Μπαρόζο και Γιούνκερ: Ιστορίες από το παρελθόν

Ο Μπαρόζο, πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και ο πιο ένθερμος ευρωπαίος υποστηρικτής της επέμβασης Μπους στο Ιράκ, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία σε ηλικία 19 ετών έχοντας ενταχθεί σε μια μαοϊκή οργάνωση αμέσως μετά την Επανάσταση των γαρυφάλλων. Ο Μπαρόζο κατάφερε να φτάσει μέχρι την προεδρία του μαοϊκού Κόμματος του Προλεταριάτου (MRPP) : “Διάλεξα τους κινεζόφιλους γιατί ήταν οι πιο αντι-κομμουνιστές”, θα πει ο ίδιος αργότερα για την ένταξή του στην ακρο-αριστερή οργάνωση.

Ωστόσο, στις 25 Νοεμβρίου 1975, ένας ετερόκλητος συνασπισμός από σοσιαλιστές μέχρι υποστηρικτές της άκρας δεξιάς, θα διώξει την αριστερά από την εξουσία και το MRPP και ο Μπαρόζο θα πάρει στην πλευρά του νέο μπλοκ εξουσίας: “Ξύπνησα από ένα όνειρο ή από έναν εφιάλτη, επέστρεψα έτσι στο φυσικό μου κύκλο, εκείνον της μικροαστικής τάξης”, θα σχολιάσει ο Μπαρόζο για την αλλαγή στρατοπέδου.

Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Πορτογαλία εκείνη την εποχή, ο Φρανκ Καρλούτσι, στο πρόσωπο του νέου Μπαρόζο είδε ένα πολιτικό ταλέντο του μέλλοντος. Υπό τις οδηγίες του νέου του προστάτη, ο Μπαρόζο μπαίνει στο δεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (PSD) και ανεβαίνει όλα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας. Μέχρι το πόστο του πρωθυπουργού.

Μπορεί να ισχύει το ίδιο και για τον Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ; Ο αμετακίνητος λουξεμβούργιος πρωθυπουργός από το 1995 έως το 2013, φρουρός των πυλών του φορολογικού παραδείσου που καθιστά η χώρα του, υποχρεώθηκε κάποια στιγμή να παραιτηθεί από το πόστο του εξαιτίας ενός ζητήματος κατασκοπίας. Τα περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση έχουν εξαφανιστεί, αλλά οι ενδείξεις φαίνεται πως μιλούν για παρελθούσα και παρούσα σχέση των ΗΠΑ και της περίφημης NSA με τον Γιούνκερ, ο οποίος στο παρελθόν φλέρταρε με τη Τέταρτη Διεθνή και το τροτσκιστικό κίνημα.Όπως όλα δείχνουν, ο νέος πρόεδρος της Κομισιον θα είναι ο Γιούνκερ. Κανείς δεν φαίνεται ενθουσιασμένος από αυτήν την επιλογή, ακόμη και εντός του δικού του στρατοπέδου. Ο Γιούνκερ αντιπροσωπεύει μια Ευρώπη που δεν υπάρχει πλέον, εκείνη του φεντεραλιστικού ονείρου, μια “κουρασμένη και παλιά” Ευρώπη. Και ο Γιούνκερ είναι ένας άνθρωπος του παρελθόντος, καθώς και ένας παθητικός πολιτικός. Αυτά του καταλογίζουν. Ας δούμε 10 πράγματα που δεν γνωρίζουμε για τον Γιούνκερ, όπως τα κατέγραψε το Nouvel Observateur.

1. Του αρέσει να κοιτάει τους εργάτες

Στο Γιούνκερ αρέσει να ανασύρει από το παρελθόν την εικόνα του πατέρα του, ενός εργάτη σε σιδηρουργείο και χριστιανοδημοκράτη συνδικαλιστή, ο οποίος τον ενέπνευσε να ασχοληθεί με την πολιτική. Στην ανάγκη, ο Γιούνκερ δεν διστάζει να γίνει και… λυρικός: “Όλη μου τη ζωή κρατούσα τη θύμιση των ψηλών καπνοφουγάρων, τη θύμιση των ρυθμών του εργοστασίου. Ζούσα με τον ήχο των σειρήνων του εργοστασίου που ανακοινώνουν το κλείσιμο για τη μέρα. Καθόμουν στα σκαλάκια του σπιτιού μου και κοιτούσα τους εργαζομένους να βγαίνουν και άλλους να έρχονται ντυμένοι με τη μπλε στολή καβάλα σ’ένα ποδήλατο”.

2. Βλέπει τον εαυτό του σαν πρώην αντάρτη που φλέρταρε με τους τροτσκιστές

Σε συνέντευξή του το 2009, ο Γιούνκερ πληροφόρησε το λουξεμβούργιο αναγνωστικό κοινό, πως πριν ντυθεί στα γκρι κοστούμια ήταν αντάρτης: “Στα 17 μου χρόνια, όταν το πνεύμα της εξέγερσης έβραζε μέσα μου, φλέρταρα με τη 4η Διεθνή και θυμάμα να εξηγώ στον πατέρα και τη μητέρα μου, πως στα μάτια μου, η μπουρζουάδικη ζωή τους δεν μου έλεγε απολύτως τίποτε”.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 φλέρταρε με το τροτσκιστικό κίνημα αλλά η κινηματική του δράση δεν έχει αφήσει και πολλά σημάδια.

3. Έγινε υπουργός στα 28 του

Το 1982, όταν ήταν ακόμη 28 ετών, έγινε υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλειας. Σύμφωνα με τη Le Monde, αυτό τον καθιστά τον πιο νέο υπουργό της Ευρώπης. Δέκα χρόνια αργότερα, ο “Τζούνιορ”, όπως τον φώναζε ο γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, γίνεται πρωθυπουργός. Έχει ήδη αποκτήσει τη φήμη του γερού καπνιστή και ευρωπαϊστή (μιλάει τέσσερις γλώσσες, γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά και λουξεμβουργιανά). Τα χριστιανοδημοκρατικά του παράσημα συνοδεύονται από ένα κοινωνικό προσωπείο. “Ο άνθρωπος για τις επικίνδυνες αποστολές” θα γράψει γι’αυτόν η Le Figaro το 1998.

Με τον καιρό, του αναθέτονται τα πόστα του πρωθυπουργού, υπουργού Οικονομίας, Υπουργού Εργασίας και υπουργού Θησαυροφυλακίου. Σε αυτόν ανατίθεται να φέρει κοντά τη γερμανική και γαλλική πλευρά, κατά το πέρασμα στο κοινό νόμισμα. Θα πείσει τη Γαλλία να δεχτεί το Πρόγραμμα Δημοσιονομική Σταθερότητας προκειμένου να πάψει να ανησυχεί η Γερμανία του Κολ. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς καλείται να συμβιβασει ως πρόεδρος του Eurogroup τις διαφορές μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ευρώπης.

4. Ήταν σε κώμα μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα

Το 1989 κατόπιν τροχαίου ατυχήματος βρίσκεται για δυο βδομάδες σε κώμα. Ήταν την περίοδο της Πτώσης του Τείχους. Σύμφωνα με την γαλλική Express, όταν ξύπνησε και του ανακοίνωσαν τη πτώση του τείχους, όπως και στη ταινία “Goodbye Lenin !”, νόμιζε πως του έκαναν πλάκα.

5. Δεν γράφει e-mails

Για τους πολιτικούς του αντιπάλους δεν είναι παρά ένας πολιτικός δεινόσαυρος, το σύμβολο μιας Ευρώπης που δεν υπάρχει πια, εκείνης που ατενίζει με αισιοδοξία την ένωση των ευρωπαϊκών χωρών σε μια κατεύθυνση ομοσπονδιακή. Οι κατηγορίες περί “δεινοσαύρου” ενισχύονται από ένα δημοσίευμα της Soir που αναφέρει ότι ο Γιούνκερ δεν έχει ποτέ του χρησιμοποιήσει υπολογιστή, ότι δεν γράφει emails, καθώς και ότι οι συνεργάτες του μόλις τον έπεισαν να πάρει ένα smartphone για να διαβάζει τις ειδήσεις από το κινητό του.

Ο ίδιος την επομένη των ευρωπαϊκών εκλογών, έσπευσε να καταρρίψει αυτές τις “κατηγορίες” : “δεν είμαι ένας γέρος, κουρασμένος άνθρωπος”, δήλωσε χαρακτηριστικά.

6. Ο σερίφης του φορολογικού παραδείσου

Η μικροσκοπική χώρα του Λουξεμβούργου, τοποθετημένη ανάμεσα στη Γαλλία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο αναφορικά με τα τραπεζικά μυστικά και την προστασία των φορολογικών παραδείσων. Το 2002, ο Γιούνκερ χαρακτήρισε “γελοία” και “υπερβολική”, δημοσιογραφική έρευνα που έφερε στη δημοσιότητα τις μεθόδους ξεπλύματος μαύρου χρήματος που λαμβάνουν τόπο στο Λουξεμβούργο. Υπερασπίζεται σθεναρά τα τραπεζικά συμφέροντα που παίζονται στη χώρα του, σε κάθε ευκαιρία.

7. Οι μέρες του Λουξεμβούργου έχουν τελειώσει

Το καλοκαίρι του περασμένου έτους, ο Γιούνκερ έπεσε από τον πρωθυπουργικού θρόνο του Μεγάλου Δουκάτου. Τον έριξε ο Ξαβιέ Μπετέλ, ο δήμαρχος του Λουξεμβούργου. Ο τελευταίος, φιλελεύθερος στο πολιτικό πρόσημο, συντάχθηκε με τους σοσιαλιστές και τους οικολόγους προκειμένου να βάλει τέλος στη μακρόχρονη χριστιανοδημοκρατική κυριαρχία. Ο Γιούνκερ παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2013, υπό τη σκιά ενός σκανδάλου κατασκοπίας. Το 2012 ο Τύπος αποκάλυψε ότι οι συνομιλίες του Γιούνκερ καταγράφονται από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, της οποίας αυτός είχε τον έλεγχο. Οι Λουξεμβούργιοι ανακαλύπτουν ότι οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας τους λειτουργούν με τρόπο αδιαφανή και χωρίς έλεγχο, φθάνοντας να παρακολουθύν συνομιλίες χωρίς να έχουν άδεια. Μία κοινοβουλευτική έκθεση επιρρίπτει ευθύνες στον Γιούνκερ, ο οποίος ανακοινώνει την παραίτηση του με μια δόση χιούμορ: “ Με βλέπετε να βαριανασαίνω, όχι γιατί φοβάμαι, αλλά γιατί κάνει ζέστη”.

8. Ανακοίνωσε πρόωρα το θάνατο του Αραφάτ

Το 2004 ο Γιούνκερ, ακόμη πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, φτάνει στις Βρυξέλλες στα πλαίσια μιας ευρωπαϊκής συνόδου. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να του κλέψουν μια δήλωση και ο Γιούνκερ ανακοινώνει ότι ο Αραφάτ βρίσκεται σε νοσοκομείο στο Παρίσι. Κατόπιν πίεσης, του ξεφεύγει ότι “Ναι, ο Αραφάτ είναι νεκρός εδώ και περίπου ένα τέταρτο”. Η Μέση Ανατολή περίμενε για μέρες να μάθει νέα του παλαιστίνιου ηγέτη, καθώς η κατάσταση της υγείας του ήταν ένα καλά κρατημένο μυστικό.

Τα δημοσιογραφικά τηλέφωνα σπάνε. Μισή ώρα αργότερα, ο Γιούνκερ ανακαλεί τις δηλώσεις του. Ο Αραφάτ είναι ζωντανός. Θα πεθάνει μια εβδομάδα αργότερα.

9. Όπως και ο Σαρκοζί και ο Μπλαίρ, είναι ένας ακριβοπληρωμένος διεθνής ομιλητής

Ο Γιούνκερ είναι καταγεγραμμένος στις λίστες τριών πρακτορείων διεθνών ομιλητών, του London Speaker, Premium Speakers και Celebrity Speakers. Μπορείται να “κλείσετε” τον Γιούνκερ για ένα συνέδριο, αλλά θα σας κοστίσει μερικά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Μετά και το νέο του πόστο, το κασέ του αναμένεται να εκτοξευθεί.

10. Υπερασπίστηκε (ελάχιστα) την Ελλάδα μπροστά στο κυνισμό των Γερμανών

Στο πρωτοσέλιδο του Spiegel το 2012 “Αντίο Ελλάδα”, ο γερμανός υπουργός οικονομικών απειλούσε την Ελλάδα με έξοδο από την ευρωζώνη. Ο Γιούνκερ, ως πρόεδρος του Eurogroup, σε συνέντευξή του σε γερμανικό κανάλι δήλωσε, πως μια έξοδος της Ελλάδας είναι “διαχειρίσιμη”αλλά όχι και “επιθυμητή”. Προσέθεσε: “οι Γερμανοί, πολλοί Γερμανοί […] μιλούν για την Ελλάδα σαν να είναι ένας λαός που δεν πρέπει να σεβόμαστε. Αλοίμονο, δεν έχουν έτσι τα πράγματα”.

Ένα χρόνο αργότερα βρίσκεται στην Αθήνα εκφράζοντας τον έρωτά του για τα ελληνικά νησιά”, δηλώνοντας πως “όταν η Ελλάδα δέχθηκε βίαιες, υπεροπτικές επιθέσεις, ήμουν εκεί για να υπερασπιστώ του έλληνες φίλους μου”.

The post Μπαρόζο και Γιούνκερ: Ιστορίες από το παρελθόν appeared first on Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση. Τα γεγονότα τώρα.