Η απονομή εν εξελίξει

Συγχωρέστε μου που τα κείμενα που ακολουθούν είναι γραμμένα άτσαλα και κάπως προσωπικά. Είναι όμως γνήσια η συγκίνηση μου από την αποψινή βραδιά, όπως γνήσιοι είναι και οι άνθρωποι που η ομάδα του περιοδικού αποφάσισε να βραβεύσει και εφέτος.

 

Με πείσμα, όραμα, πολλή δουλειά και γούστο οι άνθρωποι που ανεβαίνουν αυτή τη στιγμή ένας-ένας στη σκηνή του αμφιθεάτρου του μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς, ταπεινοί και όμορφοι, ευσυνείδητοι και λαμπεροί, άνθρωποι της ουσίας, της ουσιαστικής δουλειάς, της παραγωγής και της αληθινής προόδου (αλήθεια, πώς έχουν την χάσει αξία τους αυτές οι

λέξεις και πώς οι εφετινοί βραβευμένοι τις νοηματοδοτούν απ’ την αρχή) είναι το πιο ζωντανό, ελπιδοφόρο παράδειγμα Ελληνα, είναι μοντέλο προς μίμηση. Μάς δίνουν κουράγιο και ελπίδα, που τόσο έχουμε ανάγκη σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

 

Θα δανειστώ τα λόγια της συγγραφέως Ευγενίας Φακίνου, κατά την απονομή βραβείου βιοκαλλιέργειας στον Αλέξανδρο Γκουσιάρη, που εξάγει μεγάλο μέρος της παραγωγής του στο εξωτερικό και τα προϊόντα του βρίσκοουν οι Ευρωπαίοι μεταξύ άλλων στο λονδρέζικο Χάροντς: «Ελπίζω με τις ντομάτες σου να κοκκινήσουν εκείνοι οι άχρηστοι οι Ευρωπαίοι και με το μέλι σου να τους γλυκάνεις, μπας και δούμε μιαν άσπρη μέρα».

 

Μέχρι στιγμή έχουν δοθεί περίπου τα μισά βραβεία, ενώ οι ετοιμασίες των σεφ μας στο αίθριο, ώστε να υποδεχθούν τους προσκεκλημένους μετά το πέρας της απονομής, είναι πυρετώδεις. 

 

Επανερχόμαστε σε λίγη ώρα.