Δάσος βαθύ και σκοτεινό

Aπό την Ηρώ Μητρούτσικου

Στον Neil LaBute αρέσει να δοκιμάζει την αντοχή της λεπτής διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στο καλό και το κακό, την οποία ο καθένας μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να την περάσει.

Ο Νιλ Λα Μπιούτ («Τhe shape of things», «Νοσοκόμα Μπέτυ», «Μεταξύ ανδρών», «Γείτονες και φίλοι», «Possession», «Το παιχνίδι της αποπλάνησης») είναι θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος ταινιών του Χόλυγουντ και σκηνοθέτης. Πρόκειται για έναν σύγχρονο Αμερικανό συγγραφέα με εξαιρετικό ενδιαφέρον και με ένα ιδιόρρυθμο, ανατρεπτικό χιούμορ.

Φέτος, ο Νίκος Καμτσής, αποφάσισε να ανεβάσει, στο θέατρο «Τόπος Αλλού», το άπαιχτο, στην Ελλάδα, έργο του για δυο πρόσωπα «In the forest, dark and deep». Έργα του La Bute έχουν ξανανέβει σε θεατρικές σκηνές της Αθήνας («Εξιλέωση» θέατρο Σημείο, «Medea Redux» θέατρο Πορεία).

Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο, παρότι εκτυλίσσεται μέσα σε ένα δωμάτιο μόνο, έχει κινηματογραφική δομή. Άμεσοι διάλογοι, ρυθμός γρήγορος, εναλλαγές εικόνων, εντάσεις που αυξομειώνονται και φαντάζεσαι τα κοντινά πλάνα στο πρόσωπο των ηθοποιών που θα μπορούσε να έκανε η κάμερα... Ίσως αυτή η κινηματογραφικότητα να είναι και το μόνο μείον αυτού του δυνατού κειμένου, γιατί συχνά μαντεύαμε την αποκάλυψη, ένα λεπτό πριν αυτή γίνει! Όμως, σε ένα τέτοιο έργο, όπου οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και απρόβλεπτες, λίγο πειράζει...

Οι ήρωες της ιστορίας είναι διαμετρικά αντίθετοι μεταξύ τους, αν και αδέλφια! Εκείνος ξυλουργός με δύο διαλυμένους γάμους, ενώ η αδελφή του καθηγήτρια πανεπιστημίου με λεφτά, καριέρα, σύζυγο και παιδί. Έχουν δύο χρόνια να μιλήσουν, όταν ένα βροχερό βράδυ η καθηγήτρια ζητά από τον αδελφό της να έρθει και να την βοηθήσει σε μια καλύβα μέσα στο δάσος. Εκείνος αγνοεί σε ποιον ανήκει η καλύβα κι όπως συμβαίνει στα αμερικάνικα έργα, τα λάθη του παρελθόντος αναμειγνύονται με τα λάθη του παρόντος και ξαφνικά έρχεται στην επιφάνεια όλη η αλήθεια!

Μέσα από έναν ατελείωτο στροβιλισμό αποκαλύψεων, το ένα ψέμα καταρρίπτεται μετά το άλλο και σιγά σιγά, αλλά σταθερά, αποκαλύπτεται η φρικτή αλήθεια... Μήπως τελικά ο αδελφός δεν είναι τόσο αλήτης κι αδελφή δεν είναι η τόσο τέλεια ακαδημαϊκός και σύζυγος;

Οι ηθοποιοί Μάξιμος Μουμούρης και Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου είναι συγκλονιστικοί! Σε ένα σχεδόν δίωρο έργο, δεν αφήνουν λεπτό την σκηνή, συγκρούονται, τα βρίσκουν, ξαναμαλώνουν, όπως κάνουν τα αδέλφια, βοηθούν ή σιχαίνονται ο ένας τον άλλον, μέχρι, μέσα από την τραγικότητά τους, να φτάσουν στην λύτρωση και τελικά να μας δώσουν δύο εξαιρετικές ερμηνείες... Το έργο ατμοσφαιρικό, μια και ο χαλασμός που επικρατεί έξω, στο βαθύ και σκοτεινό δάσος, τελικά επικρατεί και μέσα στην καλύβα! Αστραπές και βροντές έξω, εκρήξεις και αποκαλύψεις μέσα. Σαν η φύση να συμμετέχει σε αυτό που βιώνουν οι ήρωες και να αναρωτιέσαι τί είναι τελικά πιο απειλητικό: η εσωτερική ή η εξωτερική καταιγίδα;

Η αλήθεια μάχεται με το ψέμα, οι μνήμες με το παρόν, η κοινωνική θέση με την ντομπροσύνη, το σωστό του ενός είναι λάθος για τον άλλον, αλλά κατά βάθος και οι δύο είναι ευάλωτοι κι έχουν αισθήματα! Σαν τα αδέλφια του παραμυθιού Χάνσελ και Γκρέτελ, το ένα ευάλωτο στις ηδονές, το άλλο σκληρό και σταθερό, κλεισμένα σε ένα ονειρεμένο, κατά τ’ άλλα, σπιτάκι στο δάσος, πρέπει να παραδεχτούν τις αμαρτίες τους και τέλος να συνεργαστούν για να σώσει ο ένας το άλλον.

Εξαιρετικά μινιμαλιστικά και σχεδόν ρεαλιστικά σκηνικά (Μίκα Πανάγου), με τον εξωτερικό χώρο να υπονοείται τόσο σωστά και λόγω των εξαιρετικών φωτισμών. Πολύ καλή η σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή, για την οποία έχω να παρατηρήσω μόνο ένα πράγμα: ο τρόπος που πλησίαζε στις δυνατές σκηνές η αδελφή τον αδελφό της, παραήταν λογικά σκηνοθετημένος. Κλώτσαγε στην θεατρική σκηνή, γιατί ο τρόπος ήταν πιο κινηματογραφικός... Συνήθως οι άνθρωποι αφήνουμε μερικά εκατοστά απόσταση από τον άλλον σε όποια φάση κι αν βρισκόμαστε, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις! Οι δύο μοναδικοί πρωταγωνιστές (Μάξιμος Μουμούρης, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου) δίνουν όλη τους την ενέργεια και μας αποζημιώνουν.

Εξαιρετικές και δυνατές ερμηνείες που μας κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης, καθώς πρόκειται για ένα έργο λόγου. Μονάχα, κάποιες φορές αισθάνθηκα ότι ο Μουμούρης ήταν παραπάνω θεατρικός, παρά φυσικός, στον λόγο του... Με εξαίρεση αυτά τα δύο αμελητέα σημεία που κάπως «κλωτσάνε», πρόκειται για μια εξαιρετική και δυνατή παράσταση, σχεδόν θρίλερ, που πρέπει να την δείτε, καθώς απομένουν δύο βδομάδες ακόμη!

Τόπος Αλλού Κεφαλληνίας 17 και Κυκλάδων, Κυψέλη, Τετάρτη ως Κυριακή
(εξαιρετικές προσφορές στα εισιτήρια!)

Ένα καρφί στον τοίχο

Μία παράσταση από νέα παιδιά, στο θέατρο του Νέου Κόσμου, που όμως δεν με ενθουσίασε. Τρεις διαφορετικές καθημερινές ιστορίες δύο ανθρώπων σε διαφορετικές εποχές (χούντα, δεκαετία του ’90 και σήμερα). Κάθε ιστορία έχει αρχή μέση και τέλος, γιατί την βλέπουμε σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές. Μοναδική, χαλαρή σύνδεση των τριών ιστοριών ένα καρφί που υπάρχει σε κάποιον τοίχο! Τίποτα άλλο... Αξίζουν συγχαρητήρια γιατί δύο μόνο ηθοποιοί υποδύονται όλους τους ρόλους και παρότι δεν υπήρχε κάτι που να με ενόχλησε, το αποτέλεσμα είναι λίγο κουραστικό. Η καλή ερμηνεία της Νικόλ Δημητρακοπούλου δεν φτάνει.

Παραστάσεις με ελεύθερη είσοδο

Κήπος Στάχτες, Νεοκλασσικό σπίτι
Τρεις κι ο κρίνος, Λάσπη
Παιχνίδια Φόβου, Studio «Κοιτώνες» πρώην Στρατοπέδου Κόδρα
Η νύχτα των παλιάτσων, Δυναμό
Blue Mysteries (Athens 1920-1939), bar Salta Con Migo
Το τάβλι, Εμπρός
Εκάβη, Hecuba, Hekabe, Hecabe, Hecube project, Θησείον
Αναφορά, Nosotros
Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, CAMP art cafe