Ανοιχτή επιστολή του πατέρα του Παναγιώτη Μασούρα

Κάποιος είπε ότι η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων. Δεν διαφωνώ απόλυτα, αλλά πιστεύω ότι είναι επίσης και κύριο συστατικό στις καθημερινές εκδηλώσεις των περισσοτέρων επιτυχημένων, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις, φαινομενικά αναξιόποινες, ουσιαστικά όμως αλλοτριωτικές. Θέλω να πω σε αυτά τα παιδιά που βάζουν εκρηκτικούς μηχανισμούς και, χωρίς αυτό να ακουστεί σαν ευφημισμός, ένα ευχαριστώ για το ότι, μέχρι τώρα, έχουν προσέξει να μην προκαλέσουν θύματα και θέλω να τους επιστήσω περισσότερο την προσοχή, αν σκεφτούν να κάνουν κάτι στο μέλλον, να σκεφτούν καμιά φορά ότι όσο κι αν δεν το θέλεις, το ατύχημα δεν αργεί να γίνει. Και ότι ακόμα κι αν ένα θύμα είναι ένοχο, όταν ανυποψίαστο χτυπηθεί, πάντα είναι ένα αθώο θύμα. Θα πω και αυτό που διάβασα κάπου: Ένας επιτυχημένος επαναστάτης είναι κεφάλαιο για το έθνος, ένας αποτυχημένος είναι εγκληματίας. Ωστόσο, θεωρώ ότι ένας εγκληματίας δεν μπορεί επ’ ουδενί να χαρακτηριστεί επαναστάτης ούτε καν αποτυχημένος. Συνηθίζω να