Υπερψηφίζει ο Αρβανιτίδης

Σε δήλωση σχετικά με τη νέα δανειακή σύμβαση προέβη ο βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β΄Θεσσαλονίκης, κ. Γιώργος Αρβανιτίδης, ενώ, παράλληλα, εξήγησε τους λόγος που θα υπερψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση

Η

«Η απόφαση που καλούμαι να λάβω σήμερα για την υπερψήφιση ή καταψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης είναι η σημαντικότερη του πολιτικού μου βίου και μία από τις σημαντικότερες του επαγγελματικού μου βίου.
Ως επιχειρηματίας, επεδίωξα να διοικώ πάντα με σύνεση την επιχείρησή μου και με συνέπεια απέναντι στους συνεργάτες μου και στους εργαζόμενους σε αυτή.

Ως δήμαρχος υπηρέτησα, επί σειρά ετών, με συνέπεια και υπευθυνότητα την τοπική κοινωνία. Με την ίδια συνέπεια και υπευθυνότητα, αλλά και με όραμα και προσδοκία για την αναβάθμιση της Ελλάδας, θέλησα να υπηρετήσω και ως βουλευτής τη χώρα μου από το 2009.

Είμαι νέος βουλευτής. Στον σύντομο βουλευτικό μου βίο δεν συμμετείχα ποτέ σε πολιτικά παιχνίδια, δεν άσκησα πολιτική με επικοινωνιακούς όρους, κράτησα αποστάσεις από ομάδες, κλίκες, εσωκομματικές και μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις, πληρώνοντας πολλές φορές το τίμημα αυτής της επιλογής μου.

Απέκτησα το βουλευτικό αξίωμα στην πιο κρίσιμη συγκυρία της χώρας κατά τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η πρωτοφανής δημοσιονομική κρίση που ξέσπασε, σε παγκόσμιο επίπεδο, το 2008, ανέδειξε τις χρόνιες παθογένειες της χώρας μας, που την κατέστησαν εύκολο στόχο. Το 2009, η Ελλάδα συνειδητοποιούσε για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα τα τεράστια προβλήματά της - το υπέρογκο δημόσιο χρέος και έλλειμμα και τις διαρθρωτικές αδυναμίες που καθιστούσαν σχεδόν αδύνατη κάθε προσπάθεια για αλλαγή -, προβλήματα για τα οποία ευθύνονται κυρίως οι πολιτικοί διαχειριστές με τη συμμετοχή και ανοχή, όμως, μερίδας της κοινωνίας.

Στην προσπάθειά της για ανάκαμψη, η χώρα αντιμετώπισε τον λυσσαλέο πόλεμο των κερδοσκόπων και τις αδύναμες ευρωπαϊκές ηγεσίες, καθώς, ενδεχομένως, και τη διάθεση πολλών εταίρων να μας ωθήσουν εκτός Ευρωζώνης.
Μπροστά σε αυτές τις πρωτοφανείς προκλήσεις, αποδειχθήκαμε, δυστυχώς, ανέτοιμοι ως πολιτική παράταξη, ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία να κάνουμε γρήγορα τις αλλαγές που απαιτούνταν ώστε να ορθοποδήσουμε. Μας ζητούσαν, άλλωστε, να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα και με πολύ βίαιο τρόπο.
Παρά το γεγονός ότι διαφωνούσα εξαρχής με αυτήν την εκβιαστική δοσολογία στη μνημονιακή συνταγή, ψήφισα θετικά υπέρ του πρώτου μνημονίου και, αργότερα, υπέρ του μεσοπροθέσμου, με τη λογική της αγοράς χρόνου. Αγορά χρόνου για την αφύπνιση του πολιτικού συστήματος, την αφύπνιση του ελληνικού λαού και την εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Αγορά χρόνου για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, για τη στιγμή, δηλαδή, που θα παράγουμε περισσότερα από όσα δαπανούμε, δεν θα χρειαζόμαστε δάνεια για να καλύψουμε τις εσωτερικές μας ανάγκες και θα μπορούμε, με αέρα ανεξαρτησίας, να οραματιζόμαστε την οικοδόμηση της νέας Ελλάδας.

Είναι σαφές