Μεγάλη η μείωση της φετινής παραγωγής στο ελαιόλαδο

Χαρτογραφώντας την ελληνική παραγωγή ελαιολάδου για την περίοδο 2013-14, διαπιστώνεται μια μεγάλη μείωση η οποία προβλέπεται να δώσει παραγωγή ελαιολάδου 150-160.000 τόνους, δηλαδή το ήμισυ περίπου της περυσινής, η οποία κυμάνθηκε στους 300.000 τόνους περίπου.

Η μείωση αυτή, όπως γράφει το olivenews.gr δεν είναι ομοιόμορφη. Σύμφωνα με πληροφορίες, η περιοχή εκείνη που αναμένεται να έχει μια καλή – ίσως και μεγαλύτερη από την περυσινή – εσοδεία είναι η Ηλεία. Μικρές είναι οι απώλειες στα Ιόνια νησιά. Αντίθετα, τα μεγαλύτερα πλήγματα φαίνεται να έχουν δεχθεί η Ανατολική

Για τα αίτια της μειωμένης παραγωγής έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Αν και δεν υπάρχει ένα μοναδικό και πλήρως τεκμηριωμένο αίτιο, λογικό είναι ότι κατά περίπτωση πρόκειται για συνδυασμό πολλών παραγόντων, όπως (όχι σε σειρά σπουδαιότητας):

- Το φαινόμενο της παρεννιαυτοφορίας, καθώς τα δέντρα είχαν «κουραστεί» από την (προ) περυσινή υπερπαραγωγή ρεκόρ (βλέπε παραδείγματος χάριν Χαλκιδική),

- Ο σχετικά ζεστός χειμώνας 2011/12, που δεν επέτρεψε να συμπληρωθούν οι απαραίτητες ώρες ψύχους (φαινόμενο χειμερινοποίησης),

- Έκτακτα καιρικά φαινόμενα την εποχή της ανθοφορίας με νότιους άνεμους, μεταφορά σκόνης από την Αφρική, που δεν επέτρεψαν στα άνθη να δέσουν κανονικά σε καρπό (φαινόμενα σχινοκαρπίας, πτώσης των ανθέων και των καρπών),

- Ελλιπείς καλλιεργητικές φροντίδες (κλάδεμα, άρδευση, λίπανση), κυρίως από τους μη κατ’ επάγγελμα ελαιοπαραγωγούς, λόγω και των χαμηλών, ασύμφορων τιμών του ελαιολάδου που τους σπρώχνουν προς την εγκατάλειψη.

Στα παραπάνω πρέπει οπωσδήποτε να προστεθούν και οι δακοπροσβολές με τις γνωστές επιπτώσεις στην ποσότητα και την ποιότητα του ελαιολάδου. Από τις περισσότερες περιοχές της χώρας οι διαμαρτυρίες είναι έντονες, αφορούν στην ανεπάρκεια των κονδυλίων λόγω των περικοπών της Τρόϊκας, αλλά αφορούν και στον τρόπο οργάνωσης της δακοκτονίας.

Αποζημιώσεις ελαιοπαραγωγών…

Σχετικό με τα παραπάνω είναι το ερώτημα αν, πώς και πότε θα αποζημιωθούν οι ελαιοπαραγωγοί για τις καταστροφές που έχει υποστεί η παραγωγή τους. Παρά την πληθώρα παρεμβάσεων από φορείς, βουλευτές, ευρωβουλευτές κ.α., δυστυχώς φαίνεται ότι τα «εργαλεία» που υπάρχουν όπως ο ΕΛΓΑ, τα ΠΣΕΑ, οι ενισχύσεις de minimis, μοιάζουν πολύ με όμορφες ομπρέλες που βρίσκονται στη θήκη τους, αλλά όταν βρέχει…δεν ανοίγουν.

…και ελαιοτριβέων και τυποποιητών / εξαγωγέων

Οι ζημιές όμως δεν αφορούν μόνο τους ελαιοπαραγωγούς αλλά και τους υπόλοιπους κρίκους της παραγωγικής αλυσίδας.

Τα ελαιοτριβεία (ελαιουργεία) θα έχουν τόσο μειωμένο κύκλο εργασιών, που οι ζημιές είναι βέβαιες, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως καν δεν ανοίξουν.

Μεγάλο είναι το πρόβλημα και για τους τυποποιητές, ειδικά όσους έχουν συμβόλαια εξαγωγής και χρειάζονται συγκεκριμένες ποσότητες και ποιότητες προκειμένου να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και σε συμβόλαια που έχουν υπογράψει. Εδώ ο κίνδυνος είναι μεγάλος να χαθούν αγορές που έχουν ανοίξει με πολύ κόπο.

Η λεκάνη της Μεσογείου

Τέλος να σημειώσουμε την πρόβλεψη της Infaoliva ότι μεν η Ισπανία θα διπλασιάσει τους 614.000 της 2012/13 αλλά η συνολική διαθεσιμότητα της Μεσογείου θα παραμείνει στα ίδια περίπου επίπεδα λόγω της μειωμένης παραγωγής των υπόλοιπων χωρών.