Τελικά δεν μας πήραν τα σπίτια οι κομμουνιστές

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Χάος. Αυτό επικρατούσε πέρσι τέτοια εποχή στην Ελλάδα. Οι εκλογές είχαν τελειώσει και η χώρα έψαχνε να βρει κυβέρνηση. Τα σοκ απανωτά, ενώ τα χαστούκια από τους ξένους, ατελείωτα. Ήμαστε –έλεγαν κάποιοι τότε- με το ένα πόδι εκτός ευρώ. Έχουμε καλή μνήμη;

Η Ελλάδα μετά από μία μακρά περίοδο αμφισβήτησης του ίδιου της του πολιτικού συστήματος και της νομιμότητάς του, σύρθηκε σε εκλογές. Ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίστηκε ανίκανος να εκπληρώσει τα όσα είχε προεκλογικά υποσχεθεί και παρέδωσε την εξουσία στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Ούτε αυτός όμως εμφανίστηκε ικανός να διαχειριστεί την κατάσταση. Θύμιζε περισσότερο ένα ανδρείκελο που μεταχειρίζονταν όπως ήθελαν τα τρία κόμματα που υπουργοποίησαν τους πάντες σε μία κυβέρνηση –γίγαντα με 50 σχεδόν υπουργούς!

Τελικά οι εκλογές έγιναν και τα αποτελέσματα ήταν πρωτόγνωρα για την Ελλάδα. Ο δικομματισμός εν μέρει πέθανε. Στην πολιτική σκηνή κυριαρχούσαν πλέον η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα ποσοστά τους; 18,85 % και 16,78% αντίστοιχα. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ουσιαστικά το κόμμα που δέχθηκε τα περισσότερα χαστούκια από την διαχείριση της κρίσης και είδε τα ποσοστά του στο 13,18% σημειώνοντας πτώση 30% σε σχέση με τις εκλογές του 2009.

Ο αριστερός και ο δεξιός λαϊκισμός επικράτησε όσο ποτέ. Στην αντίπερα όχθη του ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του πατριωτικού κέντρου και της λαϊκής δεξιάς με ποσοστό 10,6%. Και τα δύο κόμματα πήραν τα ποσοστά που πήραν εκμεταλλευόμενοι την οργή του κόσμου για την ύφεση και την λιτότητα. Στην ρητορική τους κυριαρχούσαν δύο λέξεις. Προδότες και Μνημόνιο. Καταργήσεις, ακυρώσεις και ένας Θεός ξέρει τι άλλο θα έκαναν αν έπαιρναν την εξουσία, όπως έλεγαν έφεραν τους Ευρωπαίους να τρέμουν στην ιδέα οι Έλληνες να δώσουν πλειοψηφία σε αυτήν την ιδεολογική πτέρυγα.

Το άλλο σοκ; Η Χρυσή Αυγή. Για όσους είχαν παρακολουθήσει την πορεία της τα τελευταία χρόνια δεν αποτέλεσε έκπληξη η δυναμική της. Το πρώτο βήμα το είχε κάνει στον Δήμο της Αθήνας με ποσοστό περίπου 5%. Πλέον όμως είχε φτάσει Πανελλαδικά στο 7%! Άλλο ένα μονοδιάστατο κόμμα το οποίο έκανε παντιέρα την αγανάκτηση των Ελλήνων για το μεταναστευτικό πρόβλημα που «τρώει» ομολογουμένως την χώρα και οι αριστεροί αρνούντο και αρνούνται ακόμη να δουν. Η Χρυσή Αυγή έγινε τελικά παρά το «σοκ» το πρώτο παγκοσμίως εθνικοσοσιαλιστικού χαρακτήρα κόμμα που έμπαινε με τέτοια ποσοστά σε εθνικό κοινοβούλιο.

Η προοπτική να αποκτήσουμε κυβέρνηση –σύντομα- ήταν ισχνή, σαν τις αγελάδες της Παλαιάς Διαθήκης. Όπερ και εγένετο. Ο Τσίπρας κράτησε την εντολή τρεις μέρες και συζητούσε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους… Οικολόγους, που ήταν εκτός Βουλής. Ο Καμμένος έλεγε δεν συνεργάζομαι ούτε νεκρός με τους προδότες και πάει λέγοντας.

Βέβαια και η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν αμέτοχη του λαϊκισμού. Θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας από τους μετανάστες. Θα σώσουμε την χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πολλές άλλες φράσεις θύμιζαν ρητορική του τύπου «θα μας πάρουν οι κομμουνιστές τα σπίτια».

Εν των μεταξύ οι Ευρωπαίοι έσταζαν φαρμάκι. Το ένα δημοσίευμα μετά το άλλο είχε δεδομένη την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και ίσως την Ευρώπη. Ενώ τα ντοκυμαντέρ και τα άρθρα για την επόμενη μέρα μετά την έξοδο από το ευρώ πλήθαιναν. Τελικά πήγαμε και σε δεύτερες εκλογές. Καταστροφικές για την οικονομία, απαραίτητες όμως για την σταθεροποίηση. Φάνηκε αυτό.

Έναν χρόνο μετά έχουμε μία κυβέρνηση συνεργασίας, που αποτελείται από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ. Η συνεργασία των τριών κομμάτων χαρακτηρίζεται σχετικά ομαλή με τις αντιρρήσεις –όπως είναι λογικό- να κάνουν την εμφάνισή τους. Η Τρόικα πιέζει αφόρητα και πολλές φορές οι κυβερνώντες βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Τα μέτρα λιτότητας δεν έχουν προς το παρόν σταματήσει, ενώ έχουμε μείνει μόνο με την ελπίδα για ανάπτυξη. Η ανεργία θεριεύει και μαστίζει περισσότερο τους νέους. Αποτέλεσμα; Η χώρα στερεύει από μυαλά και χέρια. 120.000 επιστήμονες έχουν φύγει τα τελευταία χρόνια. Η χώρα θα μπορούσε να πει κανείς πεθαίνει δημογραφικά.

Ωστόσο το κλίμα έχει αλλάξει. Τόσο εκτός όσο και εντός Ελλάδος. Τα περισσότερα ξένα δίκτυα θεωρούν πως πλέον δεν υπάρχει καμμία περίπτωση εξόδου από το ευρώ. Βλέπουν το πολιτικό σκηνικό σταθερό, γεγονός που αποδεικνύεται και από τις λιγοστές, σε σχέση με παλαιότερα, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Παράλληλα μπορεί η ύφεση να δείχνει ακόμη τα δόντια της, ωστόσο πιστεύουν πως οι μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, και αυτές που θα ακολουθήσουν, θα αποδώσουν σύντομα καρπούς και θα βγάλουν την χώρα από το αδιέξοδο.

Ένα από τα θετικά ήταν και η έξοδος του Πάσχα. Κάποιοι είπαν πως ο Έλληνας δεν έχει καταλάβει την κατάσταση. Την έχει καταλάβει, και πολύ καλά μάλιστα. Ωστόσο αυτή η προοπτική και η αχνή ελπίδα που εμφανίζεται ήταν αρκετή για να κάνει τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων να τις εγκαταλείψουν και να δώσουν ζωή και πάλι στα χωριά της επαρχίας. Μην ξεχνάμε πως η ψυχολογική ανάταση είναι βασικός παράγοντας για την ανάκαμψη των οικονομικών μεγεθών. Έπαιξε βέβαια ρόλο και ο καλοκαιρινός καιρός.

Η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Οι χώρες του Νότου της Ευρώπης βρίσκονται σε κομβικό σημείο και είναι άμεση ανάγκη η ομαλή συνεννόηση με τον Βορρά ο οποίος εκπροσωπείται από την Γερμανία κατά κύριο λόγο.

Ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία; Δύσκολο να το πει κανείς με σιγουριά. Με σιγουριά πάντως μπορεί να πει κάποιος ότι τα πράγματα είναι καλύτερα από πέρσι. Και αυτό είναι μία αρχή.