«Έσβησε το κερί» της υπεραιωνόβιας Νομπελίστριας…

Όταν πριν τρία χρόνια η βραβευμένη με Νόμπελ Ιατρικής Ιταλίδα ερευνήτρια, Ρίτα Λεβί Μονταλτσίνι είχε σβήσει τα 100 κεράκια, στην τούρτα των γενεθλίων της ,όλοι αναρωτιόνταν μέχρι που μπορεί να φτάσει η ψυχή αλλά και η θέληση της για ζωή και προσφορά. Και ήταν μέχρι σήμερα, που απεβίωσε σε ηλικία 103 στο σπίτι της στη Ρώμη, όπως ανακοίνωσε ο δήμαρχος της ιταλικής πρωτεύουσας Τζιάνι Αλεμάνο.

Σε συνέντευξή της στο BBC, η εβραϊκής καταγωγής επιστήμονας και εφ όρου

ζωής μέλος της ιταλικής Γερουσίας, τίτλος που έλαβε το 2001, σαρκάζοντας ανέφερε ότι ευχαριστεί το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, αφού αυτό της επέτρεψε να ακολουθήσει την καριέρα της νευρολόγου και εξελικτικής βιολόγου.

Γεννημένη το 1909 στο Τορίνο, η Μονταλτσίνι, αναγκάστηκε από τους αντισημιτικούς νόμους του Μουσολίνι να εγκαταλείψει τις σπουδές της το 1930 αλλά με πείσμα και αποφασιστικότητα συνέχισε τα πειράματα στο σπίτι της, σε μια απλή κουζίνα. Η Ιταλίδα επιστήμονας είχε περάσει μεγάλο μέρος του επαγγελματικού της βίου στις Ηνωμένες Πολιτείες και την τελευταία εικοσιπενταετία, ανέπτυξε αδιάκοπη επιστημονική και κοινωνική δραστηριότητα, από την συγγραφή βιβλίων, μέχρι την επιστημονική μελέτη και την δημιουργία ιδρύματος για την βελτίωση των συνθηκών ζωής των γυναικών.

Τιμήθηκε μαζί με τον Στάνλεϊ Κοέν, με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και μεταξύ άλλων επιτευγμάτων της ήταν η παρέμβαση της το 2004 στο Κοινοβούλιο για να συνεχιστεί η διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης στα σχολεία, την οποία ο τότε υπουργός ήθελε να απαγορεύσει.

Ως ισόβια γερουσιαστής είχε υποστηρίξει δυναμικά, μέχρι το 2008, τις κυβερνήσεις του κεντροαριστερού Ρομάνο Πρόντι, μεταβαίνοντας στην γερουσία, για να ψηφίσει, κάθε φορά που η κυβερνητική πλειοψηφία κινδύνευε να μην μπορέσει να περάσει κύριας σημασίας νόμους.

Η Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι ήταν, επίσης, επίτιμο μέλος της Ελληνικής Κοινότητας Ρώμης και Λατίου.

Συνέχιζε παρά τα χρόνια της να πηγαίνει καθημερινά στη δουλειά της στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ερεύνα του Εγκεφάλου, που είχε ιδρύσει η ίδια.

Σύμφωνα με την αιωνόβια επιστήμονα, παρότι το αντικείμενό της συνδεόταν με τη διερεύνηση της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος και άρα προσφέρει μια καλύτερη συνειδητοποίηση του θανάτου, η ίδια δεν φοβόταν το θάνατο και μάλιστα «δεν είχε ανησυχήσει ποτέ γι αυτό».

«Το θέμα είναι να διατηρεί πάντα, κανείς, ζωντανά τα ενδιαφέροντά του. Όλοι όσοι μπορέσαμε να μορφωθούμε, πρέπει να εκτιμούμε πάντα την τεράστια τύχη που είχαμε», είχε πει σε μια από τις συνεντεύξεις της .

«Στον άνθρωπο υπάρχει ένα στοιχείο που έχει μείνει σχεδόν όπως πριν από χιλιάδες χρόνια, η ψυχολογική και συγκινησιακή παράμετρος. Κάτι που δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί», υπογράμμιζε συχνά.

Στην ερώτηση: ποια είναι τα μυστικά της μακροζωίας; Λίγο φαγητό, κανένας σύζυγος, καθόλου τύψεις και μια ήρεμη ζωή «χρησιμοποιώντας το λογικό αριστερό μέρος του εγκεφάλου και όχι τη δεξιά, ενστικτώδη πλευρά του, που οδηγεί στη δυστυχία».

Σβήνοντας τα κεράκια των γενεθλίων της είχε πει ότι: «Η πνευματική μου κατάσταση είναι καλύτερη τώρα απ’ ότι όταν ήμουν 20 επειδή έχει εμπλουτιστεί από τόσες εμπειρίες» υπογραμμίζοντας πως ήταν σωστή η απόφασή της να μην παντρευτεί ποτέ. Μάλλον εννοούσε πως ήταν καλύτερα εκατό χρόνια μοναξιάς, παρά εβδομήντα με συζυγικούς καυγάδες.