Τα δάκρυα του δικαστή σε μια ομιλία-σοκ προς τους συναδέλφους του ...

Η ομιλία ενός δικαστικού συνοδεύτηκε από πολλά δάκρυα και καταιγισμό χειροκροτημάτων από τους συναδέλφους του που τον άκουγαν εκστασιασμένοι στην συνέλευση που έκαναν και στην οποία ψήφισαν υπέρ της συνέχισης των κινητοποιήσεων. Η ομιλία είναι...
συγκλονιστική.

“ Είμαι γιος βιοπαλαιστή.Το όνειρο της ζωής μου από τότε που ήμουν μαθητής ήταν να γίνω εισαγγελέας....μετά από 5 χρόνια επιτυχημένης ως προς το οικονομικό σκέλος καριέρας στην δικηγορία με μία καλή αντιμισθία σε πιστωτικό ίδρυμα και έχοντας οικογένεια παραιτήθηκα από όλες τις ασχολίες μου και στόχευσα στο όνειρό μου....είχα την τύχη και την ευλογία να το πραγματοποιήσω....ταλαιπωρήθηκα και κυρίως ταλαιπώρησα ψυχολογικά την αγαπημένη μου σύζυγο με μεταθέσεις καθώς έμεινα 5 έτη μακριά από αυτήν και την μονάκριβη κόρη μου αλλά αγγόγυστα τα υπέμεινα όλα αφού το υψηλής ευθύνης λειτούργημα μου ήταν εν γνώσει μου ότι απαιτούσε και θυσίες. Πριν δύο χρόνια μετατέθηκα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών..εδώ είχα την ευκαιρία και την τιμή να γνωρίσω από κοντά συναδέλφους που θαύμαζα τα χρόνια που υπηρετούσα στην επαρχία από τα υποδείγματα δικογράφων τα οποία είχαμε στον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή. Είχα την τιμή να συνυπηρετήσω με κάποιους από αυτούς, αποδείχθηκαν και υποδείγματα σθένους, υψηλού εισαγγελικού φρονήματος, ηθικής και «μαγκιάς» καλώς εννοουμένης . Τα κοινά καθημερινά υπηρεσιακά προβλήματα και ανησυχίες, η ανταλλαγή απόψεων επί νομικών θεμάτων με σκοπό την πέρα από επιστημονικούς εγωισμούς απόδοση ουσιαστικής δικαιοσύνης στους Έλληνες πολίτες ήταν τα στοιχεία που με ένωσαν με δεκάδες άλλους νέους αλλά και αρχαιότερους συναδέλφους. Η ζωή των περισσοτέρων συναδέλφων έχει μπει σε σταθερές βάσεις, είναι μισθοσυντήρητοι υπηρέτες της Θέμιδας και έχουν κάνει με σύνεση και μετριοπάθεια τον οικογενειακό τους προγραμματισμό, οι περισσότεροι έχουν δάνεια και παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και δεν αποσκοπούν ούτε σε τεθωρακισμένες bmw των 850.000 ευρώ ούτε στην κατασκευή πισίνων με άδεια υδατοσυλλεκτη. Το μόνο που θέλουν είναι να τους αφήσουν επιτέλους να επιτελούν απερίσπαστοι το υψηλής ευθύνης δικαιοδοτικό τους έργο στο οποίο έχουν αφιερωθεί ολοκληρωτικά και να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους. Τους είδα να λούζει ο κρύος ιδρώτας τα πρόσωπά τους μέχρι να ανοίξουν την θυρίδα δικογραφιών με την υπόνοια παραγραφής υπόθεσης στα χέρια τους, τους είδα να σπρώχνουν χαμογελαστοί τα καρότσια με τις χρεώσεις και να ακυρώνουν αδιαμαρτύρητα τις οικογενειακές τους διακοπές λόγω μίας κατεπείγουσας δικογραφίας. Είδα τις μητέρες συναδέλφους να υπερέχουν ημών σε υπηρεσιακή απόδοση και να τις θαυμάζουμε αναρωτώμενοι πότε βρίσκουν χρόνο μέσα στο 24ωρο για την απαραίτητη για τον ανθρώπινο οργανισμό βιολογική ανάπαυση. Ομοίως είδα συναδέλφους να αναγιγνώσκουν ψευδείς εις βάρος τους μηνύσεις με βαρύτατους και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κάνοντας χιούμορ, τους είδα να ανοίγουν απειλητικές για εκείνους και τις οικογένειές τους επιστολές και να τις πετάνε χαμογελώντας και αδιαφορώντας στο κάλαθο των αχρή