Η οικογένεια που κρύφτηκε 18 μήνες σε μία σπηλιά για να γλυτώσει από τους Ναζί

Μία Εβραία μητέρα ήταν τόσο αποφασισμένη να προστατεύσει με κάθε τρόπο την οικογένειά της από τον εφιάλτη των Ναζί, που αποφάσισε να τους πάρει και να κρυφτούν σε μία υπόγεια σπηλιά, μέχρι που η χώρα τους να ελευθερωθεί, 18 μήνες αργότερα.

Η Εσθέρ Στρέμερ ζούσε μία ειρηνική ζωή ως αγρότισσα, σε ένα μικρό ουκρανικό χωριό, μαζί με τα έξι παιδιά της, μέχρι που οι Γερμανοί εισέβαλαν στη χώρα της, στα τέλη του 1941.

Ορκισμένοι να εξαφανίσουν οποιονδήποτε Εβραίο από προσώπου γης, οι στρατιώτες συγκέντρωσαν περισσότερους από χίλιους Εβραίους και τους οδήγησαν στον

θάνατό τους. Η Στρέμερ και ο άντρας της, ωστόσο, ήταν αποφασισμένοι να επιβιώσουν, με οποιοδήποτε κόστος.

Έτσι, η οικογένειά της, μαζί με πέντε ακόμη οικογένειες, μάζεψαν τα υπάρχοντά τους, μία κρύα νύχτα του Οκτωβρίου του 1942, και έφυγαν, κατευθυνόμενοι σε μία υπόγεια σπηλιά, επτά χιλιόμετρα βόρεια από τις κατοικίες τους, στην Korolowka.

Ένα νέο ντοκιμαντέρ, με τίτλο No Place On Earth, αφηγείται λεπτομερώς την αποφασιστικότητα και το κουράγιο που επέδειξαν οι Στρέμερ, περισσότερα από 70 χρόνια πριν. Όπως λέει ο, 86χρονος σήμερα, γιος της οικογένειας, Σαμ, το μυστικό της επιβίωσής τους δεν ήταν άλλο από την απαράμιλλη θέλησή τους να ζήσουν.

Η σπηλιά στην οποία εγκαταστάθηκαν ήταν κατάμαυρη, υγρή και βρισκόταν κάτω από το έδαφος το οποίο οι Γερμανοί στρατιώτες πατούσαν, βαθιά μέσα στην ουκρανική επαρχία.

Οι έξι οικογένειες, που αριθμούσαν συνολικά 38 μέλη, κατέληξαν να ζουν μέσα στο αφιλόξενο αυτό περιβάλλον για 18 μήνες, μέχρι που έκριναν ότι ήταν ασφαλές για εκείνους να ανέλθουν και πάλι στην επιφάνεια.

Κατά τη διάρκεια της διαμονής τους εκεί, οι οικογένειες έσκαβαν σταδιακά τουαλέτες, ντουζ, και περισσότερο χώρο, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς, μέχρι να καταφέρουν να επανακτήσουν τη χαμένη τους γη.

Τη νύχτα, ορισμένοι από τους 38 έβγαιναν έξω, προκειμένου να εντοπίσουν τροφή, ενώ ολόκληρη την ημέρα κρύβονταν μέσα στο απόλυτο σκότος.

Εμφανώς συγκινημένος με τις αναμνήσεις του, ο μεγαλύτερος αδελφός του Σαμ, ο 92χρονος Σολ, τονίζει πως: «Πήγαινες για ύπνο και είχες ένα μαξιλάρι και μία κουβέρτα για το κρύο. Τί παραπάνω να ζητήσει ένας άνθρωπος;».