Οι κόκκινοι θριαμβευτές και η «σαλάτα του ΣΕΦ»

Μπορούμε έστω και μια φορά να κάνουμε μπασκετική κουβέντα, χωρίς άναρθρες κραυγές, προσβολές, ειρωνείες, «πελάτες», «εξοχικά», «κότες», «λαγούς», «δυναστείες» και παραπομπές σε αντρικά μόρια; Ας το προσπαθήσουμε τουλάχιστον, για να δούμε τι ήταν όλα αυτά που είδαμε το βράδυ της Δευτέρας στο ΣΕΦ.

Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης

- Το πρώτο ημίχρονο του Ολυμπιακού, είναι ίσως το καλύτερο που έχω δει από τον Ολυμπιακό

σε άμυνα και επίθεση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είναι το ημίχρονο «γεννάνε και τα κοκόρια μου», όπου όλοι τα έβαζαν όλα στην επίθεση και ταυτόχρονα η ομάδα έπαιζε εξαιρετική άμυνα. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η αστοχία των «πράσινων» από την περιφέρεια (όταν νιώθεις ότι δεν κινδυνεύεις από την περιφέρεια, κλείνεις μέσα στη ρακέτα και ουσιαστικά απενεργοποιείς τη θεωρητική υπεροπλία του αντιπάλου σου κοντά στο καλάθι), η κακή βραδιά του Καλάθη τόσο εκτελεστικά όσο και οργανωτικά, οι αργές επιστροφές των παικτών του Παναθηναϊκού που έδιναν την ευκαιρία στους γηπεδούχους να χτυπούν άλλοτε σε πρωτεύοντα αιφνιδιασμό, άλλοτε σε δευτερεύοντα κι άλλοτε σε κατάσταση γενικότερης αμυντικής ανισορροπίας. Αλλά κυρίως όλα αυτά που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο, είναι προϊόν της εξαιρετικής απόδοσης των γηπεδούχων.

- Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς πιάστηκε αδιάβαστος για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις ενός τέτοιου ματς. Εμφάνισε στο παρκέ μια πεντάδα που δεν έχει ξαναξεκινήσει ματς, δεν έδειξε να έχει τρόπο να φρενάρει τον αντίπαλο ή να βρει λύσεις σε άμυνα και επίθεση, δεν εκμεταλλεύτηκε κανένα από τα – θεωρητικά – πλεονεκτήματα της ομάδας. Ευτύχησε όμως να μαζέψουν οι παίκτες του την τεράστια διαφορά του πρώτου μέρους και παράλληλα γλίτωσε και την «επιτροπή υποδοχής» που θα περίμενε την ομάδα μετά τον αγώνα και την απόλυση, που θεωρώ σχεδόν σίγουρη αν το ματς τελείωνε με 30-35 πόντους διαφορά.

- Το ότι δεν κάνει ο Κούζμιτς και ο Πάβλοβιτς, δεν φάνηκε σ' αυτό το ματς. «Φωνάζει» από την αρχή της σεζόν. Έχουμε ξαναπεί για τις κακοτεχνίες και τις κακοφτιαξιές αυτής της ομάδας, που έχει τρεις ψηλούς με παρόμοια χαρακτηριστικά και αργά πόδια, ευάλωτους στο πικ-εν-ρολ και με μεγάλη δυσκολία στο μαρκάρισμα των αντίπαλων ημίψηλων – ψηλών και της λείπει ένα ασόδυο που να μπορεί να βάλει τη μπάλα στο καλάθι και να δώσει ανάσες σε Διαμαντίδη – Καλάθη.

- Ο Μιλουτίνοφ πήγε εξαιρετικά στο ματς, όπου πάντως είχε κι ένα επιπλέον κίνητρο (να δείξει στον προπονητή του στην Εθνική ότι αξίζει περισσότερες ευκαιρίες και μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής). Αλλά παραμένει ρίσκο για τον Ολυμπιακό να πορευτεί με δίδυμο ψηλών Χάντερ – Μιλουτίνοφ, με τεσσαροπεντάρι τον Αγραβάνη και με Παπαπέτρου – Παπανικολάου να παίζουν αρκετά στο «4». Όχι στην Ελλάδα φυσικά, αλλά στην Ευρωλίγκα.

- Ο Χάκετ είναι καλός παίκτης, όπως και ο Στρόμπερι και ο Αθηναίου, αλλά το να είναι και οι τρεις αυτοί παίκτες σε τέτοια βραδιά ταυτόχρονα και να μην χάνουν σουτ, είναι κάτι που δεν θα συμβαίνει κάθε βράδυ. Το λέω για τους φίλους του Ολυμπιακού που πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα βλέπουν από δω και πέρα σε κάθε αγώνα.

- Δηλαδή πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν ο Χαραλαμπόπουλος έπαιρνε τα λεπτά συμμετοχής του Πάβλοβιτς και ο Παπαγιάννης του Κούζμιτς;

- Με λάθη η διαιτησία. Αλλά βρείτε μου έναν αγώνα μπάσκετ, που τόσες δεκάδες φάσεις, που δεν έχει λάθη. Και ναι, έγειρε λίγο προς την έδρα. Αλλά επίσης βρείτε μου ντέρμπι τα τελευταία 20 χρόνια, που δεν έχει γείρει προς την (εκάστοτε) έδρα.

- Έχουμε δει και ακούσει τόσα χρόνια τις μεγαλύτερες αισχρότητες και χυδαιότητες στο ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ – μερικές φορές κι από παίκτες ή/και προπονητές. Γιατί τους πείραξε κάποιους τόσο πολύ αυτό που είπε ο Παπάς στον Χάκετ για τα μαλλιά του; Το βρίσκω μέχρι και χαριτωμένο, σε ένα παιχνίδι όπου οι παλμοί φτάνουν τους 200. Τι έγινε ρε παιδιά; Μας έπιασαν τα κυριλίκια όλους εμάς-εσάς-αυτούς, που βρίζουμε μάνες, αδελφές, σπίτια, παιδιά και νεκρούς και ανεβάζουμε πανό με καρκίνους και κατάρες;

- Όμορφη στιγμή οι φωτό μετά το τέλος του ματς του Διαμαντίδη με φίλους του Ολυμπιακού. Ευτυχώς κάποιοι καταλαβαίνουν ότι είναι λίγες ακόμα οι παραστάσεις του Μήτσου και πως το μπάσκετ και τα παιχνίδια των αιωνίων θα είναι πολύ διαφορετικά από του χρόνου.

- Unfair το τρίποντο που σούταρε ο Σπανούλης στην τελευταία φάση του αγώνα, τελεία και παύλα, αλλά μέχρι εκεί. Μην το κάνουμε και Μεσανατολικό. Με τη διαφορά στο +14, έχοντας υπερκαλύψει το +4 του πρώτου ματς, δεν είχε κανένα λόγο να πάει για το +17 κατά την ταπεινή μου γνώμη. Και θυμίζω πόσο τον είχε τσαντίσει κάτι ανάλογο που είχε κάνει ο Ρούντι στον τελικό με τη Ρεάλ και ποια ήταν η αντίδρασή του τότε.

- Ο Ολυμπιακός κέρδισε, πιθανότατα εξασφάλισε το απόλυτο πλεονέκτημα στην Α1, αλλά στην Ευρωλίγκα οι δυο συνεχόμενες ήττες τον έχουν φέρει σε δύσκολη θέση. Κι ακολουθεί ματς στη Μαδρίτη, όπου δεν ξέρω αν η ευφορία και το κέφι από τη νίκη επί του Παναθηναϊκού, αρκεί για να αποτρέψει την τρίτη σερί ήττα.

- Ο Παναθηναϊκός πλέον είναι σε δυσχερή θέση σε πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα. Κι ακόμα κι αν φέρει παίκτη ή παίκτες αύριο το πρωί, το πλεονέκτημα έδρας στην Α1 πιθανότατα πέταξε, ενώ στην Ευρωλίγκα θα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον νέο παίκτη ή νέους παίκτες από το ξεκίνημα του δεύτερου γύρου του Top-16. Και μέχρι τότε, μπορεί να έχει πετάξει το πουλάκι της πρόκρισης στην οκτάδα.

- Η μεγάλη διαφορά: ο Ολυμπιακός μετά από τις ήττες από Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις έδειξε σφυγμό και έβγαλε αντίδραση. Ο Παναθηναϊκός μετά τις ήττες από Ερυθρό Αστέρα και Λοκομοτίβ, όχι. Είναι κυρίως θέμα προπονητή. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος, πέρα από καλός προπονητής, είναι σχεδόν ενάμιση χρόνο στην ομάδα και ξέρει να τη διαχειρίζεται αγωνιστικά και ψυχολογικά πολύ καλύτερα απ' ό,τι ο Τζόρτζεβιτς, που είναι πιο «φρέσκος» και έχει μικρότερη τριβή σε συλλόγους.

- Μεγάλη αλήθεια: δεν υπήρξε ούτε ένας φίλος του Παναθηναϊκού, που όταν η διαφορά πήγε στους 30, να μην σκέφτηκε ότι θα τελειώσει το ματς με καμιά σαρανταριά πόντους διαφορά και δεν θα μπορεί να βγει από το σπίτι του για καμιά εβδομάδα. Και δεν υπήρξε ούτε ένας φίλος του Ολυμπιακού που όταν η διαφορά έπεσε στους εννιά, να μην φοβήθηκε ότι ο Παναθηναϊκός θα το γυρίσει και θα βιώσει τη μεγαλύτερη ανατροπή που έγινε ποτέ.

- Μεγάλη αλήθεια 2: υπάρχουν φίλοι του Ολυμπιακού «στενοχωρημένοι» για το μόλις +14 και φίλοι του Παναθηναϊκού «ευχαριστημένοι» για το μόλις +14.

- «Δυναστεία» μετά από μια σεζόν επιτυχίας έκανε μόνο ο Μπλέικ Κάρινγκτον και η Αλέξις Κάρινγκτον - Κόλμπι στην τηλεοπτική «Δυναστεία». Κανείς άλλος και κυρίως καμία ομάδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου.

- Δυο τέτοια ματς ακόμα να κάνει ο Χάκετ και να αρχίσει να βρίσκει ρυθμό ο Κώστας Παπανικολάου και το όνομα «Σλούκας» θα σβηστεί από τα πρακτικά...

- Βλέποντας αυτόν τον Πάβλοβιτς και αυτόν τον Κούζμιτς, ακόμα αναρωτιέσαι γιατί έφυγε εκείνος ο Μασιούλις και εκείνος ο Λάσμε...

The post Οι κόκκινοι θριαμβευτές και η «σαλάτα του ΣΕΦ» appeared first on KoolNews.