Η υπερβολική ταχύτητα σκότωσε τη Νίκη Μαραγκού

Η υπερβολική ταχύτητα που ανέπτυξε ο Αιγύπτιος οδηγός του αυτοκινήτου που επέβαινε, σκότωσε την ποιήτρια, πεζογράφο και ζωγράφο Νίκη Μαραγκού την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου, στην περιοχή Φαγιούν, 120 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου.

Το πόρισμα των ερευνών παραδόθηκε χθες το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου, στον Πρέσβη της Κύπρου στην Αίγυπτο Σώτο Λιασίδη, την ίδια ημέρα που αποχώρησαν η αδελφή της άτυχης συγγραφέως Άννα Μαραγκού (γνωστή αρχαιολόγος)

Οι έρευνες που διενήργησε η Αιγυπτιακή Αστυνομία αποδίδουν το τροχαίο δυστύχημα στο οποίο ενεπλάκη το αυτοκίνητο όπου επέβαινε η Κύπρια συγγραφέας μαζί με μία Γερμανίδα και μία Αμερικανίδα, η οποία επίσης υπέκυψε στα τραύματα της, στην υπερβολική ταχύτητα που ανέπτυξε ο Αιγύπτιος οδηγός του.

Από την πρώτη στιγμή το Υπουργείο Εξωτερικών και η αρμόδια υπουργός Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή ζήτησαν ενημέρωση για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το θανατηφόρο δυστύχημα. «Έχουμε χάσει έναν υπέροχο άνθρωπο» είπε η κ. Μαρκουλλή, η οποία γνώριζε προσωπικά την εκλιπούσα. Κατέληξε, λέγοντας ότι η Νίκη Μαραγκού «ήταν για την Κύπρο ένας θησαυρός».

Πάντως, η πρεσβεία της Κύπρου στην Αίγυπτο δεν ήταν ενήμερη για την επίσκεψη της συγγραφέως στην Αίγυπτο και για τα τραγικά μαντάτα ενημερώθηκαν από τις αστυνομικές Αρχές.

Η σορός εστάλη στην Κύπρο και την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου, στις τρεις το απόγευμα, θα τελεστεί η κηδεία της άτυχης Νίκης Μαραγκού στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη.

Δυσαναπλήρωτο κενό στον πνευματικό κόσμο της Κύπρου

Η είδηση του απρόσμενου θανάτου της Νίκης Μαραγκού βύθισε στη θλίψη όλο τον πνευματικό κόσμο του ελληνισμού αλλά και όσους είχαν προλάβει να γνωρίσουν την ίδια ή τη δουλειά της.

Tη βαθιά του θλίψη και τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια προς την οικογένεια της Νίκης Μαραγκού για τον αδόκητο θάνατό της, εξέφρασαν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού σε ανακοινώσεις τους.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας και η Κυβέρνηση εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη για τον αδόκητο θάνατό της Νίκης Μαραγκού, διακεκριμένης φυσιογνωμίας στα Γράμματα και τις Τέχνες, αναφέρει σε γραπτή του δήλωση ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Χρίστος Χριστοφίδης. Ο θάνατος της Νίκης Μαραγκού αποτελεί πλήγμα για τον κόσμο των Γραμμάτων και των Τεχνών, καταλήγει.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, «Η Νίκη Μαραγκού αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές στο χώρο της σύγχρονης λογοτεχνίας της Ελλάδας και της Κύπρου, με ανεκτίμητη συμβολή στους τομείς της ποίησης και της πεζογραφίας κυρίως, αλλά και μια ευρύτερα δημιουργική συγγραφική πορεία, η οποία καταξιώθηκε με πολλές τιμές, διακρίσεις και βραβεία.

Για το έργο της τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας (1981: Έπαινος για το ποιητικό έργο Τα από κήπων, 1988: Βραβείο Ποίησης για το έργο Αρχή Ινδίκτου, 1991: Β’ Βραβείο Διηγήματος για το έργο Μια στρώση άμμου και 1999: Βραβείο Μυθιστορήματος για το έργο Είναι ο πάνθηρας ζωντανός;), με το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών το 2006 για το έργο της Divan: ποιήματα 1967-2000), καθώς και με το Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια το 1998. Τιμήθηκε επίσης και με άλλες ουσιαστικές διακρίσεις, όπως του έγκριτου περιοδικού Διαβάζω κ.ά.

Η Νίκη Μαραγκού είχε επίσης σημαντική προσφορά στα εικαστικά δρώμενα, όπως και στην ευρύτερη πολιτιστική ζωή της Κύπρου. Η προσωπικότητα και η καλλιέργειά της, καθώς και η πολυσχιδής δράση της, εξέπεμπαν διεθνή ακτινοβολία που τιμούσε την Κύπρο. Ο θάνατός της αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον πνευματικό κόσμο της Κύπρου.»

Ποια ήταν

Η Νίκη Μαραγκού ήταν συγγραφέας με μεγάλη συλλογή ποιημάτων και βιβλίων και τιμήθηκε με το βραβείο «Καβάφης» (1998). Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1948. Σπoύδασε κoιvωvιoλoγία στo Βερoλίvo. Εργάστηκε στo Κρατικό Θέατρo της Κύπρoυ. Απo τo 1980-2007 διήυθυνε τo βιβλιoπωλείo και εκδοτικό οίκο ΚΟΧΛIΑΣ στη Λευκωσία. Έxει εκδώσει βιβλία πoίησης και πεζoγραφίας και βιβλία για παιδιά. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου.

Το 1998 πήρε το βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια. Και το 2006 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το βιβλίο της «DIVAN». Το 2004 το ποίημα «ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ» επιλέγηκε για να αναρτηθεί στις αίθουσες αναμονής νοσοκομείων της Αγγλίας. Το 2007 το βιβλίο της «Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ» επιλέγηκε από το περιοδικό «Διαβάζω» σαν ένα από τα δέκα καλύτερα βιβλία με διηγήματα της χρονιάς για την Ελλάδα.

Έχει μεταφράσει την ποίηση του Γιοαχίμ Σαρτόριους από τα γερμανικά. Μεταφρασμένα κείμενά της στα γερμανικά έχουν περιληφθεί στη διεθνή ανθολογία ποίησης "Nachrichten von der Poesie" του Σαρτόριους, που συνοδεύεται από CD με απαγγελίες γνωστών γερμανών ηθοποιών.

Έχει κάvει 7 ατoμικές εκθέσεις ζωγραφικής. Εxει λάβει μέρoς με έργα της στις Μπιεvάλλε Χαρακτικής Λoυμπλιάvας τo 1993 και Καΐρoυ τo 1996.

Έχει εκδώσει: "Τα από κήπων", ποίηση, Άγρα, 1980 (Κρατικός Έπαινος Ποίησης, 1981), "Αρχή Ινδίκτου", ποίηση, Λευκωσία, 1987 (Κρατικό Βραβείο Ποίησης, 1988), "Μια στρώση άμμου", διηγήματα, Καστανιώτης, 1990 (Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας 1991), "Παραμύθια της Κύπρου", Αρμός, 1994, "Είναι ο πάνθηρας ζωντανός", Καστανιώτης, 1988, τη μαγειρική της "Συνταγές για την Κατερίνα", Ερμής, 2001, τη μυθιστορία "Γιατρός από τη Βιέννη", Το Ροδακιό, 2003, και τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της "Divan", Το Ροδακιό, 2005 (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών), Ο Δαίμων της πορνείας, διηγήματα (Αθήνα, 2007), "Γεζούλ", μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2010, "18 Αφηγήσεις", Ροδακιό, Αθήνα 2012.

Τι έλεγε η ίδια για τον εαυτό της: «Γεννήθηκα το 1948 στη Λεμεσό. Ο πατέρας μου ήταν από την Αμμόχωστο και η μάνα μου από την Κοζάνη. Αυτό με βοήθησε να διατηρήσω μια πλατειά εικόνα του ελληνικού ορίζοντα μεγαλώνοντας στο ανατολικότερο του σημείο.

Αισθάνομαι ότι υπήρξαμε μια τυχερή γενιά που βίωσε ακραίες καταστάσεις. Από τη γιαγιά μου στον αργαλειό, τους γύφτους με αρκούδες να χορεύουν στους σημερινούς υπολογιστές.

Σπούδασα στο Βερολίνο και χρειάστηκα τα αποχαυνωτικά μεσημέρια της Λευκωσίας για να ξαναθυμηθώ ποια είμαι.

Έκανα διάφορες δουλειές, δίδαξα κεραμεική σε τυφλούς, εργάστηκα δέκα χρόνια στο θέατρο, έκανα 6 εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής. Το κεντρικό όμως σημείο στη ζωή μου υπήρξε πάντα η σχέση μου με τη γλώσσα, την αρχαία, τη βυζαντινή, τη νέα. Γι αυτό άνοιξα βιβλιοπωλείο στη Λευκωσία από το 1980 για να έχω όλα τα βιβλία που θέλω, γι αυτό ξαναπήγα πίσω στο πανεπιστήμιο ψάχνοντας για λέξεις για τα νέα παιγνίδια μου».