Ολοκληρώθηκε η κατάθεση των οικονομικών εισαγγελέων, που παραμένουν στη θέση τους

Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η κατάθεση των εισαγγελέων οικονομικού εγκλήματος κ.κ. Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Φώτη Μακρή, ο οποίος αναμένεται να εκδώσει το πόρισμα του επί της προκαταρκτικής έρευνας που διεξήγαγε. Είχε προηγηθεί συνάντηση των δύο εισαγγελικών λειτουργών με τον εποπτεύοντα το οικονομικό έγκλημα, αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ν. Παντελή.

Οι δυο εισαγγελικοί λειτουργοί κατέθεσαν στον κ. Μακρή υπόμνημα δύο σελίδων, ενώ στον γραφείο του παρέμειναν λιγότερο από 15 λεπτά.

Κατά την έξοδό τους από το γραφείο του

αντεισαγγελέα του Ανωτάτου Δικαστηρίου οι κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης δήλωσαν πως «είμαστε εισαγγελείς του οικονομικού εγκλήματος και παραμένουμε στη θέση μας, αυτή που μάς όρισε το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο και έκαστος εφ ω ετάχθη». Παράλληλα, οι δυο εισαγγελείς ρωτήθηκαν και για το υπόμνημα, για να απαντήσουν ότι «δώσαμε ένα υπόμνημα στον κ. Μακρή και έχουμε εκθέσει ό, τι έπρεπε να έχουμε εκθέσει... και απερχόμεθα».

Αναλυτικά κάποια αποσπάσματα του υπομνήματος, που κατέθεσαν οι δυο εισαγγελείς οικονομικού εγκλήματος στον κ. Μακρή:

«Κατά τρόπον σαφέστατον, κατηγορηματικόν, και μη επιδεχόμενον παρερμηνίες εξειδικεύομεν και καταδεικνύομεν ως λόγον της ενέργειας μας, την τεχνηέντως επιχειριθείσαν νομοθετική κατάργησή μας, εξαιτίας της φύσεως του αντικειμένου και των πολλαπλών -πολυεπίπεδων- αντανακλάσεων των υπηρεσιακών πρωτοβουλιών και ενεργειών μας, που σαφέστατα πολλούς ενόχλησαν και ενέβαλαν εις ανησυχίαν και πολλοί θα επιθυμούσαν και θα εύχονταν να μην έχουν λάβει χώραν..

Δεν θα εκτραπούμε από τον προεκτιθέμενο πυρήνα της ουσιώδους ενέργειας μας και δεν θα χαθούμε σε δυσώδεις ατραπούς ονοματολογίας, αναλισκόμενοι σε ενασχόληση με τον αυτονόητο και πασίδηλο, δυστυχώς, της νεοελληνικής πραγματικότητος.

Δεν έχει νόημα, άλλωστε, να επικεντρωθούμε και εστιάσωμε σε κάτι που ναι μεν συμβαίνει (και είναι γνωστό ΣΕ ΟΛΟΥΣ ότι συμβαίνει), ουδόλως όμως μας επηρεάζει στη δικαστική υπηρεσιακή μας αποστολή, αγνοώντας παραλλήλως και παραγνωρίζοντας εκείνο το οποίον δεν μας επηρεάζει απλώς, αλλά κυριολεκτικώς μας εξουδετερώνει και μας καταργεί».