Μη αναστρέψιμη διαφορά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ

Με πέντε μονάδες προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ σε πανελλαδική δημοσκόπηση της Palmos Analysis για το tvxs.gr, παγιώνοντας το προβάδισμα που έχει αποκτήσει απέναντι στην ΝΔ και δείχνει να μην έχει δεξαμενή αναστροφής... Σημαντικά ευρήματα για τις τάσεις των «αναποφάσιστων», το είδος της κυβέρνησης που επιθυμούν οι πολίτες και τις κυβερνήσεις συνεργασίας στην ίδια μέτρηση, που επίσης

Ειδικότερα στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 22,5% έναντι 17,6% της ΝΔ. Ακολουθεί στην τρίτη θέση η Χρυσή Αυγή με 7%, η οποία όμως σημειώνει μικρή πτώση σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση της Palmos Analysis ένα μήνα πριν. Όπως προκύπτει και από την ανάλυση των αναποφάσιστων στην επόμενη ερώτηση, η εκλογική απήχηση των νεοναζί μοιάζει να περιχαρακώνεται.

Στην τέταρτη θέση βρίσκονται οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 4,6%, το ΚΚΕ με 4,1% και το ΠΑΣΟΚ με 3,8%. Λίγο κάτω από το όριο του 3% η ΔΗΜΑΡ με 2,8%. Οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 1,6%, ενώ το ΛΑΟΣ 0,5%. Άλλο κόμμα δηλώνει το 4,7%. Στο 13,3% οι αναποφάσιστοι (αυθόρμητη απάντηση), στο 5,6% το Λευκό ενώ από την κάλπη δηλώνει πως θα απέχει το 8,1% των ερωτηθέντων.

Σημαντικά είναι τα στοιχεία που προκύπτουν για τους αναποφάσιστους, καθώς όπως φαίνεται αποτελούν «δεξαμενή» ψήφων πρωτίστως για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ψηλά σε αυτόν τον πίνακα είναι και οι Οικολόγοι Πράσινοι, συγκεντρώνοντας ίδια ποσοστά με το ΚΚΕ, ενώ η νεοναζιστική οργάνωση δεν φαίνεται να είναι μεταξύ των επιλογών των «αναποφάσιστων».

Στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής, αν κατανεμηθούν τα ποσοστά των αναποφάσιστων, ο ΣΥΡΙΖΑ διευρύνει την διαφορά και προηγείται με 31%. Ακολουθούν ΝΔ με 24,4%, Χρυσή Αυγή με 9,1%, ΚΚΕ με 6,5%, ΑΝΕΛ με 6,4%, ΠΑΣΟΚ 6,3%. Μετά από μια περίοδο διολίσθησης, η ΔΗΜΑΡ φτάνει στο 5,6%, δείχνοντας τάσεις σταθεροποίησης μετά το Συνέδριο της. Στο όριο εισόδου στη Βουλή η Οικολόγοι Πράσινοι με 2,9%, ενώ το ΛΑΟΣ βρίσκεται μόλις στο 0,6%. Τα άλλα κόμματα στο σύνολό τους συγκεντρώνουν 7,3%.

Η παράσταση νίκης

Με μεγάλη διαφορά προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και στην παράσταση νίκης, ενώ στην προηγούμενη δημοσκόπηση ένα μήνα πριν, τα δύο κόμματα ήταν σχεδόν ισόπαλα. Παράλληλα με την διέρευνση της υπεροχής του στη πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι διασφαλίζει την πρώτη θέση στις εκλογικές προτιμήσεις.

Οι κυβερνήσεις συνεργασίας

Μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ερώτηση για τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Τόσο στο ενδεχόμενο να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες εκλογές, όσο και στο ενδεχόμενο να κερδίσει η ΝΔ, οι πολίτες απαντούν πως προτιμούν μια κυβέρνηση συνεργασίας (49% και 54% αντίστοιχα). Υπέρ μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται το 26%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τη ΝΔ φτάνει μόλις στο 17%.

Σχετικά με τους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους του κάθε κόμματος, η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτιμήσεων μεταξύ των ψηφοφόρων που θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ: το 24% να δηλώνει πως θα ήθελε μια κυβερνητική συνεργασία των δύο κομμάτων. Ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ (16%), η ΝΔ (15%), το ΚΚΕ (13%) και οι ΑΝΕΛ(12%) Αντίστοιχα για τη ΝΔ ως ο πλέον καταλληλότερος εταίρος εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ με 25% και ακολουθούν ο ΣΥΡΙΖΑ (22%), η ΔΗΜΑΡ (16%) και οι ΑΝΕΛ (10%).

Καταλληλότερος πρωθυπουργός και εμφάνιση αρχηγών

Λιγότεροι από τους μισούς πολίτες παρακολούθησαν την συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ενώ το 50% από αυτούς που την παρακολούθησαν δεν δηλώνει ικανοποιημένοι από την εμφάνιση των πολιτικών αρχηγών, με τους Σαμαρά-Τσίπρα να ισοβαθμούν στην πρώτη θέση αλλά με χαμηλά ποσοστά.

Στην καταλληλότητα του πρωθυπουργού ο Α. Σαμαράς προηγείται με 35% του Α. Τσίπρα(30%), επιτυγχάνοντας εδώ την μοναδική πρωτιά της ΝΔ.

Τέλος για τις διεργασίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς το 60% δηλώνει πως δεν ενδιαφέρεται για τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα σε αυτόν τον χώρο. Μεγάλο ενδιαφέρον δηλώνει πως έχει το 10%, το 15% απαντάει αρκετά, ενώ το 11% λίγο ενδιαφέρεται. Επιπλέον το 52% θεωρεί πως η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις διεργασίες λειτουργεί «βλαπτικά» για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα. Στο 31% ανέρχεται το αντίστοιχο ποσοστό για τη ΔΗΜΑΡ.

Σημειώνεται επίσης ότι στο απόσπασμα-"πρόγευση" από την δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής στο Tvxs, οι πολίτες δίνουν δίκιο στους διοικητικούς υπαλλήλους και τους γιατρούς που απεργούν, αποτέλεσμα το οποίο ίσως σηματοδοτεί το τέλος του “κοινωνικού αυτοματισμού”, που τα τελευταία χρόνια έφερνε αντιμέτωπους απεργούς με σημαντικά τμήματα της κοινωνίας.

Όλες οι ενδείξεις για επικείμενη εναλλαγή ακόμα και σε Κυβερνητικό επίπεδο

Όπως γράφει ο Πασχάλης – Αλέξανδρος Τεμεκενίδης, Διευθυντής Ερευνών Palmos Analysis η τρίτη και τελευταία για το 2013 μέτρηση της Palmos Analysis για το TVXS, αποτυπώνει σημάδια αλλαγής στις παγιωμένες το τελευταίο δωδεκάμηνο τάσεις του εκλογικού σώματος, με έντονες τις ενδείξεις για επικείμενη εναλλαγή ακόμα και σε Κυβερνητικό επίπεδο.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

1) Η επένδυση στον «κοινωνικό αυτοματισμό» δεν αποφέρει πλέον πολιτικά οφέλη. Κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που πλήττονται από την οικονομική κρίση, την πενταετή συρρίκνωση του εισοδήματός τους και την ολοένα αυξανόμενη φορολογία, απλά δεν πείθονται πλέον να στραφούν η μία ενάντια στην άλλη.

Απόδειξη ότι η πλειοψηφία των ερωτώμενων δίνουν δίκιο στους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων (39%) και στους ιατρούς του ΕΟΠΥΥ (42%) έναντι της Κυβέρνησης (31% και 29% αντίστοιχα). Είναι σαφές ότι η κοινωνία αναπτύσσει πλέον στοιχεία αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης, πρωτοφανή τα τελευταία χρόνια της κρίσης.

2) Οι προσπάθειες για τη δημιουργία νέου φορέα στο χώρο της Κεντροαριστεράς (εκεί δηλαδή που άλλοτε κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ) συναντά σημαντικές δυσκολίες: αφενός το «αγοραστικό κοινό» δεν δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον – μόνο το 25% δηλώνει ότι ενδιαφέρεται «Πολύ» (10%) ή «Αρκετά» (15%) –, αφετέρου οι υφιστάμενοι φορείς του χώρου αυτού είναι είτε πρόθυμοι αλλά απαξιωμένοι (βλέπε ΠΑΣΟΚ, καθώς ενώ η ηγεσία του στηρίζει τις προσπάθειες μόνο το 12% των πολιτών θεωρούν ότι η συμμετοχή του θα βοηθήσει, ενώ το 52% θεωρεί ότι βλάπτει), είτε απρόθυμοι αλλά επιθυμητοί (βλέπε ΔΗΜΑΡ, όπου το 25% των πολιτών θεωρεί ότι η συμμετοχή της θα βοηθούσε, ενώ η ηγεσία της απορρίπτει την πρόσκληση).

Τυχόν ανεπιτυχής έκβαση του εγχειρήματος, θα ανοίξει διάπλατα το δρόμο για την επικράτηση (εκλογική και πολιτική) στο χώρο αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν στον τελευταίο επικρατήσουν οι πιο μετριοπαθείς απόψεις.

3) Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε μελλοντικό Κυβερνητικό σχήμα δεν φοβίζει πλέον το εκλογικό σώμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 26% των ερωτώμενων θεωρούν προτιμότερη μια αυτοδύναμη Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αυτός κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ποσοστό μεγαλύτερο από το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόθεση ψήφου. Αντίστοιχα, μόλις το 17% των ψηφοφόρων επιλέγουν ως προτιμότερη λύση μια αυτοδύναμη Κυβέρνηση της ΝΔ, εφόσον αυτή κερδίσει τις επόμενες εκλογές, ποσοστό περίπου ίδιο με το ποσοστό της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου. Τα παραπάνω δεδομένα, σε συνδυασμό με το ότι το 22% όσων δηλώνουν ότι πρέπει να σχηματιστεί Κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη ΝΔ, σε περίπτωση νίκης της ΝΔ στις επόμενες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να συμμετέχει στη Κυβερνητικό σχήμα (!), δείχνουν ότι, για μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη Κυβέρνηση της χώρας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θεωρείται αποδεκτή και, εν πολλοίς, επιθυμητή.

4) Το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στον κατεξοχήν εκλογικό δείκτη, στην πρόθεση ψήφου, παγιώνεται και είναι πλέον σαφές, διαμορφώνεται δε τόσο από την υψηλότερη συσπείρωση των ψηφοφόρων του σε σχέση με τη συσπείρωση των ψηφοφόρων της ΝΔ αλλά και από τις παγιωμένες καθαρές «ροές» ψηφοφόρων της ΝΔ του 2012 προς το ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνδυασμό με το μεγάλο προβάδισμα στην παράσταση νίκης (48% έναντι 32% για τη ΝΔ) , που αποτυπώνει την αίσθηση των πολιτών για το «ρεύμα», την τάση των πραγμάτων, διαμορφώνεται μια εικόνα σταδιακής αλλαγής του Κυβερνητικού σκηνικού. Είναι σαφές ότι, παρά το ότι η πλειοψηφία των πολιτών εξακολουθεί να μην επιθυμεί την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, η Κυβέρνηση θα χρειαστεί άμεσα μια μεγάλη επιτυχία στο οικονομικό και κυρίως, στο κοινωνικό πεδίο, για να ανακόψει ή έστω να επιβραδύνει το διαφαινόμενο ρεύμα αλλαγής.

5) Ο Πρωθυπουργός εξακολουθεί να αποτελεί το – μοναδικό ίσως – δυνατό χαρτί της Κυβερνητικής παράταξης: Παρά το ότι ο προϋπολογισμός του 2014 δεν είναι και ο πιο φιλολαϊκός του κόσμου, κέρδισε ένα αξιοπρεπές μερίδιο εντυπώσεων υπερασπιζόμενος τις προβλέψεις του κατά τη σχετική συζήτηση στη Βουλή, ενώ εξακολουθεί να προηγείται του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως καταλληλότερος για Πρωθυπουργός. Μπορεί όμως ένας κούκος – έστω και Πρωθυπουργός – να φέρει την άνοιξη;