«Οι διακοπές του Μαιγκρέ» – Ο μεγάλος επιθεωρητής επιστρέφει

Κατάκοπος από τις υποθέσεις που αντιμετωπίζει καθημερινώς στη Δικαστική Αστυνομία, ο επιθεωρητής Μαιγκρέ θα πάρει επιτέλους άδεια για να ταξιδέψει μαζί με τη γυναίκα του στη Σαμπλ ντ’ Ολόν, μια παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας στην πλευρά του Ατλαντικού.

Οι διακοπές του, όμως, δεν θα ξεκινήσουν καλά. Η γυναίκα του θα καταλήξει από την πρώτη μέρα στο τοπικό νοσοκομείο καλογραιών μετά από ένα πιάτο με μύδια κι ίδιος θα αρχίσει να "σκοτώνει" τον χρόνο του σε διάφορα μπιστρό, πίνοντας λευκό κρασί και ερχόμενος

Την πλήξη του Μαιγκρέ θα σπάσει ένα σημείωμα που θα βάλει στην τσέπη του σακακιού του μια καλόγρια του νοσοκομείου στο οποίο βρίσκεται η γυναίκα του. Το σημείωμα ζητάει αορίστως αλλά σε απεγνωσμένο τόνο τη βοήθειά του για μια ασθενή σε παρακείμενο θάλαμο. Μέχρι να αξιολογήσει ο Μαιγκρέ το βάρος του σημειώματος, η ασθενής έχει πεθάνει και η περιπέτεια είναι προ των πυλών. Τι ακριβώς έχει συμβεί με την ασθενή του θαλάμου 15; Είναι υπεράνω υποψίας το αυτοκινητικό ατύχημα που την οδήγησε σε κωματώδη κατάσταση στις καλόγριες ή ευθύνεται γι’ αυτό ο γαμπρός της νεκρής, που ήταν ο οδηγός του μοιραίας κούρσας;

Οι «Διακοπές του Μαιγκρέ», που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Άγρα (σελ. 235), σε μετάφραση Αργυρώς Μακάρωφ, γράφτηκαν το 1947 στην Τουσόν της Αριζόνας και εκπροσωπούν την αμερικανική περίοδο του Ζωρζ Σιμενόν. Στο μυστήριο το οποίο καλείται να διαλευκάνει ο Μαιγκρέ εμπλέκονται διάφορα γυναικεία πρόσωπα και όλα τού δείχνουν ευθύς εξαρχής πως πρόκειται για μια σκοτεινή οικογενειακή υπόθεση της επαρχίας (από εκείνες οι οποίες έχουν απασχολήσει κατ’ επανάληψη τον Σιμενόν στα βιβλία του, αστυνομικά και μη). Ο Μαιγκρέ θα μπει γρήγορα στον δρόμο της ανακάλυψης του δολοφόνου, εξαναγκάζοντάς τον στο τέλος να ομολογήσει την πράξη του, αλλά εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι άλλο: ο τρόπος με τον οποίο εικονογραφεί ο Σιμενόν τον τόπο και τους πρωταγωνιστές της ιστορίας του.

Το βιβλίο θα αποκαλύψει μιαν εσωστρεφή πόλη με έντονες οικονομικές και ταξικές αντιθέσεις, όπου οι άνθρωποι ζουν υπό τη σκιά των καταπιεσμένων επιθυμιών τους και μοιάζει αδύνατον να ξεφύγουν από την προκαθορισμένη μοίρα τους (είναι γνωστή η αντιπάθεια την οποία τρέφει ο Μαιγκρέ για τους παραφουσκωμένους κοινωνικούς διάνους, οι οποίοι διαιωνίζουν την κακή τύχη των φτωχών και των παραμερισμένων). Αναπτύσσοντας τη δράση του σε αυτό το ασφυκτικά κλειστό τοπίο, ο Σιμενόν θα κινήσει σε μια μάλλον μελαγχολική γραμμή τους χαρακτήρες του.

Πίσω από το αστραποβόλημα των θαλασσινών κυμάτων, τους κολυμβητές που ορμάνε χαρούμενοι στο νερό και τα παιδιά που παίζουν κάτω από πολύχρωμες ομπρέλες, ο Σιμενόν θα ξετυλίξει τη ζωή μιας κοινότητας η οποία δεν θα καταφέρει ποτέ να απομακρυνθεί από τον μόνιμο εσωτερικό της χειμώνα. Κι αν στο τέλος εντοπιστεί ο φονιάς, και παραδοθεί στη δικαιοσύνη (η οποία θα ενοχληθεί σφόδρα επειδή της χάλασαν την καλοκαιρινή της ραστώνη), τίποτε δεν θα αλλάξει επί της ουσίας. Αύριο όλο το σκοτάδι θα είναι ξανά εδώ μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι για να καλύψει και πάλι τα πάντα με το απατηλό του φως.