«Αμύντας» με κεντρικό μοτίβο τον έρωτα, 270 χρόνια μετά

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Πρώτη παρουσίαση του άπαιχτου έργου στις 8.7.2016, μετά από 270 χρόνια, για μια και μοναδική παράσταση!

Από τον Πέτρο Πρίφτη και την Ηρώ Μητρούτσικου

Ο συγγραφέας και το έργο

Ο Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790) ήταν Έλληνας ιατροφιλόσοφος και λογοτέχνης από τα Κύθηρα. Υπήρξε μεγάλη πνευματική προσωπικότητα, με ευρύτερη προβολή και καταξίωση. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα. Το 1745 δημοσίευσε το έργο του «Αμύντας», γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο, βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Torquato Tasso. Πρόκειται για ποιμενική κωμωδία, ακμάζουσα κατηγορία την εποχή εκείνη στον ευρωπαϊκό χώρο (βλ. αντίστοιχα κείμενα του Σαίξπηρ). Υπέροχη γλώσσα, αλλά και διδακτικό ύφος του Διαφωτισμού, που μιλά για τον έρωτα του Αμύντα προς την όμορφη Σύλβια. Μαγικά άγνωστα δάση, μυθικά τέρατα, νύμφες ή αμαζόνες, δειλοί εραστές και ξεροκέφαλες ερωμένες. Η γλώσσα του έργου είναι λαϊκή, με κάποιες λόγιες παραχωρήσεις και αρκετά κρητικά και επτανησιακά ιδιώματα. Εκτείνεται σε 3.852 δεκαπεντασύλλαβους στίχους, ενώ το αρχικό κείμενο αποτελείται από 1.996 στίχους. Ο «Αμύντας» του Μόρμορη δεν έχει αξιόλογη ποιητική αξία, αλλά ιστορικά κατέχει πολύ σημαντική θέση στην εξέλιξη της νεοελληνικής δραματουργίας, ενώ τα γλωσσικά, λαογραφικά και ιστορικά του στοιχεία δίνουν πληροφορίες για τον κοινωνικό βίο των Επτανήσων τον 18ο αιώνα.

Ο σκηνοθέτης

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος, γιος μουσικών, μετρά πάνω από μισό αιώνα στο θέατρο. Σπούδασε αρχικά στη φιλοσοφική σχολή και έπειτα στο Εθνικό θέατρο, ενώ έκανε μεταπτυχιακό στην θεατρολογία στη Βιέννη. Το 1962 ίδρυσε τη «Νεοελληνική Σκηνή» ενώ το 1975 το «Αμφι-θέατρο» (το οποίο έκλεισε το 2011, με το τέλος των επιχορηγήσεων). Από το 1970 διδάσκει στο πανεπιστήμιο και σκηνοθετεί. Η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι καρπός του γάμου του με την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου (1953-2005). Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν ένας ρηξικέλευθος, νέος, φερέλπις σκηνοθέτης. Μάλιστα, στα 21 του χρόνια σκηνοθέτησε με τεράστια επιτυχία τον «Φορτουνάτο», έργο του 1665, γνωστό τότε μόνο σε φιλολόγους.

Το «Αμύντας» τον ανακάλυψε όταν ήταν 28 ετών.

Η παράσταση

Ο Σπ. Ευαγγελάτος, εμβληματικός σκηνοθέτης, οραματιστής, παρά τα χρόνια του (ήταν εμφανής η κατάπτωσή του), τόλμησε την πρώτη παρουσίαση του αγνώστου στο κοινό κειμένου. Δύσκολο εγχείρημα και λόγω του ομοιοκατάληκτου λόγου. Ο σκηνογράφος Γ. Πάτσας γέμισε την σκηνή με κούκλες ντυμένες με ενδύματα εποχής, οι οποίες συμβόλιζαν τα δέντρα του δάσους, αλλά ίσως και την αθωότητα του πρωταγωνιστή, ενώ τα υπέροχα αναγεννησιακά ενδύματα παρασέρνουν τον θεατή σε μια εποχή ρομαντική, για να δώσουν τη θέση τους στα κοστούμια του μεσοπολέμου και να καταλήξουν στην σημερινή ροκ εμφάνιση, η οποία, όμως, δεν δικαιολογείτο. Η Αντιγόνη Γύρα ως χορογράφος, ακούραστη εργάτις των ονείρων, φανατική οπαδός των κορμιών, των ψυχών και των ελεύθερων πνευμάτων, ενσωμάτωσε στο έργο μια κινησιολογία αέρινη και πλήρως εναρμονισμένη στον λόγο του Αμύντα, της Σύλβιας και των φίλων τους. Τη μουσική υπέγραφε ο Γιάννης Αναστασόπουλος, αναλαμβάνοντας να μας μεταφέρει στο μυστικό εσωτερικό του δάσους, όπου εκτυλίσσεται ο έρωτας. Η μουσική κι ο Μάριος Σαραντίδης ευχάριστες πινελιές, καθώς ο έρωτας δίχως άσμα είναι σαν τη νύχτα δίχως άστρα.

Από τον οχταμελή θίασο (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Βίκυ Βολιώτη, Θανάσης Κουρλαμπάς, Θανάσης Δήμου, Χριστιάννα Μαντζουράνη, Θωμάς Γκαγκάς, Γεράσιμος Σκαφίδας και ο Μάριος Σαραντίδης στο τραγούδι) ξεχώρισαν μόνο ο Παπασπηλιόπουλος και η Βολιώτη. Του Παπασπηλιόπουλου ως Αμύντα -πρώτου των πρώτων- του πρέπουν πολλά χειροκροτήματα. Φυσική κίνηση, άμεση αντίδραση, ευδιάθετη προφορά λόγου και ανάλαφρος. Το έργο εκτυλίσσεται σε ένα δάσος όπου τριγυρνούν άγρια θηρία, αμαζόνες κυνηγοί, βοσκοί, σάτυροι, δράκοι. Ο έρωτας στην πορεία των χρόνων. Ο έρωτας που δεν αλλάζει. Ο ρυθμός της παράστασης, όμως, ήταν υποτονικός κάτι το οποίο, ίσως, δικαιολογείται λόγω της ηλικίας του γηραιού σκηνοθέτη. Οι φωτισμοί, σε σημεία, δεν ενθουσίασαν. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου η όλη σύνθεση της παράστασης επεδίωκε να «φέρει» κάτι από τη γεύση του ονείρου, που άλλοτε θα ρέπει προς έναν ευμενή εφιάλτη και άλλοτε θα εκτινάσσεται προς μια ποιητική φάρσα.

Προτεινόμενα εβδομάδας

-«Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου. ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Λιθουανού σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις. (23 Ιουλίου)

-«Μητρόπολη Χορός & Άγγελοι από το πανάρχαιο δράμα» Ο Αργύρης Πανταζάρας, η καλλιτεχνική ομάδα Momentum και το Εθνικό Θέατρο για τη φυγή, την άφιξη, τη μνήμη και τη λήθη. (23 Ιουλίου)

Το άρθρο «Αμύντας» με κεντρικό μοτίβο τον έρωτα, 270 χρόνια μετά εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.