Η σαμπάνια ρέει καθώς η Συρία φλέγεται

Μια χώρα σε πόλεμο με τον εαυτό της. Βόμβες και σφαγές αμάχων. Παρόλα αυτά στη Δαμασκό η ορχήστρα παίζει ακόμα…

Γυαλιστερά, λαδωμένα κορμιά με παραφουσκωμένα μούσκουλα λικνίζονται δίπλα στην πισίνα στο άκουσμα μιας ενδιαφέρουσας είναι η αλήθεια διασκευής στο “Someone Like You” της Αντέλ. Μπροστά σε τεράστια ηχεία μια Ρωσίδα χορεύτρια προσπαθεί να παρασύρει στον ρυθμό της μια παρέα όμορφων, νεαρών Συρίων που πίνουν εισαγόμενη λιβανέζικη μπύρα με αλάτι και λεμόνι. Πίσω τους υψώνεται σύννεφο καπνού, σημάδι αυτοσχέδιων μηχανισμών και εκρήξεων ενός φριχτού πολέμου.

Το οδοιπορικό του περιοδικού

Newsweek στην πολύπαθη πρωτεύουσα της Συρίας είναι αποκαλυπτικό και συνάμα συγκλονιστικό.

Μια γυναίκα στην ξαπλώστρα, φοράει ένα πολύ στενό μαγιό, σημαδεύει τον φίλο της με ένα νεροπίστολο και κάνει αστειάκια ότι ανήκει στη φιλοκυβερνητική παραστρατιωτική οργάνωση Σαμπιχά, που σημαίνει«Φαντάσματα» ή «καθάρματα», και η οποία πιστεύεται ότι κρύβεται πίσω από την πρόσφατη σφαγή 100 ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων ήταν γυναικόπαιδα.

«Η αντιπολίτευση θέλει να μας σκοτώσει. Το ανακοίνωσαν ακόμα και στο Facebook», λέει η γυναίκα και ελαφρά τη καρδία επιστρέφει στο παιχνίδι της με το νεροπίστολο ψεκάζοντας τον εαυτό της.  Το πάρτι στην πισίνα του ξενοδοχείου Dama Rose, στη Δαμασκό, είχε μόλις ξεκινήσει…

Δεκαπέντε μήνες τώρα, η Συρία έχει εμπλακεί σε ολοένα και πιο αιματηρές μάχες, βουλιάζει κάτω από τον ξεσηκωμό αντικυβερνητικών ανταρτών εναντίον του βάναυσου καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ Αλ Ασάντ, κοστίζοντας τις ζωές τουλάχιστον 10.000 ανθρώπων σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό που ξεκίνησε σαν διαμαρτυρία απέναντι στο αυταρχικό κράτος έχει εξελιχτεί σε μια βίαιη σύγκρουση με θρησκευτική χροιά που τώρα απειλεί να ξεχυθεί στις γειτονικές χώρες.

Για τους δημοσιογράφους, η Συρία είναι μια δύσκολη και επικίνδυνη ζώνη για ρεπορτάζ και πολλές αποστολές έχουν επικεντρωθεί στη μάχη των ανταρτών να ανατρέψουν τον δικτάτορα, μάχες σε πόλεις και χωριά όπως η Χομς και η Χουλά. Η ζωή στην πρωτεύουσα για την φιλό-Ασάντ αριστοκρατία είναι σίγουρα λιγότερο γνωστή στον έξω κόσμο.

Αυτό που προκύπτει από ένα πρόσφατο ταξίδι στη Δαμασκό και συζητήσεις με ντουζίνες ανθρώπων που λένε ότι ακόμη στηρίζουν την κυβέρνηση, είναι μια βαθιά αίσθηση του τρόμου που καλύπτεται από την απόσπαση της προσοχής κι ενδεχομένως από την αυταπάτη.

Η Δαμασκός είναι εδώ και πολύ καιρό ένα προπύργιο υποστηρικτών του Ασάντ που μετρά πολλούς Αλαουϊτες και Χριστιανούς αλλά ακόμα και (κυρίως κοσμικούς) Σουνίτες. Στα δικά τους μάτια, ο Ασάντ είναι εγγυητής της σταθερότητας. Και πολλοί εκφράζουν τον φόβο ότι εάν ο αντάρτες κερδίσουν,  θα μετατρέψουν την Συρία σε μια πιο συντηρητική θρησκευόμενη χώρα, στα πρότυπα της Σαουδικής Αραβίας ή της Υεμένης. Αλλά με τις κυβερνητικές δυνάμεις ανίκανες να καταστείλουν την εξέγερση, το πιο τρομακτικό σενάριο τώρα είναι και το πιο πιθανό: οι συνεχόμενες μάχες να διευρυνθούν σε έναν εμφύλιο πόλεμο.

Για πολλές μέρες άκουγα την