Εκλογές στη δεύτερη επέτειο του Μνημονίου

Μέσα στον Μάιο -δύο ακριβώς χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου- η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές, εκτός απρόοπτου γεγονότος.

του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Θα είναι οι πρώτες εκλογές, όπου οι Έλληνες πολίτες θα προσέλθουν να ψηφίσουν πολύ πιο φτωχοί από ό, τι την προηγούμενη φορά. Θα προσέλθουν στις κάλπες μιας… άλλης χώρας, καθημαγμένης, εξολοθρεμένης, ταπεινωμένης, φτωχής και μίζερης, χωρίς χαμόγελο,

χωρίς ελπίδα. Γιατί η Ελλάδα είναι πια μια χώρα διαφορετική από εκείνη που γνωρίζαμε ύστερα από δύο χρόνια οικονομικής κρίσης, ύστερα από έναν διετή… πόλεμο. Γιατί οι οικονομικές συνέπειες της κρίσης και τα όσα ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε μόνο με συνέπειες περιόδου πολέμου μπορούν να συγκριθούν, εξαιρώντας βεβαίως τους νεκρούς στα πεδία των μαχών.

Αυτή τη σύγκριση δεν την κάνουμε μόνο εμείς, αλλά και οι ξένοι. Είναι ενδεικτικό το ψήφισμα της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), με το οποίο εκφράζεται η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων συνδικαλιστών στους Έλληνες εργαζόμενους. Σ’ αυτό το κείμενο η ΣΕΣ επισημαίνει ότι οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης μοιάζουν με τις συνέπειες ενός πολέμου. «Η Ελλάδα ωθείται σε μια από τις βαθύτερες οικονομικές υφέσεις της σύγχρονης εποχής, με πρόβλεψη να φθάσει σωρευτικά σε επίπεδα ύφεσης της τάξεως του 25%- 30%, που απαντώνται σε καιρό πολέμου» σημειώνουν οι Ευρωπαίοι συνδικαλιστές.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα μελαγχολίας και απογοήτευσης, με βάση αυτά τα οικονομικά αποτελέσματα, την ανεργία και την αύξηση της φτώχειας στη χώρα, θα προσέλθουν στις κάλπες οι Έλληνες πολίτες. Και μέχρι στιγμής κανείς δεν μπορεί να τους δώσει ένα χαμόγελο, μια ελπίδα, κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι φτάσαμε στον πάτο και δεν θα ληφθούν νέα μέτρα, δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές και επί πλέον εθνικές ταπεινώσεις στο μέλλον. Δεν υπάρχει κάτι για να κρατηθούν, δεν υπάρχουν νέα πρόσωπα να εμπιστευτούν και νέες πολιτικές κινήσεις, που να εμπνεύσουν, να καθησυχάσουν τους φόβους, να απαντήσουν στις αγωνίες και να καθοδηγήσουν τους πολίτες.

«Τί θα ψηφίσουμε σ’ αυτές τις εκλογές;» διερωτώνται οι περισσότεροι, καθώς ακόμα και τα νέα κόμματα που θα κατέβουν είναι φτιαγμένα με παλιά υλικά. Μοιάζει η αγωνία με εκείνη που είχαν οι Έλληνες στην μετά τον εμφύλιο εποχή. Και τότε υπήρχε ο φόβος για το αύριο και τότε δεν υπήρχε ευδιάκριτη ελπίδα. Και σε εκείνες τις πρώτες εκλογές μετά τον εμφύλιο πόλεμο το 1950, οι Έλληνες πολίτες έστειλαν στη Βουλή δέκα κόμματα. Το πρώτο κόμμα μόλις ξεπέρασε το 18 % και το δεύτερο ακολούθησε με 17%. Το πρώτο, για την ιστορία το Λαϊκό Κόμμα, εξέλεξε 62 βουλευτές και το δεύτερο, το Κόμμα Φιλελευθέρων, 56 βουλευτές, με απλή αναλογική.

Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί και σήμερα, καθώς το πολιτικό σύστημα που γνωρίζαμε τα τελευταία 35 χρόνια κατέρρευσε. Η χώρα βεβαίως δεν προέρχεται από ένα εμφύλιο πόλεμο, αλλά από έναν οικονομικό πόλεμο, μια οικονομική κρίση όπου βγήκε ηττημένη. Και αυτή την ήττα την πλήρωσαν ακριβά οι πολίτες και κυρίως τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της