Κινούμενη άμμος (άποψη)

Της Στεφανίας Μουρελάτου ([email protected])

Το δίλημμα «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» θεωρώ ότι θα αποτελέσει κριτήριο και σε αυτές τις κάλπες καθώς ακόμα η ευημερία των αριθμών δεν έχει φέρει ευημερία στην τσέπη των πολιτών. Συνεπώς, οι «υπαίτιοι» της κρίσης και του Μνημονίου θα είναι… μέσα στο παραβάν μαζί με τον ψηφοφόρο.

Αν όμως οι ευρωεκλογές αποτελούν στην παρούσα συγκυρία πολιτικό βαρόμετρο, τότε γιατί ακόμα και τώρα στις

δημοσκοπήσεις η λεγόμενη αδιευκρίνιστη ψήφος καλπάζει; Ένα μήνα πριν τις κάλπες διάβασα δημοσκόπηση σε κυριακάτικη εφημερίδα, που έδειχνε ρευστότητα και αδυναμία να καταγραφεί πλειοψηφικό ρεύμα. Οφείλω, δε, να ομολογήσω ότι με παραξενεύουν αυτά τα ευρήματα, γιατί στην κοινωνική συναναστροφή «πιάνεις» ρεύμα.

Τι μπορεί να περιμένει ο ψηφοφόρος, που δηλώνει ότι ακόμα δεν έχει αποφασίσει τι θα ψηφίσει; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «φεύγει» μπροστά; Ή γιατί, από την άλλη, η ΝΔ δεν πείθει για την στροφή στην οικονομία και το ευαγγελιζόμενο τέλος των Μνημονίων; Δεν νομίζω ότι αποτελεί απάντηση ότι οι ευρωεκλογές παγίως είναι χαλαρή διαδικασία και άρα δύσκολα προσφέρονται για να συσπειρωθούν ψηφοφόροι και να βγουν πολιτικά συμπεράσματα. Αντιθέτως, μάλλον η λύση στον γρίφο, που αναδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις, είναι η δυσπιστία και η καχυποψία των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα συνολικά, είτε αυτό κουβαλά τις αμαρτίες του παρελθόντος, είτε διαφημίζει το νέο και ριζοσπαστικό. Μια δυσπιστία, που όπως αποδεικνύεται, δεν μπορεί να καμφθεί εύκολα, γιατί εδράζεται στο αίσθημα της εξαπάτησης που φιλοδώρησε η κρίση στους πολίτες.