«Βίνερ Τσάιτουνγκ» - Α. Τσίπρας: «Η κυβέρνηση κρέμεται από μια λεπτή κλωστή»...

«Η ψηφοφορία για το πακέτο λιτότητας, την περασμένη Τετάρτη, κατά την οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός κατόρθωσε να συγκεντρώσει μόλις 153 βουλευτές, δείχνει σαφώς πως αυτή η κυβέρνηση κρέμεται ήδη από μια λεπτή κλωστή και δεν θα αντέξει πολύ, διότι...

θέλει να εφαρμόσει το πακέτο που ψήφισε τώρα και αυτό θα προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις στην κοινωνία», τονίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σε σημερινή συνέντευξή του (ολοσέλιδη, μεγάλου σχήματος) στην αυστριακή εφημερίδα «Βίνερ Τσάιτουνγκ» (εκδότης η Αυστριακή Δημοκρατία).

Κατά την άποψή του, ο κ. Σαμαράς ακολουθεί μια τελείως λανθασμένη στρατηγική που οδηγεί κατευθείαν σε αδιέξοδο, μια στρατηγική του τύπου «εφαρμόζω ό, τι και να μου ζητά η τρόικα των πιστωτών και μετά αρκούμαι με ό, τι σκέφτεται να μου δώσει» και αυτό δεν έχει καμία σχέση με όσα ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε πριν από τις εκλογές, δηλαδή να επαναδιαπραγματευτεί με την τρόικα. Και τι αξιοπιστία μπορεί να έχει ο κ. Σαμαράς, αναρωτιέται, όταν μέσα σε τέσσερις μήνες τον εγκαταλείπουν στη σειρά οι βουλευτές του και διαθέτει πλέον, μόλις μια τόσο μικρή, εύθραυστη, πλειοψηφία στη Βουλή, σε μια τόσο σημαντική ψηφοφορία, όπως της Τετάρτης. Με τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού εναντίον της, η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει αυτά που ψήφισε η Βουλή, προσθέτει.

Τις σοβαρές αμφιβολίες του εκφράζει ο κ. Τσίπρας ότι θα υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα για το δρόμο εξόδου από την κρίση, τη στιγμή που, όπως σημειώνει, ο ίδιος ο Επίτροπος Όλι Ρεν λέει ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο.

Εκφράζει επίσης αμφιβολίες για το αν υπάρχει ένα βιώσιμο σχέδιο για την επίλυση της ελληνικής κρίσης και ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα υποστήριζε ότι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι εφαρμόσιμο και αυτό, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις.

Συγκεκριμένα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, σημειώνοντας πως αρχικά υπήρχε ο ουτοπικός στόχος των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, που τώρα είναι στα 10 δισεκατομμύρια για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, το οποίο σημαίνει 2,5 δισεκατομμύρια το χρόνο, δηλαδή μόλις το 1,2% του ετήσιου ΑΕΠ της Ελλάδας. Αναρωτιέται στη συνέχεια, αν έχει νόημα να ξεπουληθεί η περιουσία του κράτους, για να μην έχει κατόπιν η Ελλάδα, δημόσιες επιχειρήσεις, ηλεκτρισμού, ύδρευσης, πετρελαϊκή βιομηχανία, να πουλήσει δηλαδή για τόσα λίγα χρήματα ολόκληρη την κρατική της περιουσία.

Ο ίδιος θεωρεί πως η ίδια η αγορά θα φροντίσει να εμποδιστούν οι ιδιωτικοποιήσεις, διότι, όπως παρατηρεί, κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα ξοδέψει τα χρήματά του, όταν γνωρίζει ότι ο χρόνος αυτής της κυβέρνησης, η οποία τις αποφάσισε, ήδη τελειώνει. Μια τόσο καταστροφική πολιτική είναι τελείως απαράδεκτη σε μια αστική Δημοκρατία, όπως η ελληνική και αυτή η πολιτική θα μπορούσε ίσως να πραγματοποιηθεί σε μια αφρικανική χώρα, αλλά όχι στην Ευρώπη με τον πολιτισμό Δικαίου. Για κά