Σχολεία αλληλεγγύης εν μέσω κρίσης

Από τη Βάσω Κίτσιου 

 Με τη στρόφιγγα των κοινοτικών πόρων να έχει κλείσει, τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας του υπουργείου Παιδείας έχουν εδώ και χρόνια εξαφανιστεί από τα σχολικά ιδρύματα. Ωστόσο, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, υπάρχουν ακόμη καθηγητές, οι οποίοι, μετά το πέρας της κανονικής χρονικής διάρκειας του σχολείου, εθελοντικά προσφέρουν δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σε μαθητές που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.

Σχολεία αλληλεγγύης -όπως ονομάζονται- υπάρχουν σε διάφορες περιοχές της Αττικής. Ήδη στο 1ο Γενικό Λύκειο του δήμου Αργυρούπολης-Ελληνικού έχουν ξεκινήσει τα

μαθήματα, ενώ ανάλογο πρόγραμμα, που απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου, Ε' και ΣΤ' Δημοτικού ετοιμάζει φέτος ο δήμος Πεντέλης. Παράλληλα, σχολεία αλληλεγγύης για τους οικονομικά ασθενέστερους οργανώνει ο δήμος Μαραθώνα, ενώ δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα παρέχει και το 6ο Γενικό Λύκειο Πειραιά.

Η «Αττική freepress» μίλησε με τρεις εκπαιδευτικούς που δραστηριοποιούνται ενεργά σε αυτήν την προσπάθεια,  τον Γιώργο Μπίκο, διευθυντή του 6ου ΓΕΛ Πειραιά, τη Μαρία Καβουκλή, καθηγήτρια στο 6ο ΓΕΛ Πειραιά και τον Βασίλη Ραυτόπουλο, διευθυντή του Α΄ ΓΕΛ Αργυρούπολης. 

Γ. Μπίκος: «Οι μαθητές ανταποκρίνονται…»

«Ως εκπαιδευτικοί αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες των παιδιών και έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να προσφέρουμε τέτοια προγράμματα λόγω της κοινωνικής εξαθλίωσης και της φτώχειας  πολλών από τις οικογένειες των μαθητών μας. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ο θεσμός της ενισχυτικής διδασκαλίας δεν υφίσταται και αυτό συμβαίνει κυρίως στα λύκεια. Το 75% των χρημάτων που προορίζονταν για τα προγράμματα της ενισχυτικής διδασκαλίας, προέρχονταν από ευρωπαϊκούς πόρους, οι οποίοι έπαψαν να υφίστανται. Ένας από τους λόγους που δεν ενισχύθηκε ο θεσμός της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης (ΠΔΣ) έχει να κάνει με δομές και νοοτροπίες της ελληνικής οικογένειας. Η ελληνική οικογένεια έχει εμμονή με το να πληρώνει. Προτιμούν να δίνουν τα χρήματά τους σε φροντιστήρια, παρά να εμπιστευτούν την ΠΔΣ. Ως εκ τούτου, η μικρή ανταπόκριση των μαθητών είχε ως αποτέλεσμα, τόσο το κράτος, όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση, να μην χρηματοδοτούν τέτοιου είδους προγράμματα, καθώς θεωρούσαν ότι έπρεπε να διαθέσουν τους πόρους κάπου αλλού. Όταν ασκείς δημόσια πολιτική, πρέπει να υπάρχουν προτεραιότητες. Στο σχολείο μας υπάρχουν καθηγητές που προσφέρουν οργανωμένα, δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα και προς μεγάλη μας ευχαρίστηση, οι  μαθητές του δικού μας σχολείου δείχνουν να ανταποκρίνονται στην προσπάθειά μας». 

Μ. Καβουκλή: «Το φροντιστήριο δεν είναι πανάκεια»

«Η ενισχυτική διδασκαλία δεν υποκαθιστά το σχολείο, στόχος της είναι να καλύψει τα κενά ενός μαθητή. Αν θες να είσαι ευσυνείδητος καθηγητής και θες να βοηθάς τα παιδιά, το παίρνεις πατριωτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω δεχθεί να παρέχω μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας στους μαθητές του σχολείου, γιατί γνωρίζω πως έτσι προάγεται το συμφέρον των παιδιών. Βέβαια, στην ελληνική κοινωνία ό,τι δεν έχει να κάνει με