Θύελλα για τα ρατσιστικά σχόλια Λαζόπουλου

Του Γιάννη Ντσούνου

Η δήλωση απλή και μάλλον μελετημένη, αφού πριν γίνει ο Λάκης Λαζόπουλος παραδέχτηκε ότι θα ακουστεί «κάπως». Η φράση που προκάλεσε δικαιολογημένες αντιδράσεις από όλους ήταν «όταν ο άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται και σε μια ιδέα. Αυτό το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη».

Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν ταυτόχρονα τόσο από τα άτομα με κινητικά προβλήματα, όσο και από τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Χαρακτηριστική

η δήλωση σε ραδιοφωνική συνέντευξη του προέδρου της Ένωσης Ατόμων με Αναπηρία Γιάννη Βαρδακαστάνη: «Είμαστε ενάντια στις πολιτικές Σόιμπλε, όμως η δήλωση Λαζόπουλου ταυτίζει την αναπηρία, μια κατάσταση ζωής, με τις πολιτικές θέσεις, κάτι αδιανόητο. Θα περίμενε κανείς από αυτούς που επηρεάζουν την κοινή γνώμη λόγω της επαγγελματικής τους ιδιότητας, που έχουν βήμα σε χιλιάδες πολίτες, να έχουν πιο προσεκτική συμπεριφορά, να προωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αξιοποιώντας τον προνομιακό τους ρόλο. Θα περίμενε επίσης κανείς να γνωρίζουν καλύτερα την ελληνική γλώσσα: η χρήση αναπηρικού αμαξιδίου δεν συνιστά καθήλωση, αλλά μέσο κίνησης. Όπως ο κ. Λαζόπουλος χρησιμοποιεί τα πόδια του, κάποιος με κινητική αναπηρία χρησιμοποιεί το αμαξίδιο. Αυτή είναι η μοναδική διαφορά. Δηλαδή, για τον κ. Λαζόπουλο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει η σκέψη Στίβεν Χόκινγκ, αντιθέτως ίσως να ζούσε σε ίδρυμα κλειστής περίθαλψης, “καθηλωμένος σε μία ιδέα”».

Ακολούθησαν δηλώσεις αρκετών πολιτικών που έκαναν λόγο για απαράδεκτη δήλωση, μεταξύ των οποίων ιδιαίτερη θέση έχει η φωτογραφία που ανέβασε στα σόσιαλ μίντια ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την μητέρα του που τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν σε μια παρόμοια κατάσταση .

Το ΠΑΣΟΚ
Ανακοίνωση για τις δηλώσεις Λαζόπουλου εξέδωσε και το ΠΑΣΟΚ, που μεταξύ άλλων αναφέρει: «Είναι προφανές ότι επίσημη θέση οφείλουν να λάβουν τόσο το ΕΣΡ, όσο και το μονομελές όργανο που το υποκαθιστά. Ο κύριος Παππάς αντί να μετράει, με τον δικό του εναλλακτικό τρόπο, τηλεοπτικά κανάλια ανά την Ευρώπη, οφείλει ως επίδοξος επίσημος κρατικός λογοκριτής να καταδικάσει τις ρατσιστικές αναφορές του κύριου Λαζόπουλου. Εκτός αν κρίνει ότι ο λαϊκισμός, η χυδαιότητα και ο ρατσισμός είναι ένα πρόσφορο μέσο για την πολυπόθητη και πολυδιαφημισμένη βιωσιμότητα των τηλεοπτικών καναλιών».

Η απάντηση Λαζόπουλου
Μετά από τον πρωτοφανή σάλο που προκλήθηκε, ο Λάκης Λαζόπουλος απάντησε στον κ. Βαρδακαστάνη: «Είμαι έτοιμος να ζητήσω όχι μία, αλλά χίλιες συγνώμες, αν θεωρείτε ότι έθιξα εσάς και τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Η στάση μου όλα αυτά τα χρόνια, η υποδοχή μου προς τους ανθρώπους αυτούς, τόσο στις εκπομπές μου όσο και σε θέατρα που εργάστηκα, είναι γνωστή σίγουρα και σε εσάς. Η αναφορά μου είχε να κάνει με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Δεν μίλησα ούτε γενικά, ούτε αφηρημένα, ούτε σε πληθυντικό αριθμό. Μην επεκτείνετε λοιπόν τη σκέψη σας, σας παρακαλώ, διότι εγώ δεν επεκτάθηκα πέραν του εν λόγω πολιτικού. Είπα και εννόησα ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο μοιάζει να έχει καθηλωμένο το μυαλό και αυτή η εμμονή είναι σα να γεννά παραφροσύνη. Δεν φαντάζομαι να πιστέψατε ότι αυτές μου οι σκέψεις αφορούν όλους όσους έχουν κινητικά προβλήματα και επιστήμονες, διανοούμενους, ανθρώπους όλων των κατηγοριών. Δεν υπήρξε απολύτως καμία άλλη αναφορά και πάντα αναφέρομαι σε καθέναν ξεχωριστά. Είπα, μάλιστα, ότι η συμπεριφορά αυτή ίσως να του επιτρέπει να βάλει υποψηφιότητα ως ο νέος Χίτλερ της Ιστορίας. Το συγκεκριμένο πρόσωπο στο οποίο αναφέρθηκα είναι ο κύριος Σόιμπλε. Δεν αναφέρθηκα σε κανέναν άνθρωπο που έχει ή δεν έχει πρόβλημα. Δεν θα ήθελα να δοθεί άλλο νόημα στα όσα ειπώθηκαν. Είναι μία σατιρική-πολιτική εκπομπή. Έκανα μία προσωπική εκτίμηση, ότι στο συγκεκριμένο πρόσωπο ένα ατυχές περιστατικό στη ζωή του, λειτούργησε ως ένας μοχλός εμμονικής αντίληψης και περιφοράς ιδεών, οι οποίες έχουν φέρει την ανθρωπότητα σε απόγνωση. Πιστεύω πως είμαι σαφής και ξεκάθαρος. Ξέρω τους αγώνες σας, τους παρακολουθώ, τους έχω προβάλει, έχω σταθεί και θα στέκομαι πάντα δίπλα σας, αλλά αν συνέβη οποιαδήποτε παρανόηση, ακόμα και τώρα μετά τις εξηγήσεις μου, σας ζητώ όχι μία, αλλά χίλιες συγνώμες».

Το αποτέλεσμα του όλου περιστατικού ωστόσο πραγματικά προκαλεί θλίψη, αφού ένας άνθρωπος που υπηρετεί την τέχνη, έδειξε έστω και προσωρινά ότι λησμόνησε ότι η τέχνη δεν φέρεται ρατσιτσικά σε κανέναν, ότι η τέχνη είναι υπηρέτης της ανθρώπινης ψυχής, ότι η τέχνη ενώνει αντί να διχάζει, ότι η τέχνη δημιουργεί καλύτερους ανθρώπους και δεν εναποθέτει δηλητηριασμένες απόψεις στον νου τους. Άλλωστε ο καθένας κρίνεται από τα λόγια και τις πράξεις του και ο καθένας από εσάς που διαβάζετε αυτές τις αράδες έχει και γνώση και κρίση και θα βγάλει τα συμπεράσματά του.