Τα φθηνά και πρόωρα «μπάνια του λαού»

Σαν να μην είχε άνοιξη φέτος, από τον βαρύ χειμώνα ήρθε αμέσως το καλοκαίρι, με τη θερμοκρασία να φτάνει μέχρι και τους 30 βαθμούς. Παρά την οικονομική κρίση οι Αθηναίοι βγήκαν στις παραλίες για καφέ, θαλασσινά, ακόμη και για μπάνιο.

Όμως φέτος οι εξορμήσεις στη θάλασσα διαφέρουν. Λιγότερος κόσμος στα τραπεζάκια, περισσότεροι στην άμμο ξαπλωμένοι, με ένα σέηκερ από το σπίτι. Και φυσικά ούτε λόγος για επίσκεψη στις οργανωμένες παραλίες με αντίτιμο εισόδου.

Ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου

Τα τελευταία

χρόνια οι περισσότερες παραλίες της Αττικής διαθέτουν μπητς μπαρ, ομπρέλες και άλλες εγκαταστάσεις, καθώς όλο και περισσότεροι Αθηναίοι μειώνουν τον χρόνο των διακοπών τους και περνάνε όλο και μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στην πρωτεύουσα. Οι οργανωμένες παραλίες γύρω από την Βουλιαγμένη χρεώνουν είσοδο, που φτάνει και τα €15, αλλά προσφέρουν ομπρέλες, ξαπλώστρες, αποδυτήρια, ντουζ και αθλητικές εγκαταστάσεις, ενώ οι παραλίες της ανατολικής ακτής, από τον Μαραθώνα έως το Σούνιο, είναι όλες δωρεάν, αλλά προσφέρουν ελάχιστες υπηρεσίες και δε συγκρίνονται με τις αμμουδιές του Σαρωνικού.

Η κρίση στις παραλίες

Το 2001 οι περισσότερες οργανωμένες παραλίες πέρασαν στην εκμετάλλευση των ιδιωτών. Μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι, όταν η κρίση ήταν ήδη ορατή στη χώρα, οι «τσουχτερές» τιμές παρέμεναν.... «ακατέβατες» στις περισσότερες πλαζ. Από τον Άλιμο μέχρι και τον Άγιο Κοσμά η τιμή εισόδου άγγιζε τα 7 ευρώ, ενώ για μια ξαπλώστρα το αντίτιμο ήταν 5 ευρώ.

Μετά τις επικίνδυνες στροφές στα λιμανάκια ξεπροβάλλει η Βάρκιζα με την χαρακτηριστική πλαζ «Υabanaki», που είχε γίνει και σλόγκαν όταν πρωτοβγήκε. Η ιδιωτική παραλία διατηρούσε και πέρσι τις τιμές με 7 ευρώ είσοδο τις καθημερινές και 8 ευρώ τα σαββατοκύριακα. Στην πορεία για το Σούνιο εκτείνονται μικρές παραλίες, όπως η Λουμπάρδα, η Σαρωνίδα, το Μαύρο Λιθάρι, ο Άγιος Νικόλαος, το Θυμάρι και τα Λεγραινά, που δεν έχουν είσοδο, αλλά διαθέτουν κάποιο beach bar, το οποίο απαιτεί κάποια ελάχιστη κατανάλωση ή κάποια τιμή μόνο για την ξαπλώστρα. Φέτος έχει ήδη φανεί η προτίμηση των Αθηναίων: ψάθα στην άμμο και οικογενειακή ομπρέλα σε κάποια παραλία που δεν είναι οργανωμένη, άρα δεν απαιτείται εισιτήριο εισόδου.

Στο Καβούρι λαός και... Κολωνάκι

Το Καβούρι είναι μια μικρογραφία της ελληνικής πραγματικότητας. Από τη μια πλευρά η παραλία, που δεσπόζει μπροστά από το γνωστό υπερπολυτελές ξενοδοχείο της περιοχής, με τις ακριβές καφετέριες και τα εστιατόρια που την περιτριγυρίζουν. Μετά την στροφή το «Μεγάλο Καβούρι», η «ελεύθερη» παραλία με την καντίνα, που μετατράπηκε σιγά σιγά σε καφετέρια. Εκεί πηγαίνουν οικογένειες και παρέες νεαρών ανθρώπων για μπάνιο, καφέ ή ρακέτες. Άλλοι κάθονται στην καντίνα για έναν καφέ (πολυτέλεια στις μέρες μας), οι περισσότεροι στην άμμο με σέηκερ και ταπεράκια: «Κάποτε γελάγαμε με εκείνους που έφερναν στην παραλία το φαγητό τους από το σπίτι. Τώρα όλοι αυτό κάνουμε. Να σου πω την αλήθεια, περνάμε πολύ καλύτερα», μας λέει ο Γιάννης, φο