Οι κριτές, ο κόσμος και οι συγγενείς…

Ένα σόου όπως το “DOI” γίνεται για να διασκεδάσει ο κόσμος σπίτι του, να δει ένα ωραίο θέαμα. Όχι για να ευνοηθούν κάποιοι έναντι άλλων…

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Είναι η τρίτη χρονιά που ασχολούμαι σαν κριτής με κάποιο διαγωνιστικό σόου στην τηλεόραση. Τα ‘χω δει όλα που λένε. Αλλά ακόμα και τώρα δεν μπορώ να ερμηνεύσω όλα τα φαινόμενα. Βασικά ο κριτής έχει τη δική του άποψη. Και όσο πιο ειδικός είναι, τόσο πιο ολοκληρωμένη άποψη έχει για τα πράγματα. Εγώ π.χ μετά από 25 χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική με θεωρούσα πολύ πιο «ειδικό» για το “Greek Idol” απ’ ότι για το “Dancing” στο

οποίο πιο πολύ με θεωρώ σαν έναν τηλεθεατή του καναπέ (έχοντας κάνεις απλώς μερικά ταχύρυθμα μαθήματα το τελευταίο δίμηνο μέσα από DVD ολοκληρωμένων εκπομπών και σόου αλλά και μέσω του youtube).

Δεν παύω βέβαια να εντυπωσιάζομαι από κινήσεις και φιγούρες που ο κύριος Κωστάλας θα τις θεωρούσε μπανάλ. Διότι, είναι σαφές ότι σε αυτά τα σόου δεν παίζει μόνο ρόλο η τεχνική αρτιότητα στην κρίση σου αλλά και η παρουσίαση. Το θεατρικό του πράγματος και της εκτέλεσης. Λίγο ή πολύ στην κριτική επιτροπή του DOI βρισκόμαστε σχετικά κοντά στις εκτιμήσεις μας για αυτό που βλέπουμε. Ασχέτως βαθμού γνώσεων.

Πάνω απ’ όλα δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να αδικήσουμε ανθρώπους, αν και αυτό είναι κάτι που δεν περνάει πάντα από το χέρι μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι την Κυριακή, μετά την πρώτη performance το κοινό έστειλε την Πάμελα από τη δεύτερη θέσης της γενικής κατάταξης σε εκείνη της υποψήφιας προς αποχώρηση. Από την προηγούμενη εμπειρία μου έχω καταλάβει ότι ο κόσμος ψηφίζει με άλλα εντελώς κριτήρια από ότι ψηφίζει μια κριτική επιτροπή. Ειλικρινά δεν ξέρω με ποια. Νομίζω όμως ότι παίζει μεγάλο ρόλο η συμπάθεια που βγάζουν κάποιοι άνθρωποι, όπως  ρόλο παίζει η ηλικία των ψηφοφόρων και πολλές φορές ακόμα και το φύλο τους.

Όπως και να ‘χει η απόσταση που διένυσε η Πάμελα από την δεύτερη έως την τελευταία θέση παραμένει ομολογουμένως μεγάλη. Δεν μπορώ να αποκωδικοποιήσω τους λόγους αυτής της «κατρακύλας» στην προτίμηση του κοινού, γιατί ταυτόχρονα την βρίσκω μια πολύ συμπαθητική και αθώα παρουσία. Το σόου, όμως, κατ’ ουσία ανήκει τελικά στον κόσμο. Αυτός καθορίζει ποιον θέλει να δει και ποιον όχι.

Ας πούμε, ούτε η Σάγια έπρεπε να βρεθεί σε αυτή τη θέση, αφού υπήρχαν τουλάχιστον τρία ζευγάρια που ήταν χειρότερα, έλα όμως βρέθηκε κι αυτή στον τάκο. Για το μόνο που είμαι σίγουρος πάντως είναι το εξής: Είναι σκληρή η θέση του κριτή, κυρίως εκείνου που αποφασίζει τελευταίος. Τρώει μετά όλη τη γκρίνια και τη διαμαρτυρία. Λέω τη επόμενη φορά να ψηφίσω πρώτος για να ξαλαφρώσω λίγο.

Υπάρχει, βέβαια, και κάτι που δεν καταλαβαίνω –έστω κι αν και κατά βάθος το καταλαβαίνω. Αναφέρομαι στις αντιδράσεις που έχουν σε τέτοια παιχνίδια πολλοί συγγενείς των παιδιών που συμμετέχουν. Εντάξει, δεν λέω υπάρχει μια κάποια  στεναχώρια όταν φεύγουν δικά τους άτομα, όμως στο φινάλε πρόκειται για ένα παιχνίδι. Ουδείς θα κάνει καριέρα στην Ελλάδα στο ice skating. Εδώ μετά β