Όταν η αγάπη κρύβεται στα απλά πράγματα

από τη Μαρίτα Μελέτη

Πολλοί θεωρούμε ότι η αγάπη είναι περίπλοκη, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς κρύβεται σε απλά πράγματα και εκφράζεται επίσης απλά. Ο «Mud» του ΜακΚόναχι εκφράζει μέσω γραμμάτων στην αγαπημένη του την αιώνια πίστη και αγάπη του προς αυτήν και οι ήρωες του ΝτεΣίκα μέσω της διαρκής πάλης του για την επιβίωση μάς διδάσκουν ότι δε χρειάζεσαι να έχεις χρήματα προκειμένου να κρατήσεις ενωμένη μία οικογένεια.

Ένα Καλοκαίρι (Mud)

(Δραματική, 2012, Διάρκεια: 130') Αμερικανική ταινία, σκηνοθεσία

Η ταινία του Τζεφ Νίκολς (τρίτη στη σειρά, μετά το εξαιρετικά ενδιαφέρον «Καταφύγιο») είναι μια ιστορία ενηλικίωσης που παντρεύει επιρροές από την κλασική αμερικάνικη λογοτεχνία, τη «Νύχτα του κυνηγού», καθώς και πολλές ακόμα αναγνωρίσιμες πηγές έμπνευσης, παλεύοντας να κρατήσει μια αυθεντική ταυτότητα. Μιλά για την παλιά Αμερική της εργατικής τάξης, της συμβίωσης του ανθρώπου με τη φύση, της κοινοτικής αλληλοβοήθειας και του μικροαστικού κομφορμισμού, περνώντας έννοιες όπως η φιλία, η προδοσία και πάνω από όλα η αγάπη. Το γεγονός ότι τα καταφέρνει μάς κάνει να αποδώσουμε τα εύσημα στον Νίκολς, καθώς η πορεία του μοιάζει σταθερά υποσχόμενη.

«Ένα καλοκαίρι», ίσως όχι σαν οποιοδήποτε άλλο, με τα πάντα να ξεκινούν από μια παιδική απόδραση. Μια εικόνα σχεδόν αρχετυπικά χαραγμένη στις μνήμες όλων: Ο Έλις και ο Νέκμπον, δυο παιδιά που ζουν στις όχθες του Μισσισιπή, το σκάνε από τα σπίτια τους για μια περιπετειώδη εξερεύνηση. Αρχικά ο στόχος τους είναι απλώς να φτάσουν στο εσωτερικό μιας ξεχασμένης βάρκας, όμως θα ανακαλύψουν μια βάρκα πάνω στα κλαδιά πανύψηλων δέντρων. Η εξερεύνηση του περίεργου θεάματος θα αποκαλύψει ότι στο «δεντρόσπιτο» έχει πρόσφατα εγκατασταθεί ο Μαντ, ένας πεινασμένος μυστηριώδης τύπος, ο οποίος, ζώντας κρυμμένος από το βλέμμα της κοινωνίας, θα ζητήσει τη βοήθειά τους. Το όνομα του είναι Μαντ (όπως εξάλλου και ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας), κι ενώ είναι καταζητούμενος για φόνο, τον ενδιαφέρει μόνο να ξανασυναντήσει την Τζούνιπερ, τον μεγάλο του έρωτα ή αλλιώς «ένα όνειρο από το οποίο δε θέλεις να ξυπνήσεις», όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος. Τα δύο αγόρια θα δεχτούν να τον βοηθήσουν, προσφέροντάς του φαγητό και παραδίδοντας τα ερωτικά σημειώματά του στην Τζούνιπερ.

Ο Μαντ θα μπορούσε να είναι ένας επίγειος άγγελος από αυτούς που παρουσιάζονται ως καλοί και αδικημένοι από την κοινωνία. Όμως, η γραφή του Νίκολς και η καθοριστική παρουσία του Μάθιου ΜακΚόναχι δίνουν όγκο και γήινες διαστάσεις στον χαρακτήρα. Με τον αντρικό μαγνητισμό του ΜακΚόναχι και τις ρεαλιστικές πινελιές του Νίκολς τον κάνουν κάτι περισσότερο από δημιούργημα μυθοπλασίας. Η επιλογή των ηθοποιών ήταν άψογη και οι ηθοποιοί κουρδισμένοι στους ρόλους τους.

Η ταινία κυλά με ρυθμούς που της επιτρέπουν να παραδώσει ένα μάθημα ζωής. Όμως, ξενίζει το ότι στην τελική ευθεία πέφτει σε απλοϊκές χολιγουντιανές συγκρούσεις και εντάσεις. Η εύκολη και αφόρητα μελοδραματική κλιμάκωση της ταινίας ίσως να ήταν ασυγχώρητη, εάν το «Ένα καλοκαίρι» δεν είχε ήδη προλάβει να αφήσει ένα έντονο και ευδιάκριτο στίγμα στα μάτια και την καρδιά μας.

Κλέφτης Ποδηλάτων (Ladri Di Biciclette)

(Σινεφίλ, 1948, Διάρκεια: 90') Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Βιτόριο ντε Σίκα με τους Λιανέλα Καρέλ, Έντσο Σαγιόλα και Λαμπέρτο Ματζιοράνι.

Μία από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών, η ταινία σταθμός του ιταλικού νεορρεαλισμού, γυρισμένη με ερασιτέχνες ηθοποιούς (ανώτεροι των επαγγελματιών) και με τα δραματουργικά τρικ να απουσιάζουν, απλή και μεστή, αποκαλύπτει χωρίς περιστροφές και με αμεσότητα την πραγματικότητα στη μεγάλη οθόνη. Η τρανή απόδειξη για το πώς μπορεί κανείς να φτιάξει μία πραγματικά σπουδαία ταινία χωρίς την βοήθεια ψηφιακών εφέ ή μπάτζετ εκατομμυρίων.

Ένας άντρας βρίσκει δουλειά ως αφισοκολλητής, αλλά την πρώτη μέρα του κλέβουν το ποδήλατο. Καθώς είναι αδύνατον να δουλέψει χωρίς αυτό, ξεκινά με τον μικρό γιο του μια απελπισμένη αναζήτηση στους δρόμους της Ρώμης. Η ιστορία μάς μιλά για τον αγώνα των απλών ανθρώπων. Την προσπάθεια για επιβίωση, την αδικία που βιώνουν, την αγωνία για την επόμενη ημέρα, αλλά και τη στοργή, την αγάπη και την ανθρωπιά, που περικλείει όλους τους καθημερινούς ανθρώπους, που προσπαθούν και ελπίζουν για ένα καλύτερο αύριο..

Ξενόγλωσσο Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για μια από τις καλύτερες και συγκινητικότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Να σημειώσουμε ότι κέρδισε το ειδικό βραβείο Όσκαρ για καλύτερη ξένη ταινία 7 χρόνια πριν καθιερωθεί αυτή η κατηγορία! Ο Όρσον Γουέλς είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Ο Ντε Σίκα κατάφερε κάτι αδιανόητο, εξαφάνισε την κάμερα!».

Μια ταινία σταθμός, γεμάτη συναίσθημα, που όσοι δεν έχετε δει, δεν πρέπει να χάσετε!