Ο κύριος «μας στοίχισε 2% των ψήφων»

Τον Χάρη Θεοχάρη τον γνώριζα από τη δουλειά. Προήλθε από την ομάδα που αναμόρφωσε την ΓΓΠΣ (Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων). Είναι ένας ανθρωπος που δουλεύει σκληρά, συστηματικά και η δουλειά του ήταν να κουνάει την απόχη. Τα υλικά και τους κανόνες τους όριζαν άλλοι. Η πιο δύσκολη δουλειά στη συλλογή φόρων είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Για παραδειγμα, η έκτακτη εισφορά

των εφοπλιστών στην οποία οι ίδιοι συμφώνησαν, άργησε να εισπραχθεί -και δεν έχει εισπραχθεί ακόμα- όχι μόνο επειδή υπήρχαν τεχνικά προβλήματα. Ούτε η λίστα Λαγκάρντ άργησε να αξιοποιηθεί μόνο επειδή αδράνησαν οι υπηρεσίες. Αυτά τα ξέρουμε.

Γράφει ο Τάσος Τέλλογλου

Ο Θεοχάρης, όμως, όπως και ο προκάτοχός του, Διομήδης Σπινέλλης, ήταν αρκετό καιρό στο κυνήγι των φόρων για να γνωρίζουν ότι φόρους εισπράττεις όσο η βάση σου διευρύνεται όχι μόνο μεταξύ των λίγων πλουσίων, αλλά μεταξύ των πολλών μεσαίων και φτωχών που κλέβουν. Ένα αντικειμενικό συστημα συλλογής φόρων δεν ασχολείται με την κοινωνική θέση αυτού που κλέβει. Απλά τον πιάνει. Έτσι άρχισαν οι συμφωνημένες με την τρόικα «κατασχέσεις εις χείρας τρίτων», η ακτινογραφία των τραπεζικών λογαριασμών, η δημιουργία προφίλ των φορολογουμένων μεγάλου πλούτου.

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές επισκέφθηκα με έναν συνεργάτη μου έναν πολιτικό της κυβέρνησης. Ο συνεργάτης μου χρωστούσε και ρώτησε τον πολιτικό γιατί του κατέσχεσαν τον λογαριασμό. Ο πολιτικός του είπε «για να κοιμάσαι ήσυχος». Ο συνεργάτης μου ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση δεν ήταν σωστή στη μορφή της, αλλά η ουσία είναι ότι ο συνάδελφος που περνάει πολύ δύσκολα και χρειαζόταν απόλυτα τα χρήματα, θα αντιδρούσε σε κάθε θετική εκτίμηση του μέτρου εκ μέρους του πολιτικού.

Το μέτρο, όπως και άλλα, είναι κυβερνητική πολιτική. Που θα επεκταθεί για τις δηλώσεις του 2013 και στους ανθρώπους με πολύ χαμηλό εισόδημα. Επειδή δεν έγινε δυνατόν να διευρυνθεί η φορολογική βάση λεηλατούνται οι άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα. Αλλά και οι άνθρωποι με υψηλό εισόδημα ή περιουσιακά στοιχεία αισθάνονται αδικημένοι, επειδή καλούνται να πληρώσουν για αξίες που δεν υπάρχουν πια στην αγορά. Αν προσθέσει κανείς τους φόρους στην παραγωγή (ενέργεια στη βιομηχανία), το πετρέλαιο θέρμανσης, κ.λπ., όλοι διαμαρτύρονται ότι υπερφορολογούνται. Σε σχέση με τι; Σε σχέση με τα εισοδήματα και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Μόνο που κάποιος πρέπει να πληρώσει για τα ελλείμματα των χρόνων κατά τους οποίους δημιουργήθηκαν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Αυτή είναι η οπτική των παραγόντων πίσω από τον άνθρωπο με την απόχη. Για την ώρα έπρεπε να φύγει αυτός για να γλυτώσουν εκείνοι που αποφασίζουν την πολιτική. Που ούτε και τώρα τολμάνε να την υπερασπιστούν δημόσια...

Το διαβάσαμε στο protagon.gr

Φωτογραφία Eurokinissi