Οι Έλληνες που «κυνηγούν» τον θησαυρό της Αρκτικής…

Ένας «θησαυρός» πετρελαίου και φυσικού αερίου κρύβεται κάτω από τους πάγους της Αρκτικής. Στο «κυνήγι» αυτού του θησαυρού πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων έχουν επιδοθεί πολλές χώρες, πετρελαϊκοί κολοσσοί και εφοπλιστές, μεταξύ των οποίων και Έλληνες, που στόχος τους είναι να κυριαρχήσουν στην... παγκόσμια αγορά ενέργειας και ναυτιλίας. Όταν δε, ερευνητές και αναλυτές υπολογίζουν πως στο υπέδαφος του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού υπάρχει το ένα πέμπτο του συνόλου των αχρησιμοποίητων μέχρι τώρα αποθεμάτων του «μαύρου χρυσού» και του φυσικού αερίου, τότε μιλάμε για business μεγάλων προοπτικών ανάπτυξης.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Ίδρυμα Γεωλογικών Ερευνών των ΗΠΑ, στην Αρκτική βρίσκεται το 13% των μη ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων πετρελαίου και το 30% των μη ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, ενώ το 80% της συνολικής παραγωγής πρώτων υλών προέρχεται από την περιοχή του Μπάρεντς. Στο επίκεντρο βρίσκονται όμως και άλλες τρεις περιοχές- κλειδιά, η Αλάσκα, η Γροιλανδία και τα Φώκλαντ που όπως υποστηρίζει ο οίκος RS Platou, κρύβουν τον μεγαλύτερο ανεξερεύνητο πλούτο.
Ήδη μάλιστα, κολοσσοί του πετρελαίου, όπως η Shell έχουν ξοδέψει 5,4 δισ. δολ. τα τελευταία επτά χρόνια, ψάχνοντας για 25 δισ. βαρέλια στην περιοχή Chukchi στην Αλάσκα, ενώ στο «στόχαστρο» της Cairn βρίσκεται η Γροιλανδία, στην οποία πραγματοποιεί γεωτρήσεις από το 2010.
Στην διεθνή διάσκεψη του Όσλο, που διεξήχθη πριν από μερικές μέρες, παρουσία και του Έλληνα υπουργού Ναυτιλίας, Κωστή Μουσουρούλη, η ατζέντα των θεμάτων, εκτός από το λιώσιμο των πάγων, την υπερθέρμανση του πλανήτη και την ανάγκη να περιοριστεί άμεσα το φαινόμενο αυτό, σε αντίστιξη συμπεριλάμβανε και το ζήτημα εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του Αρκτικού Κύκλου. Πολλοί ήταν εκείνοι που από τη μια επέστησαν την προσοχή στην προστασία του περιβάλλοντος, στην ευαίσθητη περιοχή και από την άλλη έκαναν σχέδια για την οικονομική αξιοποίησή της.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
Από τις εξελίξεις του Αρκτικού Κύκλου δεν θα μπορούσαν να μείνουν «απόντες» και οι Έλληνες εφοπλιστές, καθώς βλέπουν νέες ευκαιρίες ναύλωσης δεξαμενόπλοιών τους για τη μεταφορά των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη, την Ασία κ.α.
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια πολλές ναυτιλιακές εταιρίες, έχουν προβεί σε επενδύσεις ναυπήγησης ice class πλοίων, μεγάλων αντοχών, που έχουν ισχυρό τονάζ και δυνατότητα να διασχίζουν θάλασσες με θερμοκρασίες στους – 35% υπό το μηδέν.
Από τις εισηγμένες στο αμερικανικό χρηματιστήριο εταιρίες, η TEN του Νίκου Τσάκου έχει στον στόλο της περίπου 25 ice class δεξαμενόπλοια, η Capital Product Tankers του Βαγγέλη Μαρινάκη ελέγχει 14 τάνκερ του ίδιου τύπου, ενώ η Stealth Gas του Χάρη Βαφειά προχώρησε πρόσφατα στην παραγγελία τεσσάρων ice class μεταφοράς υγραερίου (LPG Carriers).
Στο ξηρό φορτίο και η Diana Shipping του Συμεών Παληού παρήγγειλε δύο ice class panamax. Από τις μη εισηγμένες, σημαντική παρουσία σε τέτοιου είδους πλοία έχει η Minerva με 23 τάνκερ στον στόλο της, η Thenamaris του Θανάση Μαρτίνου με 12 δεξαμενόπλοια και άλλες. Ένας ακόμη Έλληνας πλοιοκτήτης που άνοιξε... δρόμο στον Βόρειο Πόλο τον περασμένο Νοέμβριο, είναι και ο Γιώργος Προκοπίου.
Με το ice class πλοίο του μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου, «Ob River» πραγματοποίησε δύο ταξίδια στη Βόρεια Διαδρομή της Αρκτικής με πλήρες φορτίο από την Νορβηγία με προορισμό την Ιαπωνία. Η εταιρία του, Dynagas δε, χτίζει τα τελευταία χρόνια στα ναυπηγεία της Hyundai ειδικά τέτοια πλοία, που είναι ενισχυμένα για να σπάνε και πάγους, ενώ είναι «πράσινης» τεχνολογίας για να προστατεύεται το περιβάλλον από τις εκπομπές ρύπων.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ναυλομεσιτικών οίκων η αυξημένη ζήτηση για ice class-τάνκερ μπορεί να αυξήσει τις τιμές των ναύλων μέχρι και 50%, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που τονίζουν πως ευκαιρίες για την ελληνική ναυτιλία μπορούν να προκύψουν και από τις γεωτρήσεις για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στα πολικά ύδατα σε συνεργασία με μεγάλους ξένους κολοσσούς.
Επωφελημένοι σε αυτή την περίπτωση θα είναι όσοι εφοπλιστές έχουν αναπτύξει δραστηριότητα στα drillships, όπως ο Γιώργος Οικονόμου, ο Γιώργος Προκοπίου, ο Κανελλάκης κ.α. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά πάντως, η RS Platou «μπορεί μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι business στον... πάγο να είχαν τύχει χλιαρής υποδοχής από ορισμένους, όμως, θεωρούμε πως ακόμη και μικρότερης κλίμακας δραστηριότητα μπορεί να έχει μεγάλο αντίκτυπο σε όσους αξιοποιήσουν την ευκαιρία, με οποιοδήποτε τρόπο». Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη άποψη, εκείνων που υποστηρίζουν πως για να καρπωθεί κάποιος τα οφέλη από την δραστηριότητα στον Αρκτικό Κύκλο, θα πρέπει να περιμένει πολλά χρόνια ακόμη.

Το Βόρειο Πέρασμα ανοίγει και νέες θαλάσσιες οδούς
Εκτός από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, οι Έλληνες εφοπλιστές έχουν στρέψει το... βλέμμα τους στον Αρκτικό Κύκλο και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή το Βόρειο Πέρασμα, το επονομαζόμενο Northern Sea Route, που έχει ανοίξει για την διεθνή ναυτιλία από το 2010 (πριν το χρησιμοποιούσαν μόνο ρωσικά πλοία), δημιουργεί καινούριες θαλάσσιες «οδούς» για τους Έλληνες εφοπλιστές. Και αυτό επειδή συντομεύει κατά 30 ημέρες περίπου το ταξίδι από τα λιμάνια της Άπω Ανατολής στα λιμάνια της Δυτικής Ευρώπης και κατά 6.000 χιλιόμετρα σε σχέση με το αν χρησιμοποιούσαν την διώρυγα του Σουέζ. Πέρυσι, το Βόρειο Πέρασμα διέσχισαν 46 πλοία έναντι 34 το 2011 και μόλις 6 το 2010. Μεταξύ αυτών και δύο ελληνικά: ένα του Γιώργου Προκοπίου και ένα (το Skyfrost Reefer) του ομίλου Λασκαρίδη με φορτίο κατεψυγμένων ψαριών, το οποίο διέπλευσε μία φορά το πέρασμα. Η Laskaridis Shipping ήταν πάντως, η πρώτη ελληνική ναυτιλιακή που χρησιμοποίησε την συγκεκριμένη διαδρομή το 2011 με το πλοίο Rainfrost.