Ζιλ ντε Ρε: Ένα ανθρωπόμορφο «τέρας» αθωώνεται 500 χρόνια μετά

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς ηγέτες που πολέμησε με κάθε γενναιότητα δίπλα στην Ζαν ντ’ Αρκ στον Εκαντοετή πόλεμο κατά των Άγγλων. Στην ιστορία όμως, ,έμεινε σαν ένας αιμοδιψής δολοφόνος που βίαζε και σκότωνε παιδιά στο όνομα του σατανά.

Το 1430, ο Ζιλ Ντε Ρε μετά από πολλές μάχες αποφάσισε να απομονωθεί στο κάστρο του στη δυτική Γαλλία, αποφεύγοντας την κοινωνική ζωή. Η σχέση του με τα σκοτεινά μονοπάτια του μυστικισμού ξεκίνησε στο

κάστρο αυτό και σύντομα ο Ζιλ Ντε Ρε έγινε ένας από τους μεγαλύτερους αιμοβόρους εγκληματίες.

Κοντά στο κάστρο του, ζούσαν φτωχοί χωρικοί και τα παιδιά δεν δίσταζαν να πλησιάζουν την πόρτα του Ζιλ , ζητώντας κάτι να φάνε. Το 1431, άρχισε η λατρεία του Ζιλ για το σατανά, στο όνομα του οποίου θυσίαζε τα παιδιά που είχε απαγάγει. Τα στοιχεία που υπάρχουν στην ιστορία, είναι άκρως ανατριχιαστικά. Αποκεφάλιζε ή ακρωτηρίαζε τα νεκρά παιδιά ενώ του προκαλούσε ηδονή να τρίβει τα ακρωτηριασμένα μέλη στο κορμί του.

Κανένας από τους χωρικούς όμως, δεν τόλμησε επί εννιά χρόνια να εμποδίσει ή να προσπαθήσει να πολεμήσει τον αιμοσταγή δολοφόνο. Μια επίθεση όμως σε έναν ιερέα για κτηματικές διαφορές το 1440, στάθηκε η αφορμή να παρατηρήσει η Εκκλησία τον Ζιλ ντε Ρε.

Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται δύσκολα για τον πρώην στρατιωτικό ηγέτη, όταν δέχτηκε απειλές για αφορισμό σε περίπτωση που δεν ομολογήσει. Ο Ζιλ, φανατισμένος με τις πράξεις του, ομολόγησε πως οι φρικιαστικές του πράξεις ήταν απολαυστικές. Περισσότερα από 140 παιδιά είχαν βρει τραγικό θάνατο στα χέρια του, ενώ παραδέχτηκε και την άσκηση μαύρης μαγείας.

Απόσπασμα από την κατάθεση του, σοκάρει: «Όταν τα παιδιά ξεψυχούσαν, τα φιλούσα στο κεφάλι. Εκείνα που ήταν πιο όμορφα και είχαν και τα πιο ωραία άκρα, τα κρατούσα και τα θαύμαζα. Τα τεμάχιζα. Μου άρεσε να παρατηρώ τα όργανά τους. Καθόμουν πάνω στα στομάχια τους και απολάμβανα να τα βλέπω να οδηγούνται προς το θάνατο. Γελούσα πολύ».

Λίγο αργότερα, εντοπίστηκαν στο κάστρο του 40 γυμνά πτώματα σε προχωρημένη αποσύνθεση, ενώ τα υπόλοιπα δεν βρέθηκαν ποτέ. Ο Ρε, που ήταν παντρεμένος με την Ενρικέτα, είπε πως πολλά από τα άψυχα κορμάκια τα έκαιγε στο τζάκι του υπνοδωματίου και πετούσε τις στάχτες στο βόθρο.

Στη συνέχεια, πετούσε τις στάχτες στο βόθρο, σε τάφρους ή σε άλλα μέρη. Στις 23 Οκτωβρίου του 1440, η σύζυγος του Ρε, Ενρικέτα, παραδέχτηκε ότι ήταν συνεργός του στα αποτρόπαια εγκλήματα.

Ο πρώην στρατιωτικός και η Ενρικέτα που παραδέχτηκε τη συνεργία της στις 23 Οκτώβρη του 1440, οδηγήθηκαν σε δίκη με κατηγορίες για ανθρωποκτονία, σοδομισμό, συμμετοχή σε αίρεση και άσκηση μαύρης μαγείας. Η ποινή, ήταν θάνατος δι’ απαγχονισμού και κάψιμο στην πυρά. Τρεις μέρες μετά την ομολογία της συζύγου του, ο Ζιλ ντε Ρε κρεμάστηκε. Το σώμα του διαμελίστηκε, κάηκε και η τέφρα δόθηκε σε συγγενικά πρόσωπα για να ταφεί. Οι στάχτες της Ενρικέτα που είχε την ίδια μοίρα, σκορπίστηκαν σε άγνωστο σημείο.

Πέντε αιώνες έχουν περάσει και οι ιστορικοί θέλησαν να ανοίξουν πάλι τον «φάκελο» για να διαπιστώσουν την ενοχή του, παρά το γεγονός ότι ομολόγησε τα αποτρόπαια εγκλήματα. Το 2013, ένας δικαστής αθωώνει τον Ζιλ ντε Ρε, που ήταν θύμα ευγενών, επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει την ιδιοκτησία του. Όμως, παρά την ανατροπή του δικαστή λίγα χρόνια πριν, ο Ρε παραμένει για τους ιστορικούς και την ιστορία, ένας απάνθρωπος εγκληματίας.

Το άρθρο Ζιλ ντε Ρε: Ένα ανθρωπόμορφο «τέρας» αθωώνεται 500 χρόνια μετά εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.