ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ: Από πολυαναμενόμενο σε απαξιωμένο

Ήταν κάποτε ένα σπουδαίο παιχνίδι. Που το περιμέναμε και συζητούσαμε γι’ αυτό για όλους τους σωστούς λόγους. Μόνο που τώρα είναι κενό νοήματος, σαν δορυφόρους δίχως πυρήνα, και η αναμονή για την Κυριακή από τυπική έως αδιάφορη.

Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης

Βαστάμε οι ποδοσφαιρόφιλοι, είναι η αλήθεια, σε πείσμα του καιρού. Προσπαθούμε τουλάχιστον. Οι επαγγελματίες αθλητικογράφοι κάνουν παν τι δυνατόν να διατηρήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον ενός περιβάλλοντος που αδειάζει από περιεχόμενο μέρα με τη μέρα. Γράφουν

συνέχεια, καθημερινά. Ό,τι μπορούν, ό,τι ξέρουν, ακόμα κι ό,τι δεν ξέρουν ή ξέρουν ελάχιστα γι’ αυτό πασχίζουν να το μετασχηματίσουν σε κάτι που να διαβάζεται. Οι του Ολυμπιακού ταγμένοι στην αποθέωση της φετινής ομάδας, στα ρεκόρ, στα «σχέδια» (που πάντα εμφανίζονται ως δια μαγείας όταν η επικαιρότητα είναι πιο στεγνή κι από γλώσσα πεζοπόρου στη Σαχάρα), στις «εσωτερικές μεταγραφές» και πάει λέγοντας. Οι του ΠΑΟΚ πάλι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις -κατά τους ίδιους- αλλοπρόσαλλες κινήσεις του Ιβάν Σαββίδη και να βρουν νόημα σε πράγματα που δεν κατανοούν ή τους ξενίζουν ή τους ξεβολεύουν, διατηρώντας πάντα βέβαια την ΠΑΟΚ-οφροσύνη στα ανώτερα επιτρεπτά επίπεδα για την πόλη και τον κόσμο της ομάδας. Ειδικά όταν τα αποτελέσματα ή η αγωνιστική εικόνα δεν βοηθούν να επικεντρωθείς με θετικό τρόπο σ’ αυτά, όπως συμβαίνει φέτος.

Γνωστά αυτά. Για να τα πούμε και με αριθμούς, 30-35.000 άνθρωποι αγοράζουν πλέον αθλητικές εφημερίδες, περίπου άλλοι τόσοι ή λίγοι περισσότεροι ακούνε ραδιόφωνο και ασχολούνται πραγματικά και όχι ως pastime με την μπάλα (στην Αθήνα αυτό, στη Θεσσαλονίκη μαθαίνω ότι έχει πέσει γενική καταχνιά και μια πόλη που κάποτε ζούσε και ανέπνεε για τον ΠΑΟΚ, τώρα τον έχει γράψει ως επί το πλείστον στα «μέζεά» της) και -φυσικά- το φαινόμενο επεκτείνεται και στα αθλητικά σάιτς. Εκεί μπαίνει μεν περισσότερος κόσμος, αλλά το κάνει περισσότερο από συνήθεια παρά από ουσιώδες ενδιαφέρον. Η ποιότητα, άλλωστε, της ενασχόλησης των συγκεκριμένων με την Superleague βρίσκεται σε δημόσια θέα, στα σχόλια των κειμένων.

Κι αυτά γνωστά. Ο καταλύτης στην αντι-κλιμάκωση της συγκεκριμένης χημικής αντίδρασης είναι η φετινή πορεία των ομάδων και τα κίνητρα που αυτή έχει διαμορφώσει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ναι, εννοείται ότι «ένα ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ είναι πάντα ένα ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ» (επιχειρηματάρα, όχι αστεία...) αλλά εδώ που είμαστε το παιχνίδι δείχνει να στερείται περιεχομένου. Ο ΟΣΦΠ είναι σαφώς καλύτερος και ποιοτικότερος, σοβαρό κίνητρο δεν έχει μια και το πρωτάθλημα έχει λήξει από τον Νοέμβριο, το ματς με την Άντερλεχτ έρχεται οπότε οι παίκτες θα προσέχουν όσο να ‘ναι τις κόντρες, άντε τώρα να πείσεις τον Ιντέγε ότι πρέπει «να τα δώσει όλα». Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει ελπίζοντας να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες (ήττα με 1-0 σημαίνει αυτό, να έχει κάνει 1-2 καθαρές ευκαιρίες και ο διαιτητής να μην του έχει δώσει ένα πέναλτι), με προπονητή που στα μάτια των παικτών είναι πλέον αναλώσιμος, με νέο πρόεδρο έναν Σλοβάκο πρώην διαιτητή και με ηθικό στα Τάρταρα. Τι «ζουμί» μπορεί να έχει ένα τέτοιο ματς; Τι καρδιοχτύπι μπορεί να προκαλέσει; Ήδη η κουβέντα έχει πάει στο παρα-ποδοσφαιρικό κομμάτι, με τα δημοσιεύματα για τον Δημητρόπουλο, αλλά... και που αλλού να πάει; Όλοι οι εμπλεκόμενοι ξέρουν ότι η «ψυχή» του παιχνιδιού δεν έχει την ουσία άλλων ετών, δεν προκαλεί γνήσια προσμονή όπως σε άλλες εποχές, όχι και τόσο μακρινές.

Θεμιτά τα δημοσιογραφικά σαλπίσματα για «νέα ξεκινήματα» και οι προεδρικές παραινέσεις για «κατατρόπωση του αντιπάλου». Αναμενόμενα τα «μπε-φαπ» στα οπαδικά φόρα και η προσπάθεια δημιουργίας συγκινησιακής φόρτισης με τα αφιερώματα σε παλιότερες αναμετρήσεις. Τι να τα κάνεις, όμως, όταν αυτό που κάποτε ήταν δυνατή φωνή, τώρα ακούγεται σαν μακρινός αντίλαλος που σβήνει; Για πόσο ακόμα θα προσπαθούμε να ψάχνουμε για σώμα σ’ ένα πουκάμισο αδειανό;

The post ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ: Από πολυαναμενόμενο σε απαξιωμένο appeared first on KoolNews.