Οι πολίτες δεν είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν (άποψη)

του Αριστείδη Αποστόλου ([email protected])

Ακάθεκτη προχωράει η δικομματική κυβέρνηση την πολιτική της γραμμή, που δεν είναι άλλη από την τυφλή υπακοή στις επιταγές των δανειστών, χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο, δίχως όραμα και προοπτική. Η πολιτική αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής τον τελευταίο καιρό, καθώς η δικομματική (πλέον) κυβέρνηση, απαλλαγμένη από την αριστερή της συνείδηση και τα όποια διλήμματα έβαζε η ΔΗΜΑΡ,

επιταχύνει τον ρυθμό της χτυπώντας οριζοντίως και καθέτως, επί δικαίων και αδίκων (βλέπε ΕΡΤ, δημοτική αστυνομία, σχολικοί φύλακες, εκπαιδευτικοί και... έπεται συνέχεια).

Από την άλλη πλευρά στέκεται η κοινωνία, με τους πολίτες -τις περισσότερες φορές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- να φαίνονται διστακτικοί να διεκδικήσουν μέχρι τέλους όσα θεωρούν ως σωστά και δίκαια. Τι κάνουν όσοι πολίτες θίγονται από τις εκάστοτε «μεταρρυθμίσεις»; Πηγαίνουν στις πορείες που οργανώνονται, φωνάζουν, διαμαρτύρονται -αλλά μέχρι εκεί. Πολύ φαίνονται απογοητευμένοι εξ αρχής. Ίσως να μην πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση, να «δικαιωθούν» απέναντι σε μία στυγνή κυβέρνηση. Μπορεί εξάλλου, να θεωρούν πως δεν έχουν τους κατάλληλους ηγέτες που να τους κατευθύνουν σωστά σε έναν τέτοιο αγώνα.

Όμως οι ίδιοι τι κάνουν; Δεν προχωρούν σε συνεχή, ατέρμονο και χωρίς όρους αγώνα μέχρι να δικαιωθούν, ρισκάροντας ενδεχομένως να χάσουν τα πάντα, ακόμα και τη σωματική τους ακεραιότητα: Ας μην ξεχνάμε τον Κώστα Σακκά, ο οποίος διακινδυνεύοντας τη ζωή του -με την απεργία πείνας που έκανε- ανάγκασε τη Δικαιοσύνη να ασχοληθεί μαζί του και να τον απελευθερώσει. Ούτε τον Γκάντι που -χωρίς άσκηση βίας αλλά με μόνο όπλο την ανυπακοή σε μία κατάφωρη αδικία- οδήγησε την Ινδία στην ελευθερία.

Και ίσως το πιο σημαντικό που δεν κάνουν οι πολίτες: δεν είναι αλληλέγγυοι στους άλλους. Όταν μία κοινωνική ομάδα αδικείται από την κυβέρνηση, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες θα πρέπει να σταθούν στο πλευρό της. Όχι μόνο επειδή (όπως ήδη έχει αποδειχθεί) θα έρθει και η δική τους «σειρά», αλλά επειδή αυτό είναι το σωστό να γίνει σε μία κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική και να είναι ελεύθερη. Με δυο λόγια, η κυβέρνηση έχει δείξει, με διάφορους τρόπους, πως είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της προς τους δανειστές και να συνεχίσει μία αδιέξοδη και αντικοινωνική πολιτική, φτάνοντας ενίοτε και στα άκρα. Οι πολίτες είναι αποφασισμένοι να αντιδράσουν;