Αλαλούμ στα δικαστήρια για τις περικοπές μισθών στο Δημόσιο…

Αντίθετες αποφάσεις από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε συνταγματικό το μνημόνιο (1 και 2) και τις μειώσεις αποδοχών και επιδομάτων των εργαζομένων άρχισαν να εκδίδουν τα κατώτερα δικαστήρια της χώρας, δημιουργώντας μείζον θέμα, αφού -ως γνωστόν- οι νόμοι και η εφαρμογή τους κρίνονται πάντοτε στην πράξη. Βέβαια, εν προκειμένω, η απόφαση είναι του Ειρηνοδικείου και έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας, γεγονός που...
δημιουργεί αίσθηση κυρίως για τη διαφορά επιπέδου και νομιμοποίησης των δύο δικαστηρίων. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στο νομικό περιοδικό «Επιθεώρησης Εργατικού Δικαίου» (τεύχος 10/2012) και είναι του Ειρηνοδικείου Αθηνών (599/2012) με ειρηνοδίκη την Σταυρούλα Κουτρουβίδα. Στη Δικαιοσύνη είχαν προσφύγει οι εργαζόμενοι στην Ανώνυμη Εταιρεία ΣΤΑΣΥ (πρώην ΑΜΕΛ Α.Ε.), η οποία είναι θυγατρική της «Αττικόν Μετρό Α.Ε.» και ανήκει στον δημόσιο τομέα.

Η ειρηνοδίκης αναφέρει πως είναι αντισυνταγματικοί και αντίθετοι στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) αλλά και αντίθετοι στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας οι δύο μνημονειακοί νόμοι 3833/2010 και 3845/2010 που επέβαλαν μείωση των αποδοχών και των επιδομάτων των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα.

Πρόκειται, μάλιστα, για την πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε ότι οι μνημονικοί περιορισμοί στις αποδοχές, δώρα, κ.λπ. των εργαζομένων είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.
Ανεπίτρεπτη επέμβαση

Η ειρηνοδίκης αναφέρει μεταξύ άλλων ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος των εργαζομένων πραγματοποιούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στην συλλογική αυτονομία με αποτέλεσμα να καταλύουν το Σύνταγμα ενώ δεν συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα, όπως είναι η μείωση των τιμών και των φόρων ενώ δεν ακολουθήθηκε η αρχη της ισότητας αφού έγινε μείωση ίδιου ύψους στις αποδοχές τόσο των υψηλόμισθών όσο και των χαμηλόμισθων.

Ιδού το σκεπτικό της απόφασης: «Συνεπάγεται ότι η επέμβαση στη συλλογική αυτονομία πρέπει να συνιστά μέτρο όλως εξαιρετικό και να μην υπερβαίνει μία εύλογη χρονική περίοδο, να συνοδεύεται δε από επαρκείς εγγυήσεις για την προστασία του επιπέδου ζωής των εργαζομένων, τηρουμένης, σε κάθε περίπτωση, της αρχής της αναλογικότητας, η οποία αποτελεί συνταγματικό περιορισμό των νομοθετικών περιορισμών των συνταγματικών θεμελιωδών δικαιωμάτων, επιτάσσοντας ότι μεταξύ του νόμιμου σκοπού που επιδιώκει ένας περιορισμός του δικαιώματος και του συγκεκριμένου περιορισμού πρέπει να υπάρχει εύλογη σχέση. Η εφαρμογή της αρχής αυτής θεμελιώνεται αφενός στο εσωτερικό μας δίκαιο, και συγκεκριμένα στο άρθρο 25 παρ. 1δ’ του Συντάγματος, και αφετέρου στις διατάξεις της Ε.Σ.Δ.Α. για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που έχει κυρωθεί από τη χώρα μας με τον