Ποτάμι: Μία τρέντι πολιτική κακαβιά, με αλλοπρόσαλλες θέσεις [50 γραφήματα]

Το Ποτάμι, από το περασμένο Σαββατοκύριακο είναι και τυπικά ένα πολιτικό κόμμα που ευαγγελίζεται ανατροπές και ρήξεις σε όλα τα επίπεδα. Μια άλλη Ελλάδα. Το ιδρυτικό του συνέδριο εξέλεξε πρόεδρο (δια βοής) τον Σταύρο Θεοδωράκη, πολιτική ηγεσία και διαμόρφωσε θέσεις.

Παράλληλα, οι σύνεδροι κλήθηκαν να απαντήσουν, υπό τύπο δημοσκόπησης, σε 50 συγκεκριμένα ερωτήματα για την Ελλάδα της επόμενης ημέρας. Προφανώς, οι απαντήσεις στις

ερωτήσεις αυτές αποτελούν τις πρώτες σαφείς θέσεις που θα στηρίξει το Ποτάμι. Και τώρα και στην προεκλογική περίοδο και στις όποιες -μετά τις βουλευτικές εκλογές- συνεργασίες, εφόσον ο ελληνικός λαός τους δώσει το ποσοστό του ρυθμιστή, όπως ελπίζουν.

Από... πιράνχας και καρχαρίες έως... αθερίνες και σπάρους

Από τη διατύπωση των 50 ερωτήσεων, αρχικά, αλλά πολύ περισσότερο από τις απαντήσεις προκύπτουν δεκάδες ερωτήματα για το τι ακριβώς πρεσβεύει πολιτικά το Ποτάμι. Προφανώς η εύκολη απάντηση από τον ιδρυτή του Σταύρο Θεοδωράκη αλλά και τα στελέχη του νέου αυτού πολιτικού κόμματος είναι «σπάμε τις ταμπέλες και τα στεγανά».

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τα συμπεράσματα του ιδρυτικού συνεδρίου:

«Αν κάτι μας έχει διδάξει η πρόσφατη εμπειρία είναι ότι με το να επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη, να εμπιστεύεσαι τα ίδια πρόσωπα, να παραμένεις προσκολλημένος στις ίδιες ιδεοληψίες, τα πράγματα δεν αλλάζουν. Μόνο αν παραδεχθούμε ότι το παλιό δεν δουλεύει, θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να προχωρήσουμε μπροστά.

Αν δεν αλλάξουμε εμείς, πώς περιμένουμε να αλλάξει η χώρα; Και εμείς θέλουμε να αλλάξουμε. Είμαστε ενεργοί πολίτες που θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη, χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς φόβο, χωρίς υστεροβουλία και αγωνία για το πολιτικό κόστος. Θέλουμε να ανανεώσουμε, να μεταρρυθμίσουμε, να επενδύσουμε. Να οικοδομήσουμε μαζί μια ελληνική κοινωνία που θα σέβεται απολύτως τα ατομικά δικαιώματα του καθενός, θα του δίνει τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή που επιθυμεί, και παράλληλα θα προάγει τη συλλογικότητα, τη κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη.»

Σύμφωνοι κατ' αρχήν. Αλλά εκτός από αυτό υπάρχουν και ορισμένες βασικές αρχές, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια με βάση τις οποίες κινείται η κοινωνία και κατά συνέπεια η πολιτική και τελικά η οικονομία.

Και για παράδειγμα, πως συνάδει η συλλογικότητα, τη κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη με την απάντηση στο ερώτημα 25 όπου το 81% αρνείται το να χάνει μια θέση εργασίας που διεκδικεί αν κάποιος ανθυποψήφιός του είναι γυναίκα ή άτομο με ειδικές ανάγκες.

Επίσης, οι απαντήσεις που δίνονται σε πολλές ερωτήσεις οικονομικού και πολιτικού περιεχομένου ελάχιστα έως καθόλου συνάδουν με την ένταξη του Ποταμιού στους Σοσιαλιστές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Παράδειγμα, η άποψη του 72%, στην ερώτηση 49 ότι θα μπορεί το κάθε κατάστημα να ανοίγει όποτε θέλει, όλο το 24ωρο επί 365 ημέρες το χρόνο, χωρίς να υπάρχει κανενός είδους απαγόρευση.

Ολα στο ίδιο καζάνι

Οι θέσεις αυτές που προαναφέρθηκαν και αρκετές ακόμη δημιουργούν την αίσθηση μιας πολιτικής κακαβιάς, όπου στο ίδιο καζάνι βράζουν θέλεις ακραία νεοφιλελεύθερες, φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές, ουμανιστικές, εθνικιστικές ακόμη και του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Στα εθνικά θέματα η βασικότερη θέση που ξενίζει είναι το 62% που λέει ναι στο να στέλνονται κληρωτοί σε ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ, ενώ έως σήμερα αυτό ισχύει μόνον για μόνιμους αξιωματικούς και οπλίτες.

Ακόμη, ενώ το 54% λέει όχι στο ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, το 72% ζητάει να επιτευχθεί μορατόριουμ στο Αιγαίο. Με τι ανταλλάγματα άραγε;

Το 76% ζητάει λύση με βάση τις προτάσεις του ΟΗΕ στο Κυπριακό και το 86% δέχεται τον όρο Μακεδονία ως γεωγραφικό προσδιορισμό σε σύνθετη ονομασία των Σκοπίων.

Τα θέματα της εκπαίδευσης

Σε άλλα , αν εξαιρεθούν τα ζητήματα της εκπαίδευσης και ειδικότερα της ανώτατης όπου οι θέσεις είναι σαφείς και καθαρόαιμα φιλελεύθερες, υπάρχουν και άλλες που απλώς δεν έχουν λογική. Στο ερώτημα αν θα πρέπει να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές συμπληρώνεται ότι αυτό προφανώς θα έχει τελικό αποτέλεσμα τη μείωση και των συντάξεων. Και το 62%, είπε «ναι».

Σύγχυση στην πολιτική διακυβέρνηση

Η σύγχυση επιτείνεται στα ζητήματα της πολιτικής διακυβέρνησης. Τόσο οι ερωτήσεις αλλά κυρίως οι απαντήσεις αλλάζουν σαφέστατα εμμέσως και άναρχα το πολίτευμα, χωρίς να υπάρχει ολοκληρωμένη θέση και άποψη. Ίσα ίσα, ακριβώς το αντίθετο.

Συγκεκριμένο παράδειγμα οι ερωτήσεις 22, 24, 35 και 45.

Στην πρώτη (22) το 59% απαντά ναι στο ερώτημα αν πρέπει να υπάρξει κυβέρνηση ΕΕ με αυξημένες αρμοδιότητες στην Ελλάδα.

Στη δεύτερη (24) το 66% απαντά ναι στο ερώτημα αν πρέπει να δοθούν αυξημένες αρμοδιότητες στον πρόεδρο της Δημοκρατίας ακόμη και αν υπάρχει ενδεχόμενο σύγκρουσης με την κυβέρνηση, χωρίς παράλληλα να γίνεται λόγος για εκλογή του προέδρου από τον λαό.

Στην τρίτη (35) το 83% ζητά ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτών και υπουργών και στην ερώτηση 45 το 75% θέλει να μην διορίζονται σε κυβερνητικές θέσεις κομματικά στελέχη του κυβερνητικού κόμματος.

Και να προστεθεί σε όλα αυτά η πρώτη ερώτηση (από μόνη της η σειρά δίνει και το στίγμα της σοβαρότητας) όπου το 94% ζητά να γίνεται προσπάθεια ώστε οι βουλευτικές εκλογές να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Όμως, τι ακριβώς σημαίνει «προσπάθεια»;

Το καθαρό στίγμα

Βεβαίως, υπάρχει σειρά ερωτήσεων και απαντήσεων που δίνει ένα ξεκάθαρα προοδευτικό στίγμα, με ότι αυτό σημαίνει στην Ελλάδα του 2014, πολλές φορές και κόντρα σε αυτό που θεωρείται κοινή γνώμη.

Θέσεις, όπως το ηλεκτρονικό ονομαστικό εισιτήριο στα γήπεδα (94% ναι), καθιέρωση πολιτικού γάμου ανεξαρτήτως φύλου (83% ναι), δυνατότητα υιοθεσίας σε ομόφυλα ζευγάρια (48% ναι, έναντι 46% όχι), αποποινικοποίησης της χρήσης κάναβης (79% ναι), ανέγερση τζαμιών (86% ναι), απαγόρευση νομιμοποίησης αυθαιρέτων (76%), καύση νεκρών (93% ναι), πλήρης διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας (86% ναι) είναι μόλις ορισμένα από τα ζητήματα που ανοίγουν.

Προχειρότητα και διλήμματα

Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, όχι πολλές ευτυχώς, η διατύπωση των ερωτήσεων δίνει την αίσθηση της προχειρότητας. Παράδειγμα η ερώτηση 44 που κάνει λόγο για άδειες σε κρατούμενους που όμως όταν κυκλοφορούν έξω θα πρέπει να φοράνε περιβραχιόνιο για να ξεχωρίζουν. Ενδεχομένως εννοούν ηλεκτρονικό εντοπιστή, αλλά δεν παύουν να γράφουν περιβραχιόνιο δημιουργώντας συνειρμούς που προφανώς τους αδικούν.

Συνολικά, έχει ιδιαίτερη αξία να φανεί στο αμέσως επόμενο διάστημα το πως θα μπορέσει να χειριστεί ο κ. Θεοδωράκης και η ηγετική ομάδα του Ποταμιού θέσεις που θα έρχονται τελικά σε αντίθεση με τα όσα «ψήφισαν» οι σύνεδροι στην ιδρυτική διαδικασία του κόμματος, που αποτελεί ένα άτυπο καταστατικό χάρτη λειτουργίας του.

Μόνο ένα μικρό δείγμα αποτελεί η ουσιαστική απόρριψη από τους συνέδρους της θέσης που διατυπώνονται στα συμπεράσματα του συνεδρίου και υποστηρίζει ότι:

«Το καλό σχολείο δεν το κάνουν τα αναλυτικά προγράμματα του Υπουργείου, ούτε τα επίσημα σχολικά βιβλία, ούτε οι σπατάλες, ούτε οι κανόνες που ισχύουν το ίδιο στην Αθήνα και το Καστελόριζο. Το καλό σχολείο το κάνουν οι καλοί δάσκαλοι και οι καλοί διευθυντές. Αυτοί πρέπει να έχουν την κύρια ευθύνη για την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του σχολείου, ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών της περιοχής τους. »

Η απάντηση, όμως, στην ερώτηση 26 αν πρέπει το κάθε σχολείο να καθορίζει το περιεχόμενο των βιβλίων του είναι σαφέστατα αρνητική καθώς δεν την αποδέχεται το 78%.

Ακολουθούν και τα 50 γραφήματα με τις ακριβείς διατυπώσεις των ερωτήσεων και τις απαντήσεις τους.

1 από 48 < ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΟΜΕΝΗ > "]