Eικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω...

(Του ΒασίληΦωτάκημέλος Κεντρικής ΕπιτροπήςΔημοκρατικής Συμμαχίας)Τα περισσότερα των μέτρωνεάν παρατηρήσουμε που καλούμαστε με το μνημόνιο I και II να εφαρμόσουμε είναιδιαρθρωτικά. Είναι μέτρα επιτακτικά, τα οποία κινούνται προς τον εκσυγχρονισμόκαι την τόνωση της οικονομίας που θα επιτρέψουν παράλληλα και τον εξορθολογισμότης κοινωνίας. Σε κάθε τέτοια προσπάθεια όμως διαρθρωτικών αλλαγών έως σήμερα ηκοινωνία και σωστότερα ομάδες πολιτών (συντεχνίες) αντιδρούν σθεναρά. Εν τέλειακόμα και τα αυτονόητα δεν εφαρμόζονται.... Πολλώ δε αρκετές φορές η ψήφιση ενόςνόμου ακολουθείτε με σωρεία άλλων νομοθετημάτων που τελικά τον ακυρώνουν καιπολλές φορές χειροτερεύουν τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Όπου παρατηρήθηκεμέχρι τώρα περιορισμός της σπατάλης, με οποιοδήποτε τρόπο η αντίδρασησυνδικαλιστών υπήρξε δεδομένη και η ακύρωση γεγονός. Αντιδράσεις εγείρονταιπαντού και για ο,τιδήποτε. Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ στο κυνήγι της τηλεθέασηςφουντώνουν και διατηρούν ένα κλίμα κοινωνικής αναλγησίας, οι λαϊκίζοντεςδιαμορφωτές της κοινής γνώμης παίρνουν θέση και οι δημαγωγοί πολιτικοί πιάνουνστασίδι από κάθε λογής βήματος και εδράνου. Έτσι παραμένουν ακόμα ανοιχτά όλατα θέματα. Ενδεικτικά: κλειστά επαγγέλματα, ζημιογόνες ΔΕΚΟ, πάσης φύσεωςολιγοπώλια και εισφορές υπέρ τρίτων, τα φάρμακα, η αξιοποίηση της δημόσιαςπεριουσίας, ακόμα και η απλή μετεγκατάσταση υπηρεσιών σε δημόσια κτίρια και όχιμισθωμένα και ένα σωρό άλλα ακόμη βαλτώνουν και χρονίζουν, επιβαρύνοντας όμως παράλληλατον Έλληνα φορολογούμενο. Μέτρα χρειάζονται να παρθούν και Πολιτικά καιλογιστικά. Όπως απεδείχθη τελικά, το πιο εύκολο πράγμα είναι να περικόψειςμισθούς και συντάξεις. Το παράδοξο δε, όλοι μιλάνε και διαβλέπουν τηναναγκαιότητα των αλλαγών, με όλα αυτά όμως να αφορούν τους άλλους και όχι τους ίδιους.