Η φτώχεια φέρνει νέα κοινωνική έκρηξη

Θα εκτονώσουν οι εκλογές την οργή;

Ο φόβος νέων κοινωνικών αναταράξεων, τούτη τη φορά πιο εκρηκτικών, είναι διάχυτος στη χώρα, καθώς αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός εκείνων των πολιτών, που δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια. Έχουν χάσει πολλά ή και όλα από την οικονομική κρίση και από την πολιτική, που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και τώρα Παπαδήμου.

Και αυτή την εποχή πιέζονται περισσότερο με τα νέα μέτρα, με την αναμενόμενη μείωση των εισοδημάτων στον ιδιωτικό τομέα και την περικοπή των επικουρικών συντάξεων, που σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων και συνταξιούχων θα αυξήσουν τις στρατιές των φτωχών στην Ελλάδα.

του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Παρά τα οδυνηρά αποτελέσματα, εξακολουθούν πιστά να εφαρμόζουν και να εμπλουτίζουν με νέες ιδέες αυτή την πολιτική και η συντηρητική Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η ενίσχυση της πολιτικής αυστηρής λιτότητας από την τρόικα μαζί με την αναποτελεσματική λειτουργία της κυβέρνησης δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που οδηγεί μάλλον στον γκρεμό παρά στην έξοδο. Να θυμίσω απλά ότι το 2010 μας είχαν πει πως στις αρχές του 2012 θα βλέπαμε φως στο τούνελ. Μέχρι στιγμής είμαστε στο μαύρο σκοτάδι, με ύφεση που αγγίζει το 6%, και εν όψει της υπογραφής ενός νέου μνημονίου για τα έτη 2013-2015. Η έξοδος από την κρίση αναβλήθηκε για μια τριετία.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Είμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή αφαίμαξη των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας. Ήδη βλέπουμε ότι τους… ενοχλούν τα κοινωνικά επιδόματα, η φοροαπαλλαγή για το δάνειο πρώτης κατοικίας, οι χαμηλοί μισθοί και τα δώρα και παράλληλα προτείνουν μισθούς 300 ευρώ χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, βορά εργαζομένων στις επιχειρήσεις. Μα οι επιχειρήσεις πρώτα από όλα χρειάζονται ρευστότητα για να προχωρήσουν σε ανάπτυξη, χρειάζονται ένα σταθερό και μόνιμο επιχειρηματικό πλαίσιο και φορολογικό καθεστώς για να ξέρουν που βαδίζουν. Πρόκειται για πράγματα που δεν κοστίζουν κι όμως η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να τα παράσχει.

Είμαστε μπροστά επίσης και σε μια κοινωνική πρόκληση εκ μέρους της τρόικας, γιατί δεν μιλούν πια για εκείνους που φοροδιαφεύγουν, για εκείνους που έχουν βγάλει τα χρήματα τους έξω, δεν κυνηγούν εκείνους που παρακρατούν το ΦΠΑ -έξι δισεκατομμύρια τον χρόνο- απλά τους ενοχλούν οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι. Έτσι όμως αποκαλύπτουν τη γύμνια και την αποτυχία του προγράμματος. Σ’ ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάταξης επίκεντρο πρέπει να είναι ο εργαζόμενος, ο άνθρωπος, η επιχείρηση και όχι μόνο οι αριθμοί. Διαφορετικά θα έπρεπε να επιβραβευτούμε που μέσα σε δύο χρόνια καλύψαμε το 50% της ανταγωνιστικότητας, που χάσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια, και μειώσαμε το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού στα 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 24 δισεκατομμύρια του 2009. Υπήρξε μια δραστική αλλαγή. Αλλά δεν είδαμε ούτε την ανάπτυξη ακόμα από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, ούτε καν τη σταθεροποίηση στο εσωτερικό. Ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τον πάτο. Εξ αίτιας της έλλειψης ενός χειρο