Υστεροφημία κατά πραγματικότητας (άποψη)

του Αριστείδη Αποστόλου ([email protected])

Σε προηγούμενο φύλλο, από αυτήν εδώ τη στήλη, είχε γραφεί πως ελάχιστοι είναι αυτοί που αναγνωρίζουν τα λάθη τους σε αυτήν τη χώρα και πως το συγκεκριμένο φαινόμενο απαντάται κατά κόρον σε όσους ασκούν (ή έχουν ασκήσει) κάποιας μορφής εξουσία. Δυστυχώς, η καθημερινότητα δεν μας αφήνει να «αγιάσουμε».

Η αφορμή δόθηκε από τον Ευρωπαίο επίτροπο Όλι Ρεν, ο οποίος δήλωσε στην αρχή της εβδομάδας πως «στο ξεκίνημα της κρίσης την άνοιξη

του 2010, και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχατε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη-μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη».

Πιο απλά, ο αξιωματούχος της Ευρώπης ομολόγησε πως θυσιάστηκε η Ελλάδα προκειμένου να σωθούν οι άλλες χώρες και το ευρώ. Βεβαίως, η απάντηση αυτή δεν δικαιολογεί τη λύση που τελικά δόθηκε, δηλαδή τη σύναψη ενός υπέρογκου δανείου για την Ελλάδα από διεθνείς δανειστές –τη στιγμή μάλιστα που άλλες χώρες, που ήταν σε παρόμοια ή χειρότερη κατάσταση από τη δική μας, ακολούθησαν διαφορετική πορεία: ή δεν πήραν καθόλου δάνειο ή άργησαν να πάρουν και όταν τελικά το έκαναν, το δάνειο ήταν σαφώς μικρότερο και με καλύτερους όρους.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Ρεν επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη λανθασμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ελληνικό ζήτημα, αποκάλυψε ουσιαστικά πως η αναδιάρθρωση χρέους ήταν ίσως η πιο σωστή επιλογή για τα δεδομένα εκείνης της στιγμής. Τι έκανε η τότε ελληνική κυβέρνηση (του Γιώργου Παπανδρέου); Διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους εταίρους της στην Ε.Ε.; Απέκλεισε κάθε παρέμβαση τρίτου (π.χ. ΔΝΤ), ο οποίος θα δρομολογούσε επαχθή μέτρα κατά της ελληνικής κοινωνίας; Πίεσε τους Ευρωπαίους να δοθεί η κατάλληλη λύση για τη χώρα μας; Έκανε το καλύτερο που θα μπορούσε, προκειμένου να μη βυθιστεί ο ελληνικός λαός στη φτώχεια και την ανεργία;

«Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με την άποψη του κ. Ρεν, η πραγματικότητα είναι πως επιβεβαίωσε ότι ουδεμία συμφωνία υπήρχε από εταίρους ή ευρωπαϊκούς θεσμούς -όπως η ΕΚΤ- για "κούρεμα" του χρέους το 2010», αναφέρει ανακοίνωση τού Γιώργου Ελενόπουλου, στενού συνεργάτη του Γιώργου Παπανδρέου, σε μία προφανή προσπάθεια τού πρώην πρωθυπουργού να σώσει την υστεροφημία του, διώχνοντας από πάνω του τις δικές του (μεγάλες) ευθύνες και ρίχνοντάς τες αποκλειστικά στους Ευρωπαίους.

Η ερώτηση εύλογη: δεν ήταν λοιπόν, η κυβέρνηση Παπανδρέου αυτή που επέλεξε να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη πολιτική, η οποία έβαλε την Ελλάδα στην μνημονιακή περιπέτεια, έβγαλε τη χώρα από τις αγορές, δημιούργησε σχέση εξάρτησης από τους δανειστές, μονιμοποίησε τη λιτότητα, πτώχευσε τους πολίτες, πολλαπλασίασε τους φόρους και τα χαράτσια, μείωσε μισθούς και συντάξεις, εκτίναξε στα ύψη την ανεργία, διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις, εκθεμελίωσε το κράτος πρόνοιας και αποδόμησε τον κοινωνικό ιστό;

Στην καλύτερη περίπτωση, τα γεγονότα δείχνουν πως η Ελλάδα σύρθηκε σε έναν λανθασμένο δρόμο που χάραξαν αποκλειστικά οι Ευρωπαίοι, χωρίς να διαπραγματευτεί τα αυτονόητα, γνωρίζοντας εξαρχής τον αντίκτυπο που θα είχε αυτό στην ελληνική κοινωνία. Όποια άλλα σχόλια, απλά και μόνο προς διατήρηση της υστεροφημίας ορισμένων, περιττεύουν...