Ολυμπιακός: Βγαίνει έτσι η δουλειά παιδιά…; – Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

;

Το να κάνεις προβλέψεις για το πως θα πάει μια ομάδα μπορεί να σε εκθέσει ανεπανόρθωτα. Αυτό είχα πάθει το Νοέμβριο του 2011 όταν έβλεπα την χειρότερη ομάδα του Ολυμπιακού, με Ίβκοβιτς, να παίζει ένα μπάσκετ για γέλια. Έγραψα λοιπόν ένα περισπούδαστο άρθρο, στο οποίο έλεγα με λίγα λόγια ότι αυτό δεν ήταν ομάδα, αλλά τσίρκο. Σε έξι μήνες αυτή η ομάδα πήρε Ευρωπαϊκό και ελληνικό πρωτάθλημα. Όχι, δεν ξεχνάω...

Δεν ήταν αυτή η ομάδα. Οι Αγγελόπουλοι και ο Ίβκοβιτς βλέποντας την τρύπα του όζοντος,

πήραν δύο παιχταράδες. Το ιπτάμενο τείχος Ντόρσεϊ και τον υπέροχο κύριο Λο. Έτζασε με συνοπτικές διαδικασίες τον Ματ Χάουαρντ και τον Κέιλιν Λούκας. Ο Ολυμπιακός αναγεννήθηκε. Πάνω σε εκείνα τα πρότυπα στήθηκε μια υπέροχη ομάδα που κυριάρχησε αυτά τα τέσσερα χρόνια.

Για να αρχίσω από την περιφέρεια, με απλά λόγια, ο Ολυμπιακός είχε τρεις παίχτες που και σκόραραν και είχαν εγκέφαλο στις ασίστ. Και το Σπανούλη και τον Σλούκα και τον Λο. Στο δρόμο χάθηκε ο Λο, δυστυχώς λόγω τραυματισμών, και τέτοιου είδους παίχτης δεν ξαναβρέθηκε. Έφτανε (;) η τριπλέτα Μάντζαρη, Σλούκα και φυσικά Σπανούλη για να βγάλει τα κάστανα από κει και μετά. Ο Λαφαγιέτ δεν κόλλησε. Αλλά μπροστά σε αυτά που δείχνει μέχρι στιγμής ο Στρόμπερι, μακάρι να έπαιζε ο Λαφαγιέτ. Θα είχε βάλει 4-5 τρίποντα από τα 12 χαμένα (0/12) του Στρόμπερι σε αυτά τα τέσσερα ματς. Και θα μπορούσε να πάρει και ένα από τα δύο ματς με τον Παναθηναϊκό.

Βέβαια όλοι οι μπασκετικοί λένε ότι είναι πολύ καλός παίχτης σε μερικά, ψηλός, με άλμα και καλή στατιστική πέρσι στην Τουρκία (38% στα τρίποντα και 47% στα δίποντα). Οι Τούρκοι μπασκετικοί φίλοι μου όμως μου λένε ότι αυτός δεν έπαιζε 1-2, αλλά 2-3αρο. Είναι σαφής η αδυναμία του να δημιουργήσει παιχνίδι. Είναι βαρύς στην κίνηση στην ρακέτα. Όπως βαρύς και άκαμπτος φαίνεται μέχρι στιγμής και ο Χάκετ.

Τον Χάκετ πάντα τον φοβόμουν όταν παίζαμε με τους Ιταλούς (Σιένα, Αρμάνι). Όμως εδώ σε εμάς μοιάζει κομπλαρισμένος, σαν ψάρι έξω από το νερό. Εκεί που όλοι συζητάγανε πόσο απερίσκεπτος και ζαμανφουτιστής είναι, έχουμε φτάσει στην αντίπερα όχθη, να φοβάται να σουτάρει ελεύθερος από τα 4 μέτρα! Είναι το αντίτιμο που πληρώνει για να δείξει χαρακτήρα σε μια δουλεμένη ομάδα. Το έχει ξεχάσει από την εποχή της Σιένα, όπου και πειθαρχημένος ήταν και στα πρώτα βιολιά.

Όπως και να έχει, αν αυτούς τους θεωρήσουμε περιφερειακούς που βάζουν και μοιράζουν, ο Ολυμπιακός θα έχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Ακόμα κι αν στρώσουν και οι δύο. Κατά τη γνώμη μου η ομάδα δεν μπορεί να στηρίζεται στην καλή μέρα του Σπανούλη. Τον άνθρωπο τον κυνηγάνε δύο και τρεις παίχτες συνέχεια, και δεν μπορεί τελικά από την περιφέρεια να μην υπάρχει ένας δεύτερος γκαρντ που να μπορεί να τορπιλίσει την αντίπαλη άμυνα είτε με εύκολο τρίποντο είτε με drive. Ο Μάντζαρης έχει άλλα προσόντα. Δεν είναι σκόρερ. Η έλλειψη του τρίτου δημιουργικού παίχτη και σκόρερ φάνηκε και τα δύο τελευταία χρόνια, όπου υπήρχε και ο Σλούκας, από την ώρα που έφυγε ο Λο. Άσε που και ο Λο και ο Σλούκας έπαιρναν απάνω τους το βάρος σε κρίσιμες στιγμές. Τώρα ο μόνος από τον οποίο κινδυνεύεις στην περιφέρεια, είναι ο Λοτζέσκι. Ευτυχώς φαίνεται να έρχεται με φόρα και ο Παπαπέτρου, καλά να είναι το παιδί. Ένα τριάρι που και σκοτώνει από μακριά και drive κάνει, που δεν έκανε π.χ. ο Παπανικολάου. Αλλά έτσι δεν πας μακριά.

Η άλλη «τρύπα» είναι στη θέση 4. Εγώ πιστεύω ότι ο Αγραβάνης θα γίνει καλός παίχτης και ήδη το έχει δείξει. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτός πίσω από τον Πρίντεζη. Ούτε με σφαίρες. Ο Τσαϊρέλης είναι αλλαγή για ελληνικό πρωτάθλημα, μην κοροϊδευόμαστε. Τα τελευταία χρόνια, στην Ευρώπη την διαφορά την κάνουν τα καλά 4άρια (βλ. Πρίντεζη, Μπιέλιτσα, Βέσελι) που και σουτάρουν και μαζεύουν ριμπάουντ. Ο Πρίντεζης για μένα είναι φαινόμενο. Το παλικάρι κάθε χρόνο προσθέτει και κάτι στο παιχνίδι του. Δεν παίζεται, δουλεύει σαν σκύλος και καλυτερεύει συνέχεια.

Εγώ πιστεύω ότι συνολικά αυτός είναι το καλύτερο 4αρι στην Ευρώπη, τώρα που έφυγε κι ο Μπιέλιτσα. Ή θα του βγει η γλώσσα και θα τα φτύσει παίζοντας συνέχεια, ή θα λείψει από κάποιο τραυματισμό και θα κλαίμε με μαύρο δάκρυ. Εσείς τι λέτε, δεν λείπει ακόμα και ο Πετγουέι που θα κατέβαζε 5-6 ριμπάουντ τουλάχιστον; Ιδιαίτερα τις μέρες που ο Αγραβάνης αναγκάζεται να παίξει και σέντερ.

Αυτές βέβαια είναι απόψεις ενός επαγγελματία... θεατή. Δεν είμαι προπονητής και σίγουρα ο Σφαιρόπουλος τα ξέρει καλύτερα από μένα. Αλλά διαβάζοντας τον Τύπο, βλέπω ότι είμαστε πολλοί της ίδιας άποψης τελικά. Στα ντεσαβαντάζ του Ολυμπιακού θα έβαζα και το νεαρό της ηλικίας, άρα και την απειρία, του Γιανγκ και του Μιλουτίνοφ. Τα σέντερ ψήνονται με τα χρόνια. Ο Γιανγκ δείχνει πυραυλοκίνητος, αλλά με ενθουσιασμό που του μπλέκει τα πόδια του ώρες-ώρες στην επίθεση.

Τον Μιλουτίνοφ για να τον διαλέξει ο Πόποβιτς στους Σπερς και να τον στείλει για 3 χρόνια φροντιστήριο στον Ολυμπιακό προφανώς έχει δει μεγάλα προσόντα. Αλλά όταν γίνουν και οι δύο 25 θα παίζουν σε άλλη ομάδα και σε άλλη ήπειρο μάλλον... Μέχρι τώρα έλειπε ο Χάντερ, κι αυτό βέβαια έπαιξε σημαντικό ρόλο για τις δύο ήττες. Αλλά έτσι είναι το μπάσκετ, όλο και κάποιος θα λείπει. Το θέμα είναι τι έχεις από πίσω. Κάθε χρόνο και σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό έχεις 4-5 μεγάλες απουσίες μες στη χρονιά, χώρια οι μικροτραυματισμοί.

Εγώ στην πλάκα σκέφτομαι να μην πάω Τήνο, αλλά στη Σύρο, απ΄όπου είναι ο Πρίντεζης, να ανάβω κανά κερί.

Όπως και να 'ναι είναι αρχή σεζόν και οι εξελίξεις μπορεί να κάνουν ρόμπα τις εκτιμήσεις μας. Απλά επισημαίνω ότι ο τρόπος που έχει μάθει να παίζει ο Ολυμπιακός με τα χρόνια, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί πια με τους παίχτες που έχει. Τελεία και παύλα. Εδώ δεν σηκώνω κουβέντα. Εκτός κι αν όπως ακούγεται, προχωρήσει σε κάποιες αλλαγές. Αν ο Σφαιρόπουλος εφεύρει άλλο τρόπο με το παρόν υλικό, μαγκιά του.

Άλλωστε αυτή είναι η δουλειά του. Προς το παρόν ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να φτάσει τους 70 πόντους. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τα τελευταία χρόνια, γιατί ο Ολυμπιακός δεν έχει χτυπήσει (πλην της αποτυχημένης προσπάθειας με Ντιλέινι) έναν δεύτερο σκόρερ δίπλα στο Σπανούλη. Όπως ξέρετε έχω μεγάλη αγάπη και εκτίμηση στον Βασίλη, αλλά ούτε ο Τζόρνταν δεν έφτανε για να καθαρίσει ένα παιχνίδι ως σκόρερ. Είχε δυο τρεις που έβαζαν και περισσότερα από αυτόν, στα απαιτητικά ματς, που ο Μάικλ «κόμπλαρε» σαν άνθρωπος.

Όταν πια γνωρίζουν τον τρόπο που παίζει, είναι σαφές ότι όλες οι άμυνες θα κεντράρουν απάνω του. Και ο ίδιος μεγαλώνει σιγά σιγά. Και δεν είναι και ο Ελ Σιντ να νικάει τους βαρβάρους και νεκρός καβάλα στ’ άλογο. Δεν θα ήταν εκτός πλάνου και υποτιμητικό να πάρει και έναν δεύτερο δολοφόνο στην περιφέρεια ο Ολυμπιακός. Δεν θα γινόταν αρχηγός... Τον Σπανούλη θα ξέδενε. Όπως παίζει προς το παρόν καλύτερα ο Διαμαντίδης, απ΄ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια που φαινόταν σαν κουρασμένος απόστρατος, με την ύπαρξη του Καλάθη που τραβάει το κουπί. So simple...

Υ.Γ. Να πω και μια μαλακία; Αν στη θέση του Στρόμπερι παίρναν ένα δημιουργικό και σκόρερ παίχτη τύπου Ντιλέινι, δε θα χώραγε σε τριατοτέσσαρο ο Παπανικολάου; Όταν ο Λοτζέσκι μπορεί να παίξει δυοτρίαρο; Λέω τώρα σαν άσχετος...

Υ.Γ.2: Άλλο άσχετο που μου κάνει σχετικό. Είδες πόσο καλό είναι ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο να έχει δύο γαμάτα 10άρια (Τσόρι, Φορτούνη) και 4 (!!!) σφαιράτα εξτρέμ... (Πάρντο, Ντουρμάζ, Σεμπά, Ερνάνι);

Υ.Γ.3: Μπορεί να χαλάστηκα για τις δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν έπαθα και κολούμπρα, 21 Οκτωβρίου. Δεν είδα και κανένα Παναθηναϊκό να τρομάξω. Απλά ο Ολυμπιακός ήταν πιο κακός από τον Παναθηναϊκό. Ο δεύτερος δείχνει και είναι καλύτερος από πέρσι, παρότι μέχρι τον Δεκέμβρη οι οπαδοί του ήταν σε ντελίριο, μετά τη νίκη στο κύπελλο, τους 27 πόντους στη Φενέρ και τους 18 πόντους στην Αρμάνι. Στο μπάσκετ ισχύει αυτό που μια ζωή λέγαμε στο Βόλο: πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Οι ομάδες θα δείχνουν ποιες είναι στην πραγματικότητα από Φλεβάρη και μετά.

The post Ολυμπιακός: Βγαίνει έτσι η δουλειά παιδιά…; – Από τον Πέτρο Κωστόπουλο appeared first on KoolNews.