Σ. Θεοδωράκης: «Η παλιά πράσινη εξουσία πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ»

Τις προϋποθέσεις που θα θέσει το Ποτάμι για να συμμετάσχει στην επόμενη κυβέρνηση περιγράφει ο επικεφαλής του Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής. “Το Ποτάμι δεν έρχεται για να διορίσει τους δικούς του, έρχεται για να εξασφαλίσει ότι στα υπουργεία θα πάει η Εθνική Ελλάδος” τονίζει ξεκαθαρίζοντας ότι ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται για την αντιπροεδρία της κυβέρνησης ή κάποιον άλλο ρόλο. “Η κύρια δεξαμενή είναι οι ικανοί της κοινωνίας που δεν είχαν εμπλοκή με τα πολιτικά λάθη του παρελθόντος” σημειώνει χωρίς να περάσει σε ονοματολογία.

Είστε

Οι δικοί μου φόβοι είναι άλλοι. Ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν καλή επαφή με την πραγματικότητα. Όταν επιτίθενται στον Ματέο Ρέντσι, όταν βάζουν θέμα ΝΑΤΟ αυτή τη στιγμή, όταν μιλάνε για ανοιχτά σύνορα σε μια εποχή μεγάλων και βίαιων μεταναστευτικών κυμάτων σημαίνει ότι κάποιοι ζουν αλλού και όχι εδώ. Για να μην σας πω ότι δεν είναι καθόλου προοδευτικό να αρνείσαι τον έλεγχο νομιμότητας στις προσλήψεις.

Η κυρία Δούρου είπε ότι ο έλεγχος είναι πρόσχημα για απολύσεις.

Κοιτάξτε τα πράγματα είναι απλά. Οι λεβέντες του παλαιοκομματικού συστήματος βόλευαν τα δικά τους παιδιά με πλαστά δικαιολογητικά. Χρέος μας και βεβαίως χρέος αυτών που δηλώνουν αριστεροί είναι να βρεθούν όλοι αυτοί οι «πλαστοί» και να φύγουν από το δημόσιο. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Αυτοί που λένε «πρώτα θα σκίσουμε το μνημόνιο και μετά θα ελέγξουμε και τα πλαστά πτυχία» μου θυμίζουν κάτι παλαιοημερολογίτες που λένε ότι όλα θα διορθωθούν με την Δευτέρα παρουσία.

Άρα να υποθέσω ότι δεν σας ενθουσίασαν οι εξαγγελίες Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη.

Ούτε του Τσίπρα, ούτε του Σαμαρά, ούτε του Παπανδρέου οι εξαγγελίες με ενθουσίασαν. Γιατί όλοι τα ίδια λένε από την Θεσσαλονίκη. Είναι η κατάρα της εξουσίας. Όσο την πλησιάζεις τόσο μοιάζεις στους προηγούμενους. Και μπορεί σήμερα κάποιοι να λένε ότι «όλα αυτά είναι αριστερά και ανατρεπτικά» αλλά στην ουσία είναι μια αντιγραφή της αντιπολιτευτικής ρήτορες όλων των κομμάτων που πλησιάζουν την εξουσία. Ίσως πάντως φταίνε και οι κακές παρέες των τελευταίων μηνών.

Τι εννοείτε;

Μα δεν νομίζω ότι είναι πια μυστικό. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχει μετακομίσει ένα μεγάλο μέρος της παλιάς πράσινης εξουσίας. Από υπουργοί μέχρι μυστικοσύμβουλοι που ελπίζουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν την ευκαιρία μιας δεύτερης πολιτικής καριέρας.

Πως ακούτε τις τελευταίες ημέρες τις υποσχέσεις για απελευθέρωση από την τρόικα που δίνει η κυβέρνηση;

Περισσότερο μου μοιάζει με θεατρική παράσταση παρά για σχεδιασμένη πολιτική. Η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστια και δεν ξεχνιέται με τέτοια τεχνάσματα.

Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν δηλαδή; Γιατί θα σας πουν ότι πήραν την ευθύνη για μια αντιδημοφιλή πολιτική μόνο και μόνο για να σώσουν την χώρα.

Μα ποιος έφερε την τρόικα στην χώρα; Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν την έφεραν; Και δεν αναφέρομαι στις τεχνικές αποφάσεις του 2010. Αναφέρομαι στην πολιτική τους τις τελευταίες δεκαετίες. Συσσώρευαν χρέη πάνω στα χρέη, επέτρεπαν τις σπατάλες και τις κλοπές και όταν πιάστηκαν στα πράσα είπαν «τώρα θα σας σώσουμε». Δεν είχαν βέβαια κανένα σχέδιο και έτσι φτάσαμε να αποφασίζουν οι υπάλληλοι του ΔΝΤ και οι υφυπουργοί της Μέρκελ.

Εχει άλλη λύση η χώρα πέρα από το να εφαρμόζει το μνημόνιο;

Η χώρα για να μην ξαναγυρνάμε την συζήτηση προς τα πίσω, έχει ανάγκη από ένα εθνικό σχέδιο δράσης. Την επόμενη τριετία θα κάνουμε «αυτά» και την επόμενη δεκαετία θα έχουμε καταφέρει και όλα τα άλλα. Όχι για τους δανειστές μας αλλά για τα παιδιά μας. Στο παλιό σύστημα όμως και εδώ βάζω και την δεξιά και την αριστερά δεν νοιάζονται για το δημόσιο συμφέρον ή για να είμαι πιο ακριβής ταυτίζουν το κομματικό συμφέρον με το Εθνικό. Και σου λένε «βγάλε με εμένα στην εξουσία και θα τα λύσω όλα γιατί είμαι καλός και έξυπνος». Ε δεν είναι έτσι. Η χώρα θέλει πατριωτικό σχέδιο και συμμαχίες όλων των δημιουργικών δυνάμεων.

Την Κυριακή που μας πέρασε στο Ίδρυμα Κακογιάννη παρουσιάσατε τις κυβερνητικές σας προτεραιότητες έχοντας απέναντι αρκετές προσωπικότητες του μεταρρυθμιστικού χώρου – φιλελεύθερους και αριστερούς – δεν απαντήσατε όμως στο ερώτημα ποια κυβέρνηση θα τα κάνει όλα αυτά; Μια κυβέρνηση ΝΔ- ΠΟΤΑΜΙ ή μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΠΟΤΑΜΙ;

Αυτό θα είναι το θέμα της επόμενης συνάντησης μας… Αστειεύομαι. Η δική μας αγωνία δεν είναι αν θα μας καλέσει να κυβερνήσουμε ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ.

Η δική μας πρόταση είναι προς το λαό. Που πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχουν λύσεις πέρα από τις αριστερές και δεξιές λύσεις του παρελθόντος. Όταν λοιπόν προκηρυχτούν οι εκλογές και ο χρόνος μετράει αντίστροφα τότε τα κόμματα εξουσίας θα πρέπει να πουν σε ποιες από αυτές τις λύσεις συμφωνούν και εκεί θα δούμε ποιοι μπορούν να συνεργασθούν με ποιους. Εμείς θέλουμε ισχυρές κυβερνήσεις, όχι εκλογές κάθε τρεις και λίγο αλλά κυρίως θέλουμε αλλαγές. Για την ακρίβεια λέμε θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα στη χώρα χωρίς όμως να την γκρεμίσουμε.

Συμφωνείτε ότι υπάρχει μια δυναμική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ; Ακόμη και αυτοδυναμία;

Δεν νομίζω ότι οι Έλληνες θέλουν να επιστρέψουν στις εποχές της αυτοδυναμίας. Αντιθέτως ο κόσμος θέλει συνεργασίες. Είμαστε η μόνη χώρα της παλιάς Ευρώπης που ο συμβιβασμός σημαίνει προδοσία. Όλες οι άλλες κοινωνίες όμως με συμβιβασμούς προχωράνε και με μικρές και μεγάλες συμμαχίες. Στον νέο πολιτικό πολιτισμό πρέπει να κυριαρχεί αυτή η σκέψη.

Ποιος είναι ο πήχης για το Ποτάμι; Το ποσοστό των ευρωεκλογών ή προέχει η σειρά κατάταξης;

Το θέμα είναι να είσαι χρήσιμος στην κοινωνία. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από κόμματα ομίλους προβληματισμού, τέτοια είχαμε πολλά στο παρελθόν. Τώρα θέλουμε λύσεις. Και βέβαια λύσεις δεν μπορείς να προσφέρεις αν ο κόσμος δεν σε εμπιστεύεται και το ποσοστό σου μειώνεται αντί να αυξάνεται.

Έχετε πει ότι θα θέσετε όρους συμμετοχής στην επόμενη κυβέρνηση. Αυτό αφορά και τα πρόσωπα των υπουργών;

Κυρίως τα πρόσωπα των υπουργών. Γιατί στην Ελλάδα που οι θεσμοί υπολειτουργούν τα πρόσωπα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Τι αξία έχει να λες «θα δώσω προτεραιότητα στις επενδύσεις και στην αύξηση της απασχόλησης» και να έχεις έναν υπουργό που όλη μέρα το λιβανίζει και δεν παίρνει καμία απόφαση;

Εσείς βλέπετε κάποιο ρόλο για τον εαυτό σας, όπως του αντιπροέδρου της κυβέρνησης;

Όχι βέβαια. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης πάντως πρέπει να είναι και ο συντονιστής της κυβέρνησης και να μην είναι για τις παρελάσεις.

Έχετε κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό σας και το λέτε αυτό;

Έχω στο μυαλό μου πολλούς πολιτικούς που ως δελφίνοι ή ως ιστορικά στελέχη ή ως φίλοι «που τους έχουμε υποχρέωση» καταλαμβάνουν θέσεις που δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Οι μισοί αναπληρωτές υπουργοί είναι σήμερα μόνο για τις φωτογραφίσεις. Και οι μισοί υφυπουργοί δεν έχουν αρμοδιότητες. Έχουν όμως όλοι λιμουζίνες και φρουρά γιατί αυτή είναι η παροχή. «Θα σε βάλω στη κυβέρνηση για να χαρούν οι ψηφοφόροι σου και όχι για να λύσεις προβλήματα».

Μήπως είστε υπερβολικός με το παλιό σύστημα;

Τριάντα χρόνια δημοσιογραφίας μου επιτρέπουν να έχω γνώμη για το παλιό πολιτικό σύστημα. Οι πολιτικοί που δουλεύουν στα υπουργεία ήταν και είναι μειοψηφία.

Για τις κυβερνητικές θέσεις θα προτείνετε, κυρίως στελέχη του Ποταμιού;

Όχι δεν θα αντιγράψουμε τα κακά του παρελθόντος. Οι κατανομές του τύπου 4-2-1 που έγιναν το 2.012 ανάμεσα στην Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ μπορεί να βόλεψαν διάφορους εμπίστους δεν έλυσαν όμως προβλήματα. Το Ποτάμι λοιπόν δεν έρχεται για να διορίσει τους δικούς του, έρχεται για να εξασφαλίσει ότι στα υπουργεία θα πάει η Εθνική Ελλάδος. Προφανώς κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι Ποτάμι αλλά το κριτήριο δεν θα είναι η κομματική σου ταυτότητα αλλά η εμπειρία σου στην πραγματική ζωή, οι γνώσεις σου, η τόλμη σου…

Μήπως τα λέτε αυτά επειδή ακόμη είστε ένα μικρό κόμμα. Αν δηλαδή ήσασταν και εσείς πρώτο κόμμα δεν θα θέλατε να κάνετε υπουργούς τα στελέχη σας;

Όχι. Γιατί σας φαίνεται παράξενο; Εγώ θα μπορούσα να ήμουνα ευρωβουλευτής. Δεν πήγα. Δεν θα τα κατάφερνα. Δεν κάνουμε όλοι οι άνθρωποι για όλες τις θέσεις. Έτσι θα συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε.

Αυτή η Εθνική Ελλάδος που είπατε μπορεί να έχει μέσα και αριστερούς και δεξιούς;

Κοιτάξτε και ο Ολυμπιακός παίρνει τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα, η εθνική Ελλάδος όμως έχει παίχτες και από άλλες ομάδες. Ακόμα και Παναθηναϊκούς που είμαστε σε κάμψη. Πέρα από τα αστεία αυτό πρέπει να είναι το σκεπτικό. Να αξιοποιηθούν οι άξιοι και όχι αυτοί που τριγυρίζουν τους αρχηγούς γιατί εκεί θα βρεις και αρκετούς αργόσχολους της πολιτικής.

Μπορεί να προτείνετε και πολιτικούς με κομματικό παρελθόν, λχ την Α. Διαμαντοπούλου, τον Γ. Φλωρίδη ή τον Γ. Ραγκούση, τους οποίους επικαλέστηκαν ομιλητές στην ημερίδα της προηγούμενης Κυριακής;

Νομίζω ότι βιάζεστε παρά πολύ. Δεν είμαστε στην εποχή που συγκροτούμε υπουργικό συμβούλιο. Και οι θέσεις δεν δίνονται εξ οφίτσιο. Δίνονται «εκείνη τη στιγμή – σε αυτόν τον τομέα – γιαυτή την πολιτική». Και υπάρχουν πολλές δεξαμενές στις οποίες κάθε φορά αναζητάς τους κατάλληλους. Η κύρια δεξαμενή πάντως είναι οι ικανοί της κοινωνίας που δεν είχαν εμπλοκή με τα πολιτικά λάθη του παρελθόντος.

Ως προς την πολιτική, ποια θα είναι η πρώτη προϋπόθεση που θα θέσει το Ποτάμι;

Τρεις είναι οι πολιτικές προτεραιότητες. Πρώτη: Ένα κράτος που είναι ανοιχτό στον έλεγχο από τους πολίτες, με διαφάνεια, ισονομία, δικαιοσύνη και αποτελεσματικές διαδικασίες. Δεύτερο: Μια οικονομία που παράγει και εξάγει, με ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που θα προσλάβουν εκατοντάδες χιλιάδες νέους εργαζόμενους. Χωρίς παραχωρήσεις σε αυτούς που θεωρούν την χώρα τσιφλίκι τους. Τρίτο: Ένα κοινωνικό κράτος που καλύπτει βασικές ανάγκες ισότιμα για όλους, με ιδιαίτερη φροντίδα για τους πολύ αδύναμους, και χωρίς προνόμια για τις συντεχνίες.

Όσοι μίλησαν στην ημερίδα της προηγούμενης Κυριακής, μέλη της Επιτροπής Διαλόγου κα, θα είναι μεταξύ αυτών που θα δούμε στα ψηφοδέλτια;

Προφανώς κάποιοι από αυτούς θα είναι. Το Ποτάμι θα προσπαθήσει να έχει υποψήφιους από την αληθινή πλευρά της κοινωνίας. Η Βουλή θα πρέπει να ανανεωθεί και όχι να αναπαλαιωθεί.

Είπατε ότι “τα κόμματα γεννιούνται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αρρωσταίνουν. Και, δυστυχώς, για τα ίδια, κάποτε πεθαίνουν”. Αναφέρεστε στο ΠΑΣΟΚ;

Αναφέρομαι στην αναγκαία προϋπόθεση εξέλιξης μιας κοινωνίας. Αλλοίμονο μας αν μετά από μια τέτοια κρίση, τέτοια ανεργία, τέτοια αδικία το μόνο που θα μείνει αλώβητο να είναι τα κόμματα. Αλλοίμονο δηλαδή αν οι πρωταγωνιστές της δεκαετίας του 90 είναι πρωταγωνιστές και το 2020.