Ο «θείος» από τη Γερμανία

Είναι ο παροιμιώδης πλούσιος συγγενής. Σε αντίθεση όμως με τον κλασικό «θείο από την Αμερική», ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν φέρνει σήμερα ευρώ στην Αθήνα, αλλά μόνο «χρήσιμες» συμβουλές – για την αναδιοργάνωση της διοίκησης, του φορολογικού συστήματος και εν γένει του ελληνικού κράτους. Ακόμα και η «καραμέλα» των 100 εκατομμυρίων ευρώ, που φημολογούταν ότι θα έδινε «προίκα» στο υπό συγκρότηση ελληνικό ταμείο για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,

παραμένει στην τσέπη του. Οι αθηναίοι οικοδεσπότες του θα μείνουν προς το παρόν με τη γλύκα. Και θα μπορέσουν να τη βάλουν πραγματικά στο στόμα τους, μόνο εφόσον έχουν εκπληρώσει πλήρως τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους, έτσι όπως αυτές περιγράφονται αναλυτικά στο μνημόνιο.

Του Νίκου Χειλά

Αντί λοιπόν για χρήματα, που ως γνωστό δεν φέρνουν την ευτυχία, ο κ.Σόιμπλε κομίζει στην Αθήνα γλαύκες: την ήδη γνωστή υποστήριξη του στην ελληνική κυβέρνηση. «Αν εκπληρώσετε τις υποχρεώσεις σας, θα σας δώσουμε κάθε στήριξη» είχε πει τις προάλλες στον Κωστή Χατζηδάκη, που τον είχε επισκεφτεί στο Βερολίνο. Και το ίδιο θα επαναλάβει σήμερα ακόμα πιο εμφατικά και ενώπιον του Αντώνη Σαμαρά. Η χθεσινή ψήφιση του πολυνομοσχεδίου δείχνει, ότι η δικομματική κυβέρνηση εκπληρώνει όντως τις υποχρεώσεις της - σε νομικό τουλάχιστον επίπεδο. Αν το κάνει τις επόμενες εβδομάδες και σε πρακτικό, τότε θα ανοίξει ίσως και κάποια νέα χρηματική κάνουλα.

Ο κ.Σόιμπλε δεν έρχεται λοιπόν στην Αθήνα ως νέος ρωμαίος Imperator, που επισκέπτεται τις ευρωπαϊκές επαρχίες του, όπως το φαντάζεται ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά ως ο αρχιτέκτονας μιας νέας τάξης πραγμάτων, που δεν γνωρίζει εδαφικές κατακτήσεις και προσαρτήσεις, αλλά κτίζεται στα ερείπια του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας περιουσίας και των εργασιακών δικαιωμάτων – όλα αυτά στο όνομα της επανάκτησης της ανταγωνιστικότητας. Υπό την εποπτεία του κτίζεται στην Ελλάδα ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, που όπως είπε πρόσφατα ο υφιστάμενός του υφυπουργός Στέφεν Καμπέτερ, δεν το έχει ξαναδεί η ήπειρός μας. Και το οποίο, εφόσον ευοδωθεί η κατασκευή του, προορίζεται για εξαγωγή και στις άλλες υπερχρεωμένες χώρες.

Το ότι το μοντέλο αυτό είναι εξαιρετικά εύθραυστό, το ξέρουν βέβαια και τα μικρά παιδιά, και ακόμα περισσότερο ο ίδιος. Γι αυτό και έχει στο γραφείο του ένα σχέδιο Β΄, που λέγεται «κούρεμα». Στη Γερμανία είναι πλέον κοινός τόπος, ότι χωρίς αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και δη σύντομα δεν γίνεται και ότι αυτό βρίσκεται και στα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης. Μόνο που ο ίδιος δεν θέλει να μιλήσει γι αυτό πριν από τις γερμανικές εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου. Κάθε πρόωρη παραβίαση του μέχρι σήμερα ισχύοντος «ιστορικού συμβολαίου με τους ψηφοφόρους» που λέει ότι η Γερμανία θα βοηθήσει την Ελλάδα μόνο τεχνικά, ή με πιστώσεις (και δη κερδοφόρες), σε καμιά περίπτωση όμως με οικονομικά «δώρα», θα τιμωρούταν με ανάλογο «μαύρισμα» των κυβερνώντων κομμάτων, των Χριστιανοδημοκρατών και των Ελεύθερων Δημοκρατών, στις κάλπες. Μετά τις εκλογές τα πράγματα φυσικά αλλάζουν. Ήδη τον Οκτώβριο θα μπορεί να επικαλείται το γνωστό γερμανικό ρητό: «Τι με ενδιαφέρουν σήμερα οι ανοησίες που έλεγα χθες».

Το πιθανότερο είναι βέβαια, ότι το «κούρεμα» αυτό δεν θα είναι πηγή ανακούφισης, αλλά νέων δεινών για την Ελλάδα. «Ματώνοντας» η Γερμανία, που θα κληθεί να πληρώσει το αναλογικά μεγαλύτερο μέρος της «νύφης», θα επιχειρήσει να «ματώσει» δέκα φορές περισσότερο την Ελλάδα – αυτό επιβάλει η λογική του εξευμενισμού των γερμανών φορολογούμενων. Το αποτέλεσμα θα είναι νέες «θυσίες» του ελληνικού πληθυσμού και πρόσθετη επίθεση στα εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά του. Το προφίλ της κυβέρνησης θα σφραγιστεί ακόμα πιο έντονα από «φάτσες», όπως εκείνη του Άδωνι Γεωργιάδη. Στο βάθος θα καραδοκεί ο βούρδουλας – όπως αυτός δοκιμάζεται ήδη επιτυχώς από το Νίκο Δένδια στις πλάτες των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών με τις ευλογίες φυσικά του Βερολίνου.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν, ότι η σημερινή επίσκεψη δεν έχει πρακτική αξία. Ο κ.Σόιμπλε δεν έρχεται με άδεια χέρια στην Αθήνα. Η έστω και τεχνική υποστήριξη του νέου ελληνικού ταμείου για μικρομεσαίες επιχειρήσεις από τη γερμανική κρατική αναπτυξιακή τράπεζα Kfw, που γίνεται υπό τη δική του εποπτεία, δείχνει ότι θέλει να ξαναπιάσει το νήμα της γερμανοελληικής συνεργασίας, που έκοψε πριν από δυο περίπου χρόνια ο αντικαγκελάριος και υπουργός οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ επικαλούμενος την ανικανότητα του τότε υπουργού ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοίδη αλλά και την εν γένει ασυνέπεια και ασυναρτησία των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων.

Ο «τσάρος» της γερμανικής οικονομίας έχει προφανώς πειστεί, ότι ο κ.Σαμαράς είναι ο μέχρι τώρα καλύτερος «άνθρωπός» του στην Ελλάδα. Το γεγονός, ότι θεσμοθετεί με συνέπεια το πλαίσιο που καθόρισε η τρόικα του φτάνει – το γεγονός ότι αυτό μεταφράζεται στην πράξη σε μεγαλειώδη «ιστορία αποτυχίας» είναι γι αυτόν μόνο παράπλευρη απώλεια. Γι αυτό και είναι πρόθυμος να τον ανταμείψει – σήμερα με τεχνική, αύριο ίσως και με χρηματική βοήθεια. Αυτό επιβάλλει εξάλλου και η υποχρέωση που ανέλαβαν στις 3 Ιουλίου στο Βερολίνο οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων 21 χωρών της Ευρώπης, να εντείνουν με κάθε μέσο τον αγώνα κατά της ανεργίας και ιδιαίτερα εκείνης των νέων. Ο «θείος» από τη Γερμανία δίνει, για λίγες εβδομάδες τουλάχιστον, πολιτικό «χρήμα» στην κυβέρνηση Σαμαρά. Το τι θα κάνει μετά τις 22 Σεπτεμβρίου είναι κοινό μεν, αλλά επτασφράγιστο μυστικό – που μάλλον δεν θα αποκαλύψει κατά τη σημερινή επίσκεψή του στην Αθήνα.

Το διαβάσαμε στο vima.gr