Το μεγάλο ψυχικό πρόβλημα του εκφοβισμού- 8 συμβουλές προς τους γονείς

Στους γονείς πέφτει το μεγαλύτερο βάρος να αντιλαμβάνονται και να «ακούνε» τα όποια συμπτώματα των παιδιών τους, τα οποία μπορεί να υποφέρουν καθημερινό μαρτύριο, να θεωρούν τους εαυτούς τους ένοχους γι’ αυτό που τους συμβαίνει και να βυθίζονται στη σιωπή και στον φόβο…Οι ειδικοί του «Χαμόγελου του Παιδιού» έχουν μελετήσει το θέμα μέσα από δραματικές υποθέσεις που έχουν χειριστεί και έχουν καταλήξει σε οκτώ επισημάνσεις, που αν ακολουθηθούν, μπορεί να λύσουν το πρόβλημα των παιδιών.

Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές τα θύματα του εκφοβισμού σιωπούν, καθώς φοβούνται, ντρέπονται, νιώθουν ότι φταίνε, αλλά συγχρόνως στο μυαλό τους υπάρχει και η σκέψη ότι θα απογοητεύσουν τους γονείς τους με την «αδυναμία» τους. Για τον λόγο αυτόν οι γονείς πρέπει να είναι άκρως προσεκτικοί, ώστε να «διαγνώσουν» εγκαίρως το πρόβλημα. Ακολουθούν οκτώ πρακτικές συμβουλές προς τους γονείς για τον έγκαιρο εντοπισμό του προβλήματος:

Είναι σημαντικό να παρατηρούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Οποιαδήποτε ξαφνική, χωρίς εμφανές αίτιο αλλαγή στη συμπεριφορά, στη διάθεση, στην όρεξη, στον ύπνο, στη σχολική επίδοσή τους, αλλά και στη γνώμη που εκφράζουν για κάποια άτομα, θα πρέπει να τους προβληματίσει και να τους οδηγήσει στο να διερευνήσουν με διακριτικό τρόπο τι μπορεί να συμβαίνει.Αν αντιληφθούν ότι το παιδί τους βιώνει εκφοβισμό, θα πρέπει να προσπαθήσουν να κουβεντιάσουν μαζί του, τόσο γενικά για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, όσο και ειδικά για την εμπειρία του.Σε κάθε περίπτωση πρέπει να απενοχοποιήσουν το παιδί και να του εξηγήσουν ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται άσχημα.Πρέπει να επιβραβεύουν το παιδί που ήταν δεκτικό στη συζήτηση για την εμπειρία του με τον σχολικό εκφοβισμό και αποκάλυψε σημαντικά πράγματα για αυτήν.Το μεγαλύτερο λάθος είναι να βάλουν το παιδί τους που έχει υποστεί τον εκφοβισμό σε διαδικασία αντεκδίκησης, καθώς τέτοιες «στρατηγικές» δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.Πρέπει να δείξουν στο παιδί ότι έχει μεγάλη σημασία η επικοινωνία του με τους δασκάλους ή τους καθηγητές του και να του εξηγήσουν τη διαφορά μεταξύ του «μαρτυράω» και του «ζητώ βοήθεια».Ας θυμούνται πάντα ότι στόχος τους είναι να βοηθήσουν το δικό τους παιδί και όχι να τιμωρήσουν τον θύτη.Είναι απολύτως απαραίτητη η επικοινωνία με τον δάσκαλο ή τους καθηγητές του παιδιού.