 42 σάς προτείνω να καθίσετε στο μπαρ. Με αυτόν τον τρόπο θα βλέπετε την ετοιμασία των ποτών, θα μπορείτε να ρωτάτε τον Δημήτρη και τα άλλα παιδιά τι περιέχουν και να σας προτείνουν ποιο να παραγγείλετε. Είναι όλοι ευγενέστατοι και πρόθυμοι να απαντήσουν σε όλα. Την επόμενη φορά που θα πάω θα παραγγείλω ένα με μπανάνα - σοκολάτα που μοιάζει με ρόφημα. Ντιάνα Καρτσαγκούλη

Ήθελα κάτι φρουτένιο και πικάντικο, αυτό και ήπια. Ο Δημήτρης έφτιαξε ένα Bugle Bugle. Πέρα από το κίτρινο χρώμα για το οποίο σε προϊδεάζει και η φέτα ανανά, αυτό το κοκτέιλ κρύβει φρέσκο τζίντζερ, βασιλικό, τόνκα, ρούμι και σπιτικό fallernum. Η μεν τόνκα είναι ένα εκλεκτό μπαχαρικό με γλυκά αρώματα βανίλιας και πικραμύγδαλου, το δε fallernum είναι ένα σιρόπι φτιαγμένο από μπαχάρια όπως το γαρίφαλο. Γκουρμεδιάρικο, γλυκό, φρουτώδες -χωρίς να ξινίζει- και πικάντικο όσο πρέπει. Έπεσε διάνα ο μπάρμαν. Ο τριμμένος πάγος δρόσιζε το όλον και έτσι το κοκτέιλ καταναλώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά. Και μη φανταστείτε πως είμαι «γερό ποτήρι» - απλά δεν ήθελα να λιώσει ο πάγος... Χριστιάνα Θωμαΐδη

Οι έντονα πικρές γεύσεις μου προκαλούν μεγάλο ενθουσιασμό οπότε έχω καταλήξει πως το τζιν είναι η ιδανική βάση για τα κοκτέιλ που μου ταιριάζουν. To Negroni είναι η προσωπική εμμονή των 2 τελευταίων χρόνων. Πίνεται εύκολα ως after work ποτό αλλά και ως απεριτίφ, έχει όνομα στιβαρό, κάπως μαφιόζικο, αμιγώς αντρικό και όταν κρατώ το χαμηλό ποτήρι με το βαρύ πάτο νιώθω σα να συμμετέχω σε κάποιου είδους βρώμικο κόλπο.

Το χθεσινοβραδινό Negroni έμπνευση της ομάδας του 42, δια χειρός Δημήτρη, ήταν αρκετά πιο gourmet από αυτό που είχα φανταστεί εξαρχής και σίγουρα το πιο ιδιαίτερο από όσα έχω δοκιμάσει. Σερβίρεται μαζί με γλυκό κουταλιού νεράτζι, φρέσκες φύτρες και ένα σωληνάριο που περιέχει μια ρευστή σάλτσα εσπεριδοειδών. Η οδηγία σαφής: Πρώτα μια γουλιά από το ποτό, έπειτα το γλυκό νεράτζι, ύστερα μια δεύτερη γουλιά από το ποτό μαζί με μερικά φυλλαράκια από τις ολόπικρες φύτρες. Στο άρωμα εξαιρετικά γεμάτο και φρέσκο από το αιθέριο έλαιο της φλούδας του πορτοκαλιού με την οποία ο «σεφ» ψεκάζει το χείλος του ποτηριού. Στη γεύση μια μακρόσυρτη πικράδα, μεθυστική, σπάει από τη συμπυκνωμένη γλύκα του σιροπιού, ξανά πικρό και ξανά γλυκό. Παιχνίδι ιντριγκαδόρικο, δεν σε νοιάζει αν χάσεις, αρκεί μόνο που παίζεις. Νένα Δημητρίου

Ως... επιδόρπιο, παραγγείλαμε ένα εντελώς κοριτσίστικο κοκτέιλ, που ονομάζεται Τ.Κ.Ο. το οποίο μας σέρβιραν σε ένα ρομαντικό κατάλευκο σερβίτσιο τσαγιού. Περιείχε εκτός από τζιν, ρούμι, μπράντυ, πικραμύγδαλο και... της Παναγιάς τα μάτια- δεκάδες άλλα νοστιμευτικά όπως πούλπες, χυμούς, ολόκληρα κόκκινα φρούτα σε σιρόπι, φρέσκο δυόσμο κ.ά. Μας γέμισαν τα φλιτζάνια με τριμμένο πάγο και ξαφνικά σα να μεταφερθήκαμε σε ένα μπαρόκ σαλόνι, σιγοπίνοντας με τον αρμόζοντα καθωσπρεπισμό ένα δροσερό, φουτένιο, ζωηρό κοκτέιλ εποχής!

42 Bar, Κολοκοτρώνη 3, Αθήνα, τηλ. 694 824 2455.