Την Τετάρτη η έκθεση Grammosoma του Αριστομένη Κατσούλα

Την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012, ο ζωγράφος Αριστομένης Κατσούλας μας προσκαλεί στην έκθεση με τίτλο Grammosoma, στην Αίθουσα Τέχνης "Τεχνοχώρος". Όπως λέει ο ίδιος:

«H αγωνία μου μπροστά στο τελάρο μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο είναι να μπορέσω να εκφράσω τα συναισθήματά μου μ’ ένα δικό μου τρόπο (γραμμή, χρώμα, φόρμα).  Η υπερβολή πολλές φορές είναι έντονη. Κατανοητό; Πρέπει να προκαλέσω το ενδιαφέρον του θεατή, να τον εντάξω  στο έργο και στον τρόπο σκέψης μου. Μου αρέσει η πρόκληση μέσα από τη χειρονομία. Πολλές φορές με τον αυθορμητισμό και τον αυτοματισμό

»Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων Δρ. Στέλλα Μουζακιώτου γράφει:  «…Ενώ καμιά εξουσία ή επιστήμη δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει την πραγματικότητα, το έργο τέχνης για το δημιουργό εκφράζει την υπαρξιακή ανησυχία του ατόμου και επιτρέπει τη μεταμόρφωση του υποκειμενικού του κόσμου σε πραγματικότητα. 

»Μέσα από αυτήν την προσέγγιση ο εικαστικός Αριστομένης Κατσούλας εγκαθιστά στην τέχνη τη μαγεία της συγκέντρωσης στοιχείων και πολιτισμών διαφορετικών χρονικών περιόδων και του συγκερασμού τους σε ένα υποδειγματικό πεδίο συνύπαρξης και συν-λειτουργίας. Κάθε δυσκολία τον τραβά σαν μαγνήτης συνειδητοποιώντας ότι η τέχνη δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από την ιδεολογία.

»H ζωγραφική του δεν είναι μια απλή εφαρμογή χρωμάτων πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, αλλά ένα συντελούμενο δράμα, μια επεισοδιακή αφήγηση, μια καθαρή χειρονομιακή πράξη. Τα θέματά του λειτουργούν ως συγκινησιακά στοιχεία που προσδίνουν στο έργο τη δική του δυναμική, λειτουργώντας διεγερτικά στην ευαισθησία του θεατή. Διαφαίνεται η δημιουργία μιας πυκνής εικαστικής σημειολογίας λαβυρίνθων με ενεργή συμμετοχή του θεατή στη δόμηση και την αποδόμηση του έργου. Πρόκειται για έναν έντονο δεσμό ανάμεσα στον καλλιτεχνικό πειραματισμό και την κοινωνική απελευθέρωση που δεν έχει διαρραγεί από την εμπορευματοποίηση.

»Ο Κατσούλας επαναφέρει στην τέχνη κοινωνικά και πολιτικά θέματα εμπλουτίζοντάς τα με μια περισσότερο στοχαστική και ασκητική διάσταση. Η εικαστική δημιουργία του έγινε ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον πραγματικό και τον υποκειμενικό του κόσμο, αφήνοντας το δικό του στίγμα στη σύγχρονη ελληνική τέχνη.»