Τραγωδία ζωής και πολέμου

Οι Έλληνες ξέρουμε πρώτοι απ’ όλους τί σημαίνει τραγωδία, όχι μόνο απ’ την ιστορική μας κληρονομιά, αλλά και λόγω της πολιτικής ζωής που ακολουθούμε. Σας παρουσιάζω δυο ταινίες με τραγικό χαρακτήρα, η κάθε μια απ’ τη δική της πλευρά.

από την Αγγελική Γκαλμπένη

CamilleClaudel

Η ταινία μάς παρουσιάζει τρεις μέρες από τη ζωή της CamilleClaudel και το σενάριο είναι αποκλειστικά βασισμένο στα ιατρικά αρχεία και στα γράμματα που έγραφε στον αδερφό της.Η Καμίλ αποθεώθηκε για τη δουλειά

της ως γλύπτρια, που ήταν πολύ παράδοξο καθώς ήταν γυναίκα! Μετά τον χωρισμό της από τον επίσης καλλιτέχνη Rodin, κατέρρευσε και απομονώθηκε στο εργαστήριό της στο Παρίσι, όπου και κατέστρεψε η ίδια πολλά απ’ τα σημαντικότερα έργα της. Η παράνοιά της άρχισε να γίνεται έντονη και ο αδερφός της την κλείνει σε άσυλο. Όλα αυτά τα γεγονότα και κυρίως η σχέση της με τον Rodin, παρουσιάζονται στην ταινία του 1988 με τον GerardDepardieu στον ρόλο του Rodin και την IsabelleAdjani στον ρόλο της Καμίλ. Εκείνη η ταινία τελείωνε με την είσοδο της Καμίλ στο άσυλο, εκεί όπου θα έμενε μέχρι το θάνατο της το 1943.

Η ταινία του Dumont αρχίζει από το 1915, όταν ακόμα η Καμίλ είχε την ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσει στο Παρίσι. Είναι γυρισμένη σε πραγματικό άσυλο της Γαλλίας, ενώ τους ρόλους των γιατρών και των υπόλοιπων ασθενών τους ανέλαβαν οι κανονικοί άνθρωποι, που ζουν και δουλεύουν σε αυτό το άσυλο! Το αποτέλεσμα όχι μόνο είναι πειστικό, αλλά θα μπορούσες να το δεις και σαν ντοκιμαντέρ, αφού βλέπεις το πραγματικό μέρος, τους ίδιους χώρους, τις ίδιες διαδρομές ακόμα και το ίδιο φαγητό(!) όπως στα χρόνια της Καμίλ.

Στην ταινία δεν υπάρχει καθόλου μουσική, που θα αποσπούσε τον θεατή απ’ την πραγματικότητα της Καμίλ ή που θα υπογράμμιζε συναισθηματικά τα γεγονότα. Η ίδια η Καμίλ μιλάει πολύ σπάνια και όταν το κάνει είναι μια κραυγή απόγνωσης και προδοσίας -ο λόγος για τον μονόλογο της μπροστά στον γιατρό του ασύλου.

Σε παραπάνω από τη μισή ταινία περιμένουμε, μαζί με την Καμίλ, την επίσκεψη του αδερφού της, ο οποίος καταφθάνει για να επισκεφθεί την «τρελή» αδερφή του, αλλά για άγνωστους λόγους δε θα υπογράψει ποτέ την έξοδό της. Μετά από 20 χρόνια μέσα σ’ αυτό το άσυλο η Καμίλ έγραψε σε έναν φίλο «Ζω σε έναν πολύ περίεργο κόσμο. Απ’ το όνειρο που ήταν η ζωή μου, αυτό είναι ο εφιάλτης». Αυτό που σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια κατάφεραν να κάνουν είναι μία άκρως ρεαλιστική ματιά στον εφιάλτη της Καμίλ, Το ρίσκο σ’ αυτό είναι ότι μπορεί να γίνει βαρετό και όντως σε κάποια σημεία η ταινία είναι βαρετή! Αλλά αν μόνο τρεις μέρες απ’ τη ζωή της εκεί, βγάζουν τόση μονοτονία, φανταστείτε 30 χρόνια γεμάτα με τέτοιες μέρες. Αν λοιπόν η Καμίλ το άντεξε αυτό για τριάντα χρόνια, τότε εμείς σίγουρα μπορούμε να το αντέξουμε για 94 λεπτά. Της το χρωστάμε.

Δράμα, 94’/Σκηνοθεσία-Σενάριο: Bruno Dumont/Παίζουν: JulietteBinoche, Jan-Luc Vincent/Χώραπαραγωγής: Γαλλία

Ο Μόνος Επιζών

Αυτό που χαλάει την ταινία απ’ την αρχή είναι ο τίτλος της! Μας αποσπά κάθε ελπίδα και αγωνία, γιατί ξέρουμε ότι θα παρακολουθήσουμε μια τραγωδία! Το εκπληκτικό είναι ότι όλα τα γεγονότα της ταινίας βασίζονται σε πραγματικές ιστορίες, όπως τις διηγήθηκε ένας αληθινός επιζών από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, ο MarcusLuttrell! Ο σκηνοθέτης μετά την τραγική αποτυχία που είχε η προηγούμενη ταινία του (Battleship), συνέθεσε μια ταινία κάνοντας μια μίξη του «BlackHawkDown» και του «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν».

Η ταινία ακολουθεί τέσσερις φαντάρους στην αποστολή που τους έχει δοθεί: να πιάσουν ή να σκοτώσουν έναν επικίνδυνο τρομοκράτη.Εκεί που έχουν έτοιμο το σχέδιο και παρακολουθούν τον στόχο τους, έρχονται αντιμέτωποι με τρεις βοσκούς και η ηθική τους τούς βάζει σε σκέψεις, για το αν θα πρέπει να σκοτώσουν αυτούς τους αθώους ή να τους επιτρέψουν να επιστρέψουν στο χωριό τους με τον κίνδυνο να τους μαρτυρήσουν στον εχθρό! Η τελική τους απόφαση αφήνει ήσυχη τη συνείδηση τους, αλλά βάζει σε κίνδυνο την αποστολή και τη ζωή τους. Πριν καν προλάβουν να καλέσουν ενισχύσεις, βρίσκονται στα χέρια εκατό Αφγανών στρατιωτών, τους οποίους κυριεύει το μίσος ενάντια στους Αμερικάνους.

Ο πρωταγωνιστής είναι σχεδόν άψογος στο ρόλο του Luttrell. Κυριαρχεί στην οθόνη, κάνοντας ξεκάθαρο τον χαρακτήρα του ακόμη και μέσα στις πολλές χαοτικές πυρομαχίες, αλλά και όταν νιώθει αβοήθητος και παίρνει το ρίσκο να δεχτεί τη βοήθεια ενός Αφγανού πολεμιστή των τρομοκρατών. Η αλήθεια είναι ότι οι υπόλοιποι ρόλοι δεν ξεχωρίζουν τόσο, γιατί δεν τους έχει δοθεί το ανάλογο backstory από τον Berg, που υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία.

Το καλύτερο σ’ όλη την ταινία είναι ο εκθαμβωτικός χειρισμός της κάμερας, που καταφέρνει να ξεχωρίσει με ξεκάθαρο τρόπο τα φιλικά απ’ τα εχθρικά πεδία, τις μάχες απ’ τις στιγμές ηρεμίας που ζουν οι στρατιώτες. Ένα -κλασσικά- αγαπημένο αμερικάνικο θέμα, λοιπόν, με υπερθεάματα εκρήξεων και μάχες, που,όμως, η τεχνική, με την οποία χειρίστηκαν τις εικόνες, μετέτρεψε άλλη μια πολεμική ταινία σε ένα έκθεμα πορτραίτων πολέμου, όπου το καθένα απ’ αυτά έχει μια δική του ιστορία να πει.

Περιπέτεια, 121’/Σκηνοθεσία-Σενάριο: PeterBerg/Παίζουν: MarkWahlberg, TaylorKitsch, EmileHirsch/Χώρα παραγωγής: Αμερική

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Η πεντάμορφη και το τέρας(20/4)

Ξεχωριστή εκδοχή του γνωστού παραμυθιού, καθώς βασίζεται στη μέχρι πρόσφατα παραγνωρισμένη πρωτότυπη εκδοχή του μύθου, όπως εκδόθηκε ανώνυμα το 1740!

Ανυπόφοροι Γείτονες(8/5)

Μια πολλά υποσχόμενη κωμωδία με τους γονείς ενός μωρού να έρχονται αντιμέτωποι με την μυστηριώδη αδελφότητα του διπλανού σπιτιού.

Walesa, Η δύναμη της ελπίδας (20/4)

Η ζωή του ειρηνιστή LechWalesa, καθώς υποκινεί μια ειρηνική διαμαρτυρία που θα αλλάξει τα δεδομένα της Πολωνίας.