Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς...

Του Στράτου Ιωακείμ ([email protected])

Η χώρα έχει μπει στη «μέγγενη» των δανειστών μας. Τα δακρύβρεχτα σχόλια των κυβερνώντων, περί συμπόνιας στον δοκιμαζόμενο λαό μας, είναι υποκριτικά. Ποτέ δε νοιάστηκαν πραγματικά, παρά μόνο για την ευημερία των αριθμών.

Και επειδή οι αριθμοί δε βγαίνουν, το δόγμα αλλάζει. Υποταγή της κοινωνίας. Καταστολή και ωμή βία απέναντι στους εργαζόμενους (όσους υπάρχουν ακόμα), που παλεύουν να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει. Την ίδια ώρα καταρρέει η δημόσια υγεία, η δημόσια ασφάλιση, το δημόσιο σχολείο. Περικόπτονται οι μισθοί και οι συντάξεις.

Κινδυνεύει η ιδιοκτησία. Το δόγμα της υποταγής παραμένει ισχυρό: Μην απεργείτε, μη διαμαρτύρεστε, μη διεκδικείτε. Μόνο δουλέψτε και καταναλώστε.

«Μη μιλάς, μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς», τραγούδαγε ο Γιώργος Νταλάρας και μου μοιάζει επίκαιρο όσο ποτέ.

Η χώρα κινδυνεύει, αλλά από ποιους; Το σίγουρο είναι πως δεν κινδυνεύει από τους απεργούς, δεν κινδυνεύει από τους συνδικαλιστές, δεν κινδυνεύει από τους εργαζόμενους. Κινδυνεύει από την ανάλγητη πολιτική που εφαρμόζεται προκειμένου οι λίγοι να συνεχίσουν να κερδοφορούν εις βάρος των πολλών.

Και για να συνεχιστεί αυτό, πρέπει η όποια μορφή αντίστασης γεννιέται, να σταματά άμεσα, με όποιο μέσο, ακόμα και αν αυτό αντίκειται στις διατάξεις του Συντάγματος. Αυτοί που μιλούν για ανομία, είναι οι πρώτοι διδάξαντες. Χθες ήταν το Μετρό, αύριο θα είναι οι αγρότες, μεθαύριο...;