«Μπήκαμε στο ευρώ με νόμιμο &διαφανή τρόπο»

«H Ελλάδα μπήκε με νόμιμο και διαφανή τρόπο στην Ευρωζώνη», ξεκαθαρίζει με σημερινή του συνέντευξη στην Handelsblatt ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Νίκος Χριστοδουλάκης, αναφέροντας ότι –όπως και οι υπόλοιπες χώρες-, «η Ελλάδα αξιοποίησε «την ευελιξία για την είσοδο στη νομισματική ένωση».

«Εάν η Ελλάδα είχε εξαπατήσει, η Eurostat

ή οι αγορές θα το είχαν ανακαλύψει εδώ και καιρό», τονίζει σε άλλο σημείο της συνέντευξης, υποστηρίζοντας παράλληλα πως τα μέτρα που ζητά η τρόικα είναι «πολιτικά και κοινωνικά μη εφαρμόσιμα». Μιλώντας στο γερμανικό μέσο σημειώνει ότι είναι υπερήφανος για την είσοδο της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα. «Είχαμε αργήσει δύο χρόνια, δεν υπήρχε λόγος να περιμένουμε κι άλλο», απαντά στον δημοσιογράφο.

Στην ερώτηση εάν η Ελλάδα εξαπάτησε ώστε να πληροί τα κριτήρια ένταξης, ο Ν.Χριστοδουλάκης απαντά: «Φυσικά και η Ελλάδα χρησιμοποίησε την ευελιξία που ήταν διαθέσιμη τότε σε όλες τις χώρες για είσοδο. Δεν υπήρξαν όμως ειδικοί ευνοϊκοί κανόνες για εμάς, ούτε και ζητήσαμε κάτι τέτοιο. Εάν η Ελλάδα είχε εξαπατήσει, η Eurostat ή οι αγορές θα το είχαν ανακαλύψει εδώ και καιρό». Σε άλλη ερώτηση για το ποια είναι η διαφορά μεταξύ ευελιξίας και εξαπάτησης, ο πρώην υπουργός απαντά λέγοντας: «Ό,τι κάναμε ήταν νόμιμο και διαφανές».

Σχετικά με το πώς εννοεί την ευελιξία, ο Ν.Χριστοδουλάκης σημειώνει ότι «κάναμε ορισμένα πράγματα για να μπούμε στο ευρώ, όπως να μειώσουμε τον ΦΠΑ το 1999 για να πέσει ο πληθωρισμός, ανεβάσαμε τους φόρους στην περιουσία για να ενισχύσουμε τα έσοδα και συνυπολογίσαμε μεν τα εξοπλιστικά στο συνολικό χρέος, αλλά μόνο σταδιακά στο έλλειμμα». «Αυτή η μέθοδος δέχθηκε κριτική, αλλά από το 2006 έχει ο κανόνας για όλη την ΕΕ» λέει.

Στην επισήμανση πως για κάποιους αυτό θα συνιστούσε φαλκίδευση των στοιχείων, ο πρώην υπουργός λέει ότι «γνωρίζω πολλές χώρες που έκαναν πράγματα για να επηρεάσουν τους αριθμούς και να μπουν στο ευρώ, ανάμεσά τους και η Γερμανία». Υποστηρίζει επίσης ότι εκείνη την περίοδο πολύ λίγες χώρες θα μπορούσαν να πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ.

Ως παραδείγματα αναφέρει ότι «η Γερμανία δεν συνυπολόγισε στο δημόσιο τομέα τα νοσοκομεία, η Γαλλία αποφάσισε ότι δεν είναι μέρος του δημοσίου το ασφαλιστικό ταμείο για τον κρατικό φορέα τηλεπικοινωνιών, το Βέλγιο πούλησε χρυσό». «Η Ελλάδα δεν έκανε τέτοια πράγματα» λέει.