Λάθος κρίσεις πριν από την κρίση

Οι New York Times αποκαλύπτουν ότι υπήρχε μελέτη του ΔΝΤ που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου στην ελληνική οικονομία καιρό τώρα. Μόνο που κανείς δεν άκουγε…

Κάτι παραπάνω από δύο χρόνια πριν, το 2009, όπως αποκαλύπτουν οι New York Times υπήρχε μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνική οικονομία.

Στο προσχέδιο έκθεσης που γράφτηκε τότε, γίνεται σαφής αναφορά στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τότε άσκησε πιέσεις για να μην βγει στην επιφάνεια η συγκεκριμένη μελέτη και δεν ήταν η μόνη που ήθελε να κλείσει τα μάτια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τραπεζίτες, πολιτικοί, πολιτικοί αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν ήθελαν να ακούσουν το οτιδήποτε αφορούσε μια πιο ρεαλιστική ματιά στην ελληνική οικονομία που τότε δεν είχε μπει στη δίνη των σύγχρονων αρνητικών εξελίξεων.

Στο μακροσκελές άρθρο της Αμερικανικής εφημερίδας με τίτλο «Οι αρνήσεις που παγίδεψαν την Ελλάδα» ο υπότιτλος είναι σαφής «Η προειδοποίηση ήταν ξεκάθαρη: η Ελλάδα ήταν εκτός ελέγχου». Το χρονικό της κρίσης περιλαμβάνει έλληνες και ξένους αξιωματούχους που αρνούνται να δουν κατάματα το πρόβλημα της ελληνικής και ευρωπαϊκής κρίσης.

Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή αρνήθηκε τα στοιχεία της έκθεσης, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές που ήξερε ότι θα χάσει και πέταξε την καυτή πατάτα στη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου που θα έπρεπε να διαχειριστεί το υπέρογκο χρέος. Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε οποιαδήποτε συζήτηση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους κάτι που αργότερα παρουσίασε ως επιτυχία και η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ισχυρός άνδρας κ. Τρισέ πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αρνήθηκε να βάλει στην ημερήσια διάταξη εξ αρχής την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αφού κάτι τέτοιο θα υπονόμευε το ευάλωτο ευρωπαϊκό τραπεζικό οικοδόμημα που μπορεί να οδηγούνταν σε κατάρρευση.

Όπως γράφουν οι New York Times η άρνηση του ΔΝΤ να δημοσιοποιήσει το προσχέδιο της μελέτης που το ίδιο συνέταξε «ήταν μόνο ένα μικρό στοιχείο σε ένα ευρύ πλέγμα άρνησης που βοήθησε να οδηγηθεί η Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής και απειλεί να διαλύσει το ευρώ» και σημειώνουν  ότι «Πολιτικοί, τραπεζίτες και αξιωματούχοι υποτίμησαν τους κινδύνους. Τα τελευταία δύο χρόνια, πολλοί από τους υπευθύνους πρόσφεραν λύσεις που απλά άφησαν το πρόβλημα να κακοφορμίσει».

Ο Ζακ-Κλοντ Τρισέ, βασικός υπέρμαχος της άρνησης ήταν ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ, ο οποίος επέμενε πως δεν επιτρέπεται σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα να πτωχεύσει.

Όπως επισημαίνουν πολλοί ειδικοί, αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δραστηριοποιούνταν πιο γρήγορα και άμεσα για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, αλλά και του ιρλανδικού και του ισπανικού και του ιταλικού, η κρίση που πλήττει σήμερα ολόκληρη την Ευρώπη μπορεί και να είχε ήδη ξεπεραστεί.

Ο Willem H. Buiter, επικεφαλής οικονομολόγων της Citigroup τονίζει ότι «δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τον κ. Τρισέ και την Ευρώπη που έκανε μια τόσο λάθος εκτίμη