Βουλή με κουτσαβάκια και κακομαθημένα παιδιά

Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτό το σημείωμα έχετε δει -ή έχετε ακούσει για τη χθεσινή παρολίγον συζήτηση στη Βουλή αναφορικά με την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Λέω παρολίγον γιατί δεν ξέρω αν αυτό που είδαμε στους δέκτες μας ήταν συζήτηση ή γενική συνέλευση φοιτητών σε ελληνικό πανεπιστήμιο- φθηνές ατάκες, χιούμορ πεζοδρομίου και ένας αφόρητος επαρχιωτισμός στις τοποθετήσεις.

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Ξεκινώ

με τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος λόγω και της πρότασης ήταν -ή προσπάθησε να γίνει- ο πρωταγωνιστής της βραδιάς. Δυστυχώς η εικόνα του όχι αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θύμιζε αλλά ούτε κομματάρχη παλαιάς κοπής. Ανέβηκε στο βήμα με το χέρι στην τσέπη, μας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι όταν θα πάρει την εξουσία θα σκίσει τα μνημόνια και κατηγόρησε για έλλειψη πολιτικού πολιτισμού τη στιγμή που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει γελοίο τον Αντώνη Σαμαρά και χοντρό τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό εντυπώσεων χάσαμε μια ώρα κοινοβουλευτικού διαλόγου για μια προσωπική κόντρα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο που εξελίχθηκε σε σπαγγέτι γουέστερν με κακόγουστες αναφορές σε Ελ Πάσο και τρύπια δολάρια. Ομολογουμένως η στάση και το στυλ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερα και με πιο δουλεμένα επιχειρήματα, ωστόσο η εμπλοκή σε αυτή τη βεντέτα δεν μας έμαθε τίποτα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά σαν κακομαθημένο σχολιαρόπαιδο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε εις μάτην να πάρει τον λόγο μετά τον πρωθυπουργό μη και χάσει την τελευταία ατάκα. Μάλλιασε η γλώσσα του Ευάγγελου Μεϊμαράκη να του υπενθυμίζει ότι ποτέ δεν έχει γίνει κάτι παρόμοιο και οτι ο Κανονισμός της Βουλής ρητώς αναφέρει ότι σε τέτοιες συνεδριάσεις η συζήτηση τελειώνει με την τοποθέτηση του πρωθυπουργού.

Ο Αντώνης Σαμαράς φάνηκε πολύ κουρασμένος. Η γλώσσα του σώματός του θύμιζε κάτι από τη συνέντευξη στον Γιάννη Πρετεντέρη και παρακολουθώντας τον νόμιζε κανείς ότι θα ξαπλώσει πάνω στο βήμα - ας είμαστε όμως καλοπροαίρετοι και ας πούμε ότι είναι από την σωματική κόπωση. Το πρόβλημα του κ. Σαμαρά είναι ότι μπήκε στη διαδικασία να απαντά στον Αλέξη Τσίπρα με ανάλογες ατάκες - τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω δεν χειροκρότησαν ούτε μια φορά από το ΠΑΣΟΚ. Η κάπως λαϊκότροπη φρασεολογία του Σαμαρά λειτούργησε σαν αντίποδας του αυστηρά θεσμικού ύφους του Ευάγγελου Βενιζέλου, ωστόσο αν κανείς δεν ήξερε τους δύο άνδρες θα περίμενε το ανάποδο.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Ενώ η δεύτερη ελέγχει, η πρώτη κυβερνά. Κι αν η όλη διαδικασία με την πρόταση μομφής αφορούσε τελικά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και την εσωκομματική αντιπαράθεση αυτό δεν αθωώνει την κυβέρνηση από το γεγονός ότι δεν απάντησε σε κομβικά ζητήματα αναφορικά με την πορεία του προγράμματος και την τρέχουσα διαπραγμάτευση με την Τρόικα.

Αντί να απαντά στο ψυχόδραμα του κ. Τσίπρα και τη ματιά που αποζητούσε, ο κ. Σαμαράς μπορούσε να μας απαντήσει ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, γιατί έχουμε μείνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις και αντί για δομικές αλλαγές απλά αυξάνουμε τους φόρους. Οι Βρυξέλλες είναι έξω φρενών με την Ελλάδα, το πρόγραμμά μας έχει επιστρέψει σε επίπεδα 2010, οι εξαγωγές μας είναι ακόμα αρνητικές και όλα αυτά την ώρα που η Ιρλανδία και η Πορτογαλία βγαίνουν στις αγορές.

Για όλα τα παραπάνω δεν ακούσαμε λέξη και είδαμε μια αντιπολίτευση να κάνει σημαία την ΕΡΤ τη στιγμή που έχουμε άλλα πολύ πιο φλέγοντα θέματα για την κοινωνία- από τον προϋπολογισμό και τον φόρο ακινήτων μέχρι τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς. Αντί για όλα αυτά είδαμε ένα θλιβερό σόου κουτσαβακισμού με γκλίτσες, τσοπάνηδες και άλλα βουκολικά. Κι αν πριν μερικές δεκαετίες υπήρχε αυτή η εικόνα στη Βουλή οι περιστάσεις δεν μας προσφέρουν τέτοιες βαλκανικές πολυτέλειες.

Y.Γ. Κι όλα αυτά για μια Τζάκρη.

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook και ακολουθήστε μας στο Twitter.