Δυο γνωστοί ηθοποιοί αυτοσκηνοθετούνται (και ενίοτε συναντιούνται και στα έδρανα της Βουλής)

Στο Θέατρο Μεταξουργείο παρουσιάζονται δύο μονόλογοι του Βασίλη Κατσικονούρη, ενσωματωμένοι σε μια ενιαία παράσταση, με την Άννα Βαγενά και τον Νίκο Ορφανό να παίζουν και να αυτοσκηνοθετούνται.

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Οι μονόλογοι είχαν δρομολογηθεί πολύ πριν οι δυο ηθοποιοί γίνουν βουλευτές (διαφορετικών κομμάτων) και παίχτηκαν και πέρυσι στο κλείσιμο της σεζόν, και έτσι, φέτος, άνοιξαν τη σεζόν του θεάτρου της Βαγενά και του Κηλαϊδόνη. Εκεί παίζεται για ακόμη μια φορά και η

Ο συγγραφέας:

Ο Βασίλης Κατσικονούρης, μια ενδιαφέρουσα παρουσία τα τελευταία χρόνια στην Eλληνική δραματουργία, ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως δάσκαλος αγγλικής φιλολογίας. Έχει γράψει τα θεατρικά έργα: “Το γάλα” (2003), “Καλιφόρνια ντρίμιν” (2000), “Εντελώς αναξιοπρεπές!” (1990), “H φανέλα”, (2004), “Οι αγνοούμενοι-Mια ενδιαφέρουσα ζωή” (2005), “Πήρε τη ζωή της στα χέρια της”, (2007), “Εξιλέωση” (2010), “Καγκουρώ” (2014), τους μονολόγους: “Το μπουφάν της Χάρλεϊ ή Πάλι καλά” (2004), “Ο Μάκης” (2010) και το μυθιστόρημα: “Μπαμπούσκα”.

Το 2011 το έργο του «Το Γάλα» έγινε ταινία, σε δικό του σενάριο και σκηνοθεσία Γιώργου Σιούγα. Αυτή την στιγμή το νέο του έργο («Καγκουρώ») παίζεται στο Εθνικό θέατρο.

Τα έργα:

Κωμικοτραγικοί και οι δυο μονόλογοι μιλάνε για σύγχρονα πρόσωπα, κοντινά μας. Μια γυναίκα ένα βροχερό βράδυ και ένας παππούς μια μέρα του Αυγούστου. Μόνοι τους στην πολύβουη Αθήνα, μόνοι τους μέσα σε ένα σπίτι που ζούνε κι άλλοι, μιλάνε σε κάποιον που, δυστυχώς, δεν μπορεί να τους απαντήσει. Όμως, αυτοί εκεί, κάθε μέρα συνομιλούν με αυτό το βουβό πρόσωπο κι αυτό είναι η παρηγοριά τους. Δύο 50λεπτοι μονόλογοι με διαφορετική κατάληξη ο καθένας.

«Το Μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά»

Ο μονόλογος, αν και γράφτηκε το 2004, έχει παιχτεί μόνο πρόσφατα στο θέατρο “Δημ. Χορν”, από την Άννα Παναγιωτόπουλου, αλλά και από μαθήτριες στο θέατρο “Έναστρον”. Η πρωταγωνίστρια είναι μια απλή γυναίκα, μια μάνα που μιλάει για τον γιο της και απευθύνεται σε αυτόν και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Μαυροντυμένη, πάει κάθε βράδυ -με το καρεκλάκι της (!)- και κάθεται μπροστά σε έναν συγκεκριμένο εύζωνα, στο Σύνταγμα, και του μιλάει σαν να είναι ο γιος της… Αυτός δεν μπορεί να αντιδράσει, δεν μπορεί να αντιμιλήσει, ούτε να φύγει, όπως έκανε ο γιος της, που άρπαξε το μπουφάν της Χάρλεϋ, καβάλησε την μηχανή του και εξαφανίστηκε… Μια επαρχιώτισσα, μικροπαντρεμένη μάνα, με ένα άντρα που ούτε την ακούει, ούτε την υπολογίζει, πηγαίνει κολοκυθόπιτα σε έναν τσολιά, γιατί αυτός δεν την διώχνει!

Η Άννα Βαγενά, η οποία μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε μονολόγους και είναι καλή σε αυτό -πόσο μάλλον στον ρόλο της Ελληνίδας μάνας- μιλά για την μητρική αγάπη, ό,τι πιο ανιδιοτελές φέρουμε μέσα μας… Το σκηνικό μίνιμαλ, μια ένδειξη πίσω για το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη και ένα νεαρός ηθοποιός-τσολιάς, ακίνητος καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης, μπροστά στο φυλάκιό του.

«Ο Μάκης»

Ένας παππούς (που ποτέ δεν μαθαίνουμε το όνομά του) μόνος του στο σπίτι, καλοκαίρι στην Αθήνα. Ο γιος του είναι με την οικογένεια του διακοπές κι έχουν αφήσει τον παππού πίσω, για να φροντίζει το ψάρι, τον Μάκη! Ένας πρώην αριστερός αγωνιστής που, πια, την βρίσκει, μόνο, βλέποντας τον Γκουζγκούνη…

Ο Νίκος Ορφανός λέει: «Ο μονόλογος “Ο Μάκης” και οι εθνικές μας ενοχές. Είναι γέροντας, ανιδιοτελής, αγωνιστής του παλιού καιρού, διαψευσθείς και πλέον μόνος. Για την ακρίβεια μοναχικός. Συνομιλεί με ένα χρυσόψαρο, καθώς ουδείς άλλος τον ακούει. Είναι εκτός εποχής. Δε μπορεί να διακρίνει πια τους “αντιπάλους”, τους αισθάνεται μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Και καθώς δεν έχει χρόνο, απελπίζεται εύκολα και κάνει μια ηρωική έξοδο, όπως δεν την κατάφερε τότε, στις μέρες του μεγάλου αγώνα. Ένας μονόλογος για τα ενοχικά μας σύνδρομα: στη στάση μας απέναντι στους γονείς μας, στην κομματική μας ιδεολογία, στις σχέσεις με τα παιδιά μας και πάνω από όλα στον έρωτα, ίσως τη μόνη τελικά επανάσταση που ακόμα διαρκεί και αξίζει».

Ο Νίκος Ορφανός καταφέρνει να μεταμορφωθεί σε έναν ηλικιωμένο, χωρίς την βοήθεια κανενός εφέ, ούτε καν μακιγιάζ. Ένας παππούς, στο σαλόνι της “κουλτουρέ” νύφης του, να κάνει σκανταλιές, να τρώει κεμπάπ -που απαγορεύεται- και να θρηνεί τη μοναξιά του, συχνά με πολύ χιούμορ.

Μέχρι την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου

Θέατρο “Μεταξουργείο”

Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο-Ομόνοια

Τηλ.: 2105234382

Σάββατο : 20:00, Κυριακή : 19:00

Είσοδος : 15, 10 ευρώ

«Αγγέλα Παπάζογλου»

Στο ίδιο θέατρο παρουσιάζεται -για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων- η “Αγγέλα Παπάζογλου”, ένας μονόλογος με τον οποία, πια, η Άννα Βαγενά έχει συνδέσει το όνομα της, μια και τον παίζει, πάνω από δέκα χρόνια.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της σπουδαίας Μικρασιάτισσας, γυναίκας του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου, όπως τις διηγήθηκε στον γιο της Γιώργη Παπάζογλου. Μια αφήγηση, επίκαιρη σήμερα όσο ποτέ, κτήμα όλου του κόσμου, πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νέες γενιές, σε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής από την Άννα Βαγενά γεμάτο Ελλάδα.

Σε σκηνοθεσία: Λάμπρου Λιάβα, με ένα ιδιαίτερο και μίνιμαλ σκηνικό και κοστούμια του Μάριου Σπηλιόπουλου.

Κάθε Παρασκευή στις 21:00