Οταν το πολύ… IQ «χτυπάει» στον εγκέφαλο: Οι παρανοϊκές συνήθειες δέκα διάσημων ιδιοφυιών!

Εχουν σημαδέψει ανεξίτηλα τους χώρους όπου μεγαλούργησαν, φτάνοντας σε διαφορετικό επίπεδο διανόησης από τους κοινούς «θνητούς». Στο άκουσμα των ονομάτων τους το πρώτο επίθετο που μας έρχεται είναι το «ιδιοφυής», μήπως όμως αυτή η καθολική αναγνώριση αποτελεί μόνο τη μία όψη του νομίσματος;

Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης

Δεν είναι μύθος αλλά πραγματικότητα ότι πολλά από τα μεγάλα μυαλά της ανθρωπότητας είχαν ή έχουν τέτοιες ιδιοτροπίες που ξεκινούν από τα όρια της υπερβολής και φτάνουν σε αυτά της… παράνοιας.

Να είναι άραγε η ιδιοφυία τους αποτέλεσμα αυτών των παράξενων

ιδιορρυθμιών ή μήπως αυτές οι περίεργες συμπεριφορές πηγάζουν από την οξυδέρκεια τους; Εάν αισθάνεστε ότι η δημιουργικότητά σας θα χρειαζόταν μια μικρή ώθηση ίσως αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε κάτι από τα παρακάτω. Με δική σας βέβαια ευθύνη!

1 από 10 < ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΠΟΜΕΝΗ > Εντγκαρ Αλαν Πόε (1809 – 1849)

Οσο ζούσε ο περίφημος Αγγλος ποιητής, το έργο του θεωρούνταν τελείως ασύμβατο με τον αποδεκτό λογοτεχνικό κώδικα. Πολλές από τις ιστορίες του ήταν τόσο αιματηρές και νοσηρές που για τους περισσότερους ήταν και δυσανάγνωστες.

Ο πιο ιδιότροπος καλλιτέχνης στον τρόπο γραφής, χρησιμοποιούσε συνεχείς λωρίδες χαρτιού που συνδέονταν με βουλοκέρι για να αποτυπώσει το έργο του, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό έπαιζε η αγαπημένη του Κατερίνα. Η σύζυγος είπατε; Οχι βέβαια, το θηλυκό που αποκαλούσε ως «λογοτεχνικό κηδεμόνα» του ήταν η… τιγρέ γατούλα του.

Ονόρε ντε Μπαλζάκ (1799 – 1850)

Αν πιστεύετε ότι είστε εθισμένοι στον καφέ, τότε δεν υπάρχει… λέξη για να προσδιορίσει τη σχέση του Ονόρε Ντε Μπαλζάκ με το εν λόγω ρόφημα. Υπακούοντας στην εσωτερική ανάγκη του για δημιουργία – και στην εξωτερική ανάγκη εξόφλησης των μόνιμων χρεών του – ο κορυφαίος Γάλλος μυθιστοριογράφος εργαζόταν ακατάπαυστα γράφοντας όλη τη νύχτα και πίνοντας 20 με 30 φλιτζάνια δυνατό καφέ ημερησίως! Λέγεται δε ότι κατά τη συγγραφή του αριστουργήματος «Ανθρώπινη Κωμωδία» είχε φτάσει τις 50 κούπες προκειμένου να μένει ξύπνιος επί σειρά ημερών.

O Ντε Μπαλζάκ υπήρξε ένας από τους πολυγραφότερους συγγραφείς όλων των εποχών δημιουργώντας πάνω από 2.500 ηρώων μέσα από τα βιβλία του, έστω και αν πέθανε σε ηλικία μόλις 51 ετών.

Η αιτία θανάτου του αδιευκρίνιστη. Ανακοπή καρδιάς αναφέρουν ορισμένες πηγές, άλλες κάνουν λόγο για σύφιλη, όμως η… μπαλζακική μυθολογία τον θέλει φυσικά να πεθαίνει από υπερβολική δόση καφεΐνης.

Κάρολος Ντίκενς (1812 – 1870)

Ο μυθικός Αγγλος μυθιστοριογράφος της βικτωριανής εποχής ήταν ένας απίστευτα παραγωγικός συγγραφέας, διακρινόταν όμως και από μία πολύ μεγάλη ανασφάλεια. Σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός υπαλλήλου του δεν μπορούσε να λειτουργήσει αν ένιωθε ότι έστω και μία τρίχα του κεφαλιού του δεν ήταν στη θέση της! Για αυτό το λόγο είχε πάντα μία χτένα δίπλα του, την οποία χρησιμοποιούσε έως και εκατοντάδες φορές την ημέρα.

Θεωρείται επίσης ότι διακατεχόταν από μανιωδώς συγκεκριμένες απαιτήσεις σε ότι αφορούσε τη διευθέτηση της μελέτης του. Οι ειδικοί που έχουν αναλύσει τη ζωή και τα έργα του Ντίκενς έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έπασχε από μια ήπια μορφή ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, καθώς και επιληψίας.

Τόμας Εντισον (1847 – 1931)

Οι υποψήφιοι επιστημονικοί συνεργάτες του μεγάλου Αμερικανού εφευρέτη έπρεπε να περάσουν μια σκληρή δοκιμασία συνέντευξης, η οποία περιελάμβανε και την κατανάλωση μιας… σούπας. Ο έλεγχος σούπας του Έντισον τέσταρε αν οι εν δυνάμει υπάλληλοί του «ερευνούσαν» το φαγητό προτού το γευτούν. Οποιος έριχνε αλάτι στη σούπα πριν δοκιμάσει απορριπτόταν αυτόματα, ως κάποιος που ξεκινούσε την έρευνά του με πολλές υποθέσεις!

Ο εφευρέτης του ηλεκτρικού λαμπτήρα και του μικροφώνου μεταξύ άλλων ήταν επίσης ένα από τα μεγάλα μυαλά που θεωρούσαν… περιττή ανάγκη τον ύπνο. Συγκεκριμένα είχε υιοθετήσει έναν πολυφασικό κύκλο ύπνου, που ουσιαστικά τροφοδοτούσε τη δυνατότητα του να μένει περισσότερες ώρες ξύπνιος. Βάσει αυτής της μεθόδου το άτομο καταφεύγει σε πολύ λίγες (διακοπτόμενες) ώρες ξεκούρασης σε ένα 24ωρο με στόχο να αυξήσει την παραγωγικότητα του.

Φαίνεται όμως ότι μόνο κάποιοι προικισμένοι άνθρωποι μπορούν να την εφαρμόσουν, καθώς οι μελέτες έχουν δείξει ότι κατά κανόνα οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα!

Νίκολα Τέσλα (1856 - 1943)

Αν δεν υπήρχε ο Νίκολα Τέσλα η αντίληψη μας για την ηλεκτρική ενέργεια θα ήταν πιθανότατα χρόνια πίσω από αυτήν που τώρα απολαμβάνουμε. Ο Σερβοκροάτης φυσικός απέκτησε περισσότερα από 300 διπλώματα ευρεσιτεχνίας για εφευρέσεις όπως οι ηλεκτρομαγνήτες, το ραδιόφωνο, και ο κινητήρας εναλλασσόμενου ρεύματος.

Δούλευε όμως ακατάπαυστα και αυτό του στοίχισε αρκετά χρόνια δουλειάς και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να ονομαστεί «προσωπική ζωή». Εγινε διάσημος για την εργασιομανία του, δουλεύοντας σε καθημερινή βάση από τις 3 τα ξημερώματα έως το επόμενο βράδυ στις 11 με ένα μόνο μικρό διάλλειμα! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί μια διανοητική κατάρρευση στην ηλικία των 25 ετών. Υστερα από κάποια χρόνια παραγωγικής ύφεσης, επανήλθε… δριμύτερος και εργάστηκε για 38 συναπτά έτη σε αυστηρό, επίπονο, χρονοδιάγραμμα.

Ο Τέσλα δεν παντρεύτηκε ποτέ, παραμένοντας πιστός στα… αγαπημένα του περιστέρια. Είχε επίσης δύο μεγάλες αντιπάθειες, τις υπέρβαρες γυναίκες και τα κοσμήματα (ιδίως τα μαργαριτάρια).

Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879 – 1955)

«Διανοητικά αργός» και «ακοινώνητος» ήταν δύο από τους χαρακτηρισμούς που σύμφωνα με τον πατέρα του Άλμπερτ Αϊνστάιν είχαν αποδοθεί στο γιο του από ένα δάσκαλό του! Το σίγουρο είναι ότι ο θεωρούμενος ως μεγαλύτερος επιστήμονας του 20ου αιώνα ήταν στα πρώτα χρόνια της ζωής του δυσλεκτικός, κάτι που τον εμπόδισε να έχει καλές επιδόσεις στα πρώτα σχολικά χρόνια του.

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν έχει πει ότι η αργή ανάπτυξη του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες για να σκεφτεί κάποια από τα βασικά στοιχεία της ζωής, όπως το χώρο και το χρόνο. Η μεταφυσική διάσταση των δύο αυτών εννοιών, η περιέργεια και η φαντασία του οδήγησαν τελικά στις μεγάλες ανακαλύψεις του, με κορύφωση τη θεωρία της σχετικότητας. Ο άνθρωπος που σύμφωνα με τον ίδιο δάσκαλο «παρέπαιε πάντα σε ανόητα όνειρα» πίστευε ότι «η λογική μας πηγαίνει μόνο από το Α έως το Β, ενώ αντίθετα η φαντασία παντού…».

Οσο τρανός και αν έγινε όμως, ποτέ δεν απαλλάχτηκε από τις παλιές… περίεργες συνήθειες του. Όπως έχει αναφέρει ο σοφέρ του κάποτε άρπαξε μια ακρίδα από το έδαφος και την έφαγε, ενώ του άρεσε να παίζει βιολί σε εκδρομές παρατήρησης… πουλιών, κάτι που τον συγκινούσε μέχρι δακρύων…

Αγκάθα Κρίστι (1890 – 1976)

Εγραψε 66 αστυνομικά μυθιστορήματα και 14 συλλογές διηγημάτων, αλλά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν δημιουργήθηκε πάνω σε ένα γραφείο. Για την ακρίβεια, η Αγκάθα Κρίστι δεν είχε ποτέ γραφείο! Το Orient Express το έγραψε για παράδειγμα στο εικονιζόμενο δωμάτιο ξενοδοχείου.

Δεν έγραφε για να γράψει, αλλά μόνο όταν είχε διάθεση, ξαπλωμένη συχνά στην κρεβατοκάμαρά της, ή καθισμένη στην κουζίνα της. Η συγγραφή ενός βιβλίου της ήταν αποσπασματική και χωρίς ειρμό, αρκετές φορές ξεκινούσε χωρίς να έχει βρει πιλότο. Συνήθως άρχιζε με τις λεπτομέρειες των σκηνών δολοφονίας προτού συνεχίσει.

Ζίγκμουντ Φρόιντ (1856 - 1939)

Ο άνθρωπος που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι ψυχολόγοι προσέγγιζαν το ανθρώπινο μυαλό προσδίδοντας διορατικότητα στο υποσυνείδητο, έπαθε κατάθλιψη όταν χρειάστηκε να… αλλάξει μια θανάσιμη ασθένεια. Ο εθισμός του στη νικοτίνη είχε ως αποτέλεσμα να ανακαλύψει έναν καρκινώδη όγκο στον ουρανίσκο του, τον οποίο και αφαίρεσε όταν ήταν 67 ετών. Ακολούθησαν πρόσθετες θεραπείες και άλλες τριάντα δύο εγχειρήσεις, στις οποίες υποβλήθηκε μέχρι το θάνατό του, υποφέροντας για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια από υποτροπές της κατάστασής του και γενική καταπόνηση!

Όταν ένας στενός φίλος του, γιατρός, τον προειδοποίησε ότι το κάπνισμα πούρων σε όλη τη διάρκεια της ημέρας θα του προκαλούσε μια επικίνδυνη καρδιακή αρρυθμία, ο Φρόιντ έκανε τη μοναδική – αποτυχημένη – απόπειρα να κόψει το κάπνισμα. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας υπέφερε από σοβαρή κατάθλιψη, την οποία περιέγραψε ως εξής: «Λίγο μετά τη διακοπή του καπνίσματος προέκυψε μια σοβαρή πάθηση της καρδιάς, χειρότερη από ότι είχα υποστεί ενώ ήμουν καπνιστής… και μαζί της μια καταπίεση της διάθεσης, στην οποία οι εικόνες του θανάτου και οι σκηνές αποχαιρετισμού επαναλαμβάνονται ως οι πιο συνήθεις φαντασιώσεις…»

Ο διαπρεπής Αυστριακός ψυχίατρος υπήρξε επίσης λάτρης της κοκαΐνης, την οποία δοκίμασε πειραματικά όταν έπασχε από κατάθλιψη. Εχει γράψει μάλιστα και βιβλίο με τον τίτλο «Cocaine Papers» («Χαρτιά Κοκαΐνης», το οποίο χαρακτήρισε ως «ένα τραγούδι επαίνου για αυτή τη μαγική ουσία»!

Γιοσίρο Νακαμάτσου (1928 - )

Συνιστά μια καλτ προσωπικότητα της Ιαπωνίας, με περισσότερες από 3.400 πατέντες στο ενεργητικό του. Με σπουδαιότερο επίτευγμα την εφεύρεση της δισκέτας, ο Δρ. Νάκαματς – όπως επιθυμεί να τον αποκαλούν – είναι ο μοναδικός εφευρέτης ο οποίος έχει λανσάρει 16 πατέντες για την IBM.

Ποιο είναι το μυστικό της οξύνοιας του; Το υποβρύχιο… μαρτύριο. Συνηθίζει να παραμένει μέχρι… ασφυξίας κάτω από το νερό υποστηρίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο γεννάει τις ιδέες για τις εφευρέσεις του! «Στο σημείο μηδέν – πέντε δευτερόλεπτα πριν από το θάνατο συλλαμβάνω την επόμενη εφεύρεση μου. Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα μου έρχονται οι ιδέες κάτω από το νερό. Τη διαφορά κάνει το οξυγόνο, που δεν είναι το καταλληλότερο για νέα πράγματα κι εφευρέσεις. Η έλλειψή του με κάνει πιο δημιουργικό», δηλώνει ο… τρελός επιστήμονας!

Ισχυρίζεται παράλληλα ότι ύστερα από επίμονη μελέτη και μακροχρόνια έρευνα διάρκειας 35 ετών γνωρίζει τον τρόπο ώστε να εξαντλήσει ο άνθρωπος τα όρια μακροζωίας. Τα προσδιορίζει στα… 144 χρόνια, έχοντας καταλήξει σε κάποια περίεργα συμπεράσματα, όπως τη χρησιμότητα του ενός (μόνο) γεύματος την ημέρα και την παντελή αποστροφή του joking ως επιβλαβές…

Στίβεν Κινγκ (1947 - )

Είναι ένας από τους μεγάλους σύγχρονους συγγραφείς που έχει διατυπώσει και δημοσιεύσει μια σειρά από οδηγίες – κανόνες προς επίδοξους λογοτέχνες. Η πιο περίεργη μάλλον απ’ αυτές, την οποία τηρεί ευλαβικά και στα βιβλία του, είναι η σχολαστική αποφυγή των επιρρημάτων.

«Τα επιρρήματα εφευρέθηκαν για έναν συγγραφέα χωρίς τόλμη και φαντασία. Το επίρρημα δεν είναι φίλος σου. Σκέψου τη φράση: “Έκλεισε την πόρτα αποφασιστικά”. Δεν είναι και τόσο χάλια, όμως αναρωτήσου αν το “αποφασιστικά” έχει όντως θέση στην πρόταση. Σχετίζεται με το νόημα; Διαφωτίζει κάτι ή συγκινεί ως προς την προηγούμενη φράση σου; Λέει κυριολεκτικά πώς έκλεισε την πόρτα; Κι αν μας το λέει η προηγούμενη πρόταση, μήπως το “αποφασιστικά” είναι απλώς ακόμα μια λέξη, άρα περιττή;

Στο βιβλίο «Απομνημονεύματα του σκάφους» με θέμα τη συγγραφή ο μετρ των best seller αναφέρει «ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι… στρωμένος με επιρρήματα και εγώ θα το φωνάζω από τις στέγες». Εχει υποστηρίξει επίσης ότι το να γράφει 2.000 λέξεις άνευ επιρρημάτων σε καθημερινή βάση – ακόμα και στις διακοπές του – είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του!

The post Οταν το πολύ… IQ «χτυπάει» στον εγκέφαλο: Οι παρανοϊκές συνήθειες δέκα διάσημων ιδιοφυιών! appeared first on KoolNews.