Σπάνιες εικόνες από το «κολαστήριο» της Στάζι

Για δεκαετίες η φυλακή Hohenschönhausen στο Ανατολικό Βερολίνο επισήμως δεν υπήρχε. Σήμερα όμως το «μπουντρούμι» της διαβόητης Στάζι ανοίγει τις πύλες του και αποκαλύπτει τα μυστικά του.

Η περιοχή όπου βρισκόταν η φυλακή δεν σημειώθηκε ποτέ σε κανέναν επίσημο χάρτη. Ωστόσο οι κάτοικοι που ζούσαν κοντά στην «φυλακή της Στάζι» γνώριζαν από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια και τον τρόμο που επικρατούσε στο εσωτερικό της.

Μεταξύ 1951 και 1989, χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, ανάμεσά τους και αξιοσημείωτες προσωπικότητες που ήταν ή θεωρήθηκαν αντιφρονούντες του καθεστώτος της

Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας συνελήφθησαν στο Hohenschönhausen, όπου υποβλήθηκαν σε ακραίες τεχνικές ανάκρισης.

Ο στόχος του προσωπικού των φυλακών Hohenschönhausen ήταν να αποσταθεροποιήσει ψυχολογικά τους κρατούμενους, προκειμένου να τους δημιουργήσει την αίσθηση της απόλυτης αδυναμίας. Οι φυλακισμένοι δεν ενημερώνονταν για το πού εκρατούντο και ουσιαστικά ήταν εντελώς αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο.

Για να τους εξουδετερώσουν ψυχολογικά οι αρχές τους έθεταν σε αυστηρή απομόνωση μακριά από συγκρατούμενούς τους. Το αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών ήταν ο κρατούμενος να «σπάσει» και να αισθανθεί ότι βρίσκεται στο έλεος της κρατικής παντοδυναμίας.

Οι κρατούμενοι συχνά υπόκειντο σε μήνες ανάκρισης κατά την οποία οι άρτια εκπαιδευμένοι ανακριτές χρησιμοποιούσαν ακραίες μεθόδους και βασανιστήρια, για να αποσπάσουν τα επιβαρυντικά στοιχεία που ήθελαν.

Μετά την κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου το 1961, τις φυλακή Hohenschönhausen «επάνδρωσαν» εκείνοι που πιάστηκαν να θέλουν να περάσουν στο δυτικό Βερολίνο αλλά δεν τα κατάφεραν.

Το φθινόπωρο του 1989 το Τείχος του Βερολίνου έπεσε και μαζί του διαλύθηκε η Στάζι και οι φυλακές της. Στις 3 Οκτωβρίου 1990, όταν η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ενσωματώθηκε και επίσημα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η φυλακή Hohenschönhausen έκλεισε οριστικά μέχρι που την επισκέφθηκε με τον φακό του ο φωτογράφος Φίλιπ Λοχεφένερ.

O ίδιος μιλώντας στο περιοδικό Wired περιγράφει την εμπειρία του: «Πήγα στο σπίτι με κάτι περισσότερο από τις φωτογραφίες μου. Όταν περπατάς μέσα από αυτά τα κελιά και τα δωμάτια, δεν είναι μόνο η οπτική εμπειρία που είναι τρομακτική. Είναι η μυρωδιά και η ηχώ από τα ίδια σου τα βήματα. Αποκτάς ένα δυσάρεστο, ένα “καθόλου βολικό” συναίσθημα. Αυτή τη δυσφορία ήθελα να αποτυπώσουν οι φωτογραφίες μου».